Suriname traag met ratificeren VN Minamata kwikverdrag

Alle Zuid-Amerikaanse landen hebben al handtekening geplaatst

Suriname lijkt zich geen raad te weten met kwik

04-04-2014

Paramaribo - Suriname is het enige land in Zuid-Amerika, dat nog geen handtekening heeft gezet onder de conventie tot het ratificeren van het Minamata verdrag dat betrekking heeft op kwikgebruik. Het Nationaal Instituut voor Milieu en Ontwikkeling in Suriname (NIMOS) is vorig jaar van start gegaan met een project, dat als doel heeft een beleidsdocument te ontwikkelen voor de regering, over het wel of niet ratificeren van het Minamata verdrag.

Het NIMOS heeft veldonderzoek gedaan en gesproken met relevante betrokkenen, om de huidige situatie van het gebruik van kwik in Suriname, in kaart te brengen. Vandaag, 4 april 2014, werd een bijeenkomst gehouden, waarin de resultaten van dit onderzoek bekend zijn gemaakt, aldus bericht De West.

Gwendolyn Smith was hoofd van het onderzoeksteam. Ze vertelde dat kwik bij veel bedrijfstakken wordt gebruikt. Zo wordt het in de industrie gebruikt bij de productie van chloor, verf, papier en goud. In de cosmetica wordt het gebruikt bij producten ter verzorging van de ogen en juwelen. Al deze en meer actoren wijzen vaak met de vinger naar elkaar als het gaat om wie de hoofdschuldige is van de grootschalige kwikvervuiling in Suriname. Vooral de kleinschalige gouddelvers worden op de korrel genomen. Deze kleinschalige gouddelvers hebben vaak hun eigen regels als het gaat om de omgang met kwik. Kwik is uitzonderlijk giftig en richt ernstige schade aan vitale organen zoals het zenuwstelsel, hersenen, nieren en lever. De schade die kwik doet is onomkeerbaar.

Kwikatomen binden met bepaalde aminozuren in een eiwit in het lichaam, waardoor de structuur hiervan onherstelbaar beschadigd wordt. De kleinschalige gouddelvers hebben vaak geen verstand van deze slechte bijwerkingen en weten ook niet hoe ze het beste om kunnen gaan met kwik, dat niet meer actief is. In de kleinschalige goudsector werd in 2012 ongeveer 21.000 kilo goud gewonnen. De schattingen van de verhoudingen lopen zeer uiteen, van 1 tot 7 kilo kwik voor een kilo goud. Dit zou betekenen dat in de kleinschalige goudsector in 2012 tussen de 21.000 en 147.000 kilo kwik is gebruikt.

Van de opbrengst van elke kilo goud gaat momenteel 1% naar de staatskas. In de buurlanden ligt dit percentage tussen 3 en 7%. Voor het importeren van kwik is officieel een vergunning nodig. In de praktijk wordt deze vergunning niet gebruikt. Officieel is er geen kwik aanwezig in Suriname, omdat de vergunning niet is gebruikt. De onderzoekers vermoeden dat het kwik vanuit Guyana en Brazilië het land in wordt gesmokkeld.

Het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) beschikt niet over voldoende mensen, kennis en technologie om toe te zien op het gebruik van kwik en de gevolgen hiervan. Verder ontbreekt goede wet- en regelgeving op het gebied van milieu. Zo is er nog altijd geen milieuwet in Suriname. Het Korps Politie Suriname (KPS) kan nu alleen optreden op basis van de Hinderwet, Arbeidsinspectiewet en Visinspectiewet. Het doel van de Hinderwet is het reguleren van inrichtingen die gevaar, schade of hinder kunnen veroorzaken. Overtreding hiervan is vaak moeilijk aan te tonen.

In een gesprek met De West zegt directeur van het NIMOS Cedric Nelom, dat hij graag ziet dat de private sector meer versterkt wordt. Hij heeft het idee dat de focus te veel ligt op het versterken van de overheid, terwijl volgens hem juist de private sector een belangrijke rol is toegedaan. Over de Milieuwet zegt hij dat het concept hiervan momenteel bij de Raad van Ministers ter behandeling ligt. Hij zal zich met lobbyactiviteiten inzetten voor een snelle en doelmatige invoering van deze wet.

Noot:
Hoe is het mogelijk dat Suriname weer eens het 'lelijke eendje' in Zuid-Amerika is? Waarom is het landen als Colombia, Guyana en Brazilië wel gelukt om het Minamata verdrag al te ratificeren, landen waar de autoriteiten met dezelfde problemen rond kwik te maken hebben als in Suriname. Het NIMOS had in een veel eerder stadium al in actie moeten komen. Maar, traag handelen lijkt synoniem voor Suriname...... Een land waar kwikgebruik in de kleinschalige goudwinning al vele jaren door de regering wordt gedoogd en waar geen enkele concrete actie wordt ondernemen om kwik uit te bannen. Nimmer zijn er gerichte acties geweest in goudwinningsgebieden door bijvoorbeeld het Korps Politie Suriname en het Nationaal Leger om kwik in beslag te nemen en om de gebruikers ervan te beboeten. De eerste goudzoeker die kwik gebruikt moet nog voor een rechter verschijnen. Suriname maakt zich met dit trage handelen wat betreft het Minamata verdrag weer eens ronduit belachelijk. Hieruit blijkt ook weer eens dat Suriname overduidelijk met kwik in de maag zit.