dinsdag 26 februari 2013

Guardian Exploration heeft geen goudconcessie te Kwamalasamutu

Melvin Linscheer: Amerikanen geen toestemming voor verkenningscommissie naar goud

Concessiehouder heeft concessie in zuidoosten Suriname

26-02-2013 


Paramaribo - De commissie Ordening Goudsector onderzoekt een verkenningsmissie naar goud die verricht is door Amerikaanse ondernemers in Kwamalasamutu. Daarvoor is er geen toestemming verleend, want er is geen concessie uitgegeven in dat gebied zegt vandaag, dinsdag 26 februari 2013, Melvin Linscheer, voorzitter beleidsteam 'Ordening Goudsector', op de Surinaamse nieuwswebsite Starnieuws. 

Het Amerikaanse bedrijf Guardian Exploration LLC uit Texas heeft wel een samenwerkingsovereenkomst gesloten met een Surinaamse concessiehouder in het gebied tussen Litani- en Oelemaririvier.

De concessie van ondernemer Humphrey Abrams ligt in het zuidoosten van Suriname terwijl Kwamalasamutu in het zuidwesten lig,t aan de Sipaliwinirivier. De concessie van Abrams ligt ten zuiden van het Wayanadorp Anapaike en is ruim 300 kilometer verwijderd van het Triodorp Kwamalasamutu. Linscheer stelt, dat de concessiehouder een overeenkomst kan sluiten met de Guardian, maar er mogen niet buiten het concessiegebied verkenningen gedaan worden.

Daniel Schoen, eigenaar van Guardian en zijn broer Tomas hebben tussen 1961 en 1976 in het binnenland gewoond onder de Wayana's en Trio's. Hun ouders hebben tot 2001 als missionarissen in Suriname gewerkt. Dit schrijven granman Asongo Alalaparoe en Daniel Schoen in een vorige week uitgebrachte verklaring naar aanleiding van een artikel in de Ware Tijd waarin werd gesuggereerd dat het bedrijf 'schimmig' zou bezig zijn te Kwamalasamutu. De krant had verzuimd een reactie te vragen aan het Amerikaanse bedrijf.

 

In april vorig jaar, bij een bezoek van de familie Schoen aan de Trio's en Wayana's hebben de granmans Alalaparoe en Noewahe Aptuk van de Wayana's de ondernemer gevraagd om hen te assisteren bij het ondernemen van economische activiteiten, waaronder de exploitatie van goud.

Schoen bracht in november 2012 opnieuw een bezoek aan Suriname. Er werden tijdens dat bezoek diverse gesprekken gevoerd voor de ondersteuning van Trio's en Wayana's. Er werd hiertoe een samenwerkingsovereenkomst getekend met Abrams. Alalaparoe zeg in de verklaring, dat op uitnodiging de verkenningen zijn uitgevoerd in Kwamalasamutu en de goudconcessie bij de Oelemaririvier.

Linscheer stelt zich op het standpunt, dat in elk geval geen verkenning bij Kwamalasamutu mocht worden verricht, ook al heeft de granman dat gevraagd. Er dient eerst een concessie te worden uitgegeven hiervoor door het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen. Dit is niet het geval.

Intussen heeft de manager van de commissie Ordening Goudsector, Gerold Dompig, een onderhoud gehad met Schoen. Deze zaak wordt verder onderzocht, zegt Linscheer.

Dompig liet zondag 24 februari in het dagelijkse actualiteitenprogramma 'In de Branding' van Apintie TV weten dat de werkzaamheden van Guardian Exploration zijn stopgezet op verzoek van de commissie en dat het bedrijf materieel naar Paramaribo heeft vervoerd.

Guardian Exploration heeft geen goudconcessie te Kwamalasamutu

Melvin Linscheer: Amerikanen geen toestemming voor verkenningscommissie naar goud

Concessiehouder heeft concessie in zuidoosten Suriname

26-02-2013 


Paramaribo - De commissie Ordening Goudsector onderzoekt een verkenningsmissie naar goud die verricht is door Amerikaanse ondernemers in Kwamalasamutu. Daarvoor is er geen toestemming verleend, want er is geen concessie uitgegeven in dat gebied zegt vandaag, dinsdag 26 februari 2013, Melvin Linscheer, voorzitter beleidsteam 'Ordening Goudsector', op de Surinaamse nieuwswebsite Starnieuws. 

Het Amerikaanse bedrijf Guardian Exploration LLC uit Texas heeft wel een samenwerkingsovereenkomst gesloten met een Surinaamse concessiehouder in het gebied tussen Litani- en Oelemaririvier.

De concessie van ondernemer Humphrey Abrams ligt in het zuidoosten van Suriname terwijl Kwamalasamutu in het zuidwesten lig,t aan de Sipaliwinirivier. De concessie van Abrams ligt ten zuiden van het Wayanadorp Anapaike en is ruim 300 kilometer verwijderd van het Triodorp Kwamalasamutu. Linscheer stelt, dat de concessiehouder een overeenkomst kan sluiten met de Guardian, maar er mogen niet buiten het concessiegebied verkenningen gedaan worden.

Daniel Schoen, eigenaar van Guardian en zijn broer Tomas hebben tussen 1961 en 1976 in het binnenland gewoond onder de Wayana's en Trio's. Hun ouders hebben tot 2001 als missionarissen in Suriname gewerkt. Dit schrijven granman Asongo Alalaparoe en Daniel Schoen in een vorige week uitgebrachte verklaring naar aanleiding van een artikel in de Ware Tijd waarin werd gesuggereerd dat het bedrijf 'schimmig' zou bezig zijn te Kwamalasamutu. De krant had verzuimd een reactie te vragen aan het Amerikaanse bedrijf.

 

In april vorig jaar, bij een bezoek van de familie Schoen aan de Trio's en Wayana's hebben de granmans Alalaparoe en Noewahe Aptuk van de Wayana's de ondernemer gevraagd om hen te assisteren bij het ondernemen van economische activiteiten, waaronder de exploitatie van goud.

Schoen bracht in november 2012 opnieuw een bezoek aan Suriname. Er werden tijdens dat bezoek diverse gesprekken gevoerd voor de ondersteuning van Trio's en Wayana's. Er werd hiertoe een samenwerkingsovereenkomst getekend met Abrams. Alalaparoe zeg in de verklaring, dat op uitnodiging de verkenningen zijn uitgevoerd in Kwamalasamutu en de goudconcessie bij de Oelemaririvier.

Linscheer stelt zich op het standpunt, dat in elk geval geen verkenning bij Kwamalasamutu mocht worden verricht, ook al heeft de granman dat gevraagd. Er dient eerst een concessie te worden uitgegeven hiervoor door het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen. Dit is niet het geval.

Intussen heeft de manager van de commissie Ordening Goudsector, Gerold Dompig, een onderhoud gehad met Schoen. Deze zaak wordt verder onderzocht, zegt Linscheer.

Dompig liet zondag 24 februari in het dagelijkse actualiteitenprogramma 'In de Branding' van Apintie TV weten dat de werkzaamheden van Guardian Exploration zijn stopgezet op verzoek van de commissie en dat het bedrijf materieel naar Paramaribo heeft vervoerd.

zondag 24 februari 2013

Verboden import kwik gaat ook in 2013 gewoon door....

Surinaamse grenzen zo lek als een mandje

Alleen effectieve controle op goudvelden kan kwikgebruik tegengaan: kwik in beslag nemen en goudzoekers meteen beboeten

24-02-2013  Door: Paul Kraaijer


Paramaribo - Ondanks in 2012 gedane uitlatingen door Gerold Dompig, voorzitter van het Managementteam van de Commissie Ordening Goudsector, dat vanaf januari 2013 kwik Suriname is uitgebannen, blijkt de stof nog steeds gewoon het land in gesmokkeld te worden en gebruiken goudzoekers het nog steeds om goud te winnen. 

Kwik bij toeval tijdens verkeerscontrole onderschept
Zo werd op 15 januari 18 kilo kwik onderschept tijdens een verkeerscontrole te Burnside in het district Coronie. De bestuurder die het verboden kwik vervoerde, had geen geldig rijbewijs en viel tijdens een routinecontrole door de mand. Dit was aanleiding voor inspecteur Drohpatie Ramkhelewan van de afdeling Voorlichting van het Korps Politie Suriname om een aantal dagen later via het Dagblad Suriname duidelijk te maken dat de politie wel degelijk maatregelen treft tegen personen die kwik verhandelen of dat in hun bezit hebben. 
‘Die controle is er wel en als er kwik wordt onderschept, worden deze personen wel vervolgd. Het is niet zo, dat we niet optreden tegen kwikvervuilers.’ Dat er niet speciaal in de goudvelden controle gedaan wordt gericht tegen goudzoekers, komt doordat er geen richtlijnen komen van de bevoegde instanties. ‘De regelgeving en richtlijnen moeten komen, dan kunnen we ook naar de goudvelden gaan’, aldus Ramkhelewan.

60 Kilo kwik mee het vliegtuigje in.....
Twee weken later, dinsdag 29 januari, werd en Braziliaanse vrouw aangehouden op het vliegveld Zorg en Hoop in Paramaribo voor het smokkelen van zestig kilo kwik. De vrouw wilde met het kwik naar het binnenland vertrekken waar het gebruikt zou worden in de goudwinning. De Braziliaanse moest een boete betalen van 10.000 Amerikaanse dollar. Haar advocaat Georgette Leter stelde, dat het hier ging om een overtreding van de Wet Economische Delicten. De zaak kon dan ook worden afgehandeld buiten de rechtszaal.

Smokkel van kwik niet moeilijk
Haar aanhouding maakt weer pijnlijk duidelijk, dat de Surinaamse grenzen zo lek zijn als een mandje. Het blijkt begin 2013 kennelijk niet moeilijk te zijn om nog steeds kwik het land in te smokkelen. Een enkele keer wordt een gesmokkelde hoeveelheid kwik onderschept. Soms, zoals in het geval van Burnside, bij toeval, tijdens een gewone verkeerscontrole.

Indien een structurele vorm van controle op het gebruik van kwik in het binnenland achterwege blijft, zal Suriname de vermeende strijd hiertegen verliezen en blijft de biodiversiteit ernstige schade ondervinden van het gebruik van kwik door kleinschalige goudzoekers. De lokale inheemse- en marronbevolking zal blijven worden blootgesteld aan kwik, omdat zij gebruikmaken van het door kwik vervuilde water in kreken en rivieren om zich te baden, om de was en de vaat te doen en soms zelfs om als drinkwater te gebruiken. Zelfs een internationaal VN Kwikverdrag (deMinamata Convention), om het gebruik van kwik wereldwijd aan te pakken, zal niet kunnen verhinderen dat de stof via smokkelpraktijken - door de open grenzen van Suriname met buurlanden Guyana, Frans Guyana en Brazilië -  toch terechtkomt op de Surinaamse goudvelden in het binnenland.

Gebruik van kwik ontmoedigen
Een structurele controle op de goudvelden zelf en het daar ter plekke in beslag nemen van kwik en beboeten van de gebruikende goudzoekers, zouden een ontmoedigende werking kunnen hebben op de goudzoekers. Dàt zou tot gevolg kunnen hebben dan langzamerhand kwik verdwijnt uit de goudvelden, door het voeren van een ontmoedigingsbeleid. Laat de goudzoekers het voelen in hun portemonnaie en uiteindelijk zien ze wellicht in dat het voordeliger is om een keer te investeren in milieuvriendelijke winningsmethoden, zoals ‘shaking tables’.
Maar, dan moet de regering wel  vaart zetten achter het opzetten van een fonds waar goudzoekers een beroep op kunnen doen om de aanschaf van milieuvriendelijke winningsapparatuur financieel mogelijk te maken.

Regering verantwoordelijk
Tot de dag van vandaag heeft de overheid echter nimmer welke daadkracht dan ook getoond om het gebruik en de import van kwik krachtig aan te pakken. Hiermee maakt de regering zich direct verantwoordelijk voor de vernietiging van de unieke Surinaamse biodiversiteit in het dichte regenwoud en voor de gezondheidsproblemen onder de bewoners, de inheemsen, in het binnenland.

Verboden import kwik gaat ook in 2013 gewoon door....

Surinaamse grenzen zo lek als een mandje

Alleen effectieve controle op goudvelden kan kwikgebruik tegengaan: kwik in beslag nemen en goudzoekers meteen beboeten

24-02-2013  Door: Paul Kraaijer


Paramaribo - Ondanks in 2012 gedane uitlatingen door Gerold Dompig, voorzitter van het Managementteam van de Commissie Ordening Goudsector, dat vanaf januari 2013 kwik Suriname is uitgebannen, blijkt de stof nog steeds gewoon het land in gesmokkeld te worden en gebruiken goudzoekers het nog steeds om goud te winnen. 

Kwik bij toeval tijdens verkeerscontrole onderschept
Zo werd op 15 januari 18 kilo kwik onderschept tijdens een verkeerscontrole te Burnside in het district Coronie. De bestuurder die het verboden kwik vervoerde, had geen geldig rijbewijs en viel tijdens een routinecontrole door de mand. Dit was aanleiding voor inspecteur Drohpatie Ramkhelewan van de afdeling Voorlichting van het Korps Politie Suriname om een aantal dagen later via het Dagblad Suriname duidelijk te maken dat de politie wel degelijk maatregelen treft tegen personen die kwik verhandelen of dat in hun bezit hebben. 
‘Die controle is er wel en als er kwik wordt onderschept, worden deze personen wel vervolgd. Het is niet zo, dat we niet optreden tegen kwikvervuilers.’ Dat er niet speciaal in de goudvelden controle gedaan wordt gericht tegen goudzoekers, komt doordat er geen richtlijnen komen van de bevoegde instanties. ‘De regelgeving en richtlijnen moeten komen, dan kunnen we ook naar de goudvelden gaan’, aldus Ramkhelewan.

60 Kilo kwik mee het vliegtuigje in.....
Twee weken later, dinsdag 29 januari, werd en Braziliaanse vrouw aangehouden op het vliegveld Zorg en Hoop in Paramaribo voor het smokkelen van zestig kilo kwik. De vrouw wilde met het kwik naar het binnenland vertrekken waar het gebruikt zou worden in de goudwinning. De Braziliaanse moest een boete betalen van 10.000 Amerikaanse dollar. Haar advocaat Georgette Leter stelde, dat het hier ging om een overtreding van de Wet Economische Delicten. De zaak kon dan ook worden afgehandeld buiten de rechtszaal.

Smokkel van kwik niet moeilijk
Haar aanhouding maakt weer pijnlijk duidelijk, dat de Surinaamse grenzen zo lek zijn als een mandje. Het blijkt begin 2013 kennelijk niet moeilijk te zijn om nog steeds kwik het land in te smokkelen. Een enkele keer wordt een gesmokkelde hoeveelheid kwik onderschept. Soms, zoals in het geval van Burnside, bij toeval, tijdens een gewone verkeerscontrole.

Indien een structurele vorm van controle op het gebruik van kwik in het binnenland achterwege blijft, zal Suriname de vermeende strijd hiertegen verliezen en blijft de biodiversiteit ernstige schade ondervinden van het gebruik van kwik door kleinschalige goudzoekers. De lokale inheemse- en marronbevolking zal blijven worden blootgesteld aan kwik, omdat zij gebruikmaken van het door kwik vervuilde water in kreken en rivieren om zich te baden, om de was en de vaat te doen en soms zelfs om als drinkwater te gebruiken. Zelfs een internationaal VN Kwikverdrag (deMinamata Convention), om het gebruik van kwik wereldwijd aan te pakken, zal niet kunnen verhinderen dat de stof via smokkelpraktijken - door de open grenzen van Suriname met buurlanden Guyana, Frans Guyana en Brazilië -  toch terechtkomt op de Surinaamse goudvelden in het binnenland.

Gebruik van kwik ontmoedigen
Een structurele controle op de goudvelden zelf en het daar ter plekke in beslag nemen van kwik en beboeten van de gebruikende goudzoekers, zouden een ontmoedigende werking kunnen hebben op de goudzoekers. Dàt zou tot gevolg kunnen hebben dan langzamerhand kwik verdwijnt uit de goudvelden, door het voeren van een ontmoedigingsbeleid. Laat de goudzoekers het voelen in hun portemonnaie en uiteindelijk zien ze wellicht in dat het voordeliger is om een keer te investeren in milieuvriendelijke winningsmethoden, zoals ‘shaking tables’.
Maar, dan moet de regering wel  vaart zetten achter het opzetten van een fonds waar goudzoekers een beroep op kunnen doen om de aanschaf van milieuvriendelijke winningsapparatuur financieel mogelijk te maken.

Regering verantwoordelijk
Tot de dag van vandaag heeft de overheid echter nimmer welke daadkracht dan ook getoond om het gebruik en de import van kwik krachtig aan te pakken. Hiermee maakt de regering zich direct verantwoordelijk voor de vernietiging van de unieke Surinaamse biodiversiteit in het dichte regenwoud en voor de gezondheidsproblemen onder de bewoners, de inheemsen, in het binnenland.

woensdag 20 februari 2013

Groep Amerikanen zou al enige tijd rond Kwamalasamutu op zoek zijn naar goudvoorraden

Minister Hok weet van niets, terwijl Kabinet van President op hoogte zou zijn

20-02-2013 Obsession Magazine/de Ware Tijd


In de Trio-gemeenschap Kwamalasamutu, in het uiterste zuidwesten van het land, zouden al enige tijd Amerikanen bezig zijn met onderzoek naar goudvoorraden in het gebied. Volgens journaliste Astrid van Oosterum van de Ware Tijd vandaag, woensdag 20 februari 2013, zou de groep Amerikanen verbonden zijn aan het in Ingram, Texas, gevestigde Guardian Exploration.


De directeur van dit olie- en gasexploratie- en ontwikkelingsbedrijf, Daniel Schoen, is persoonlijk aanwezig in het dorp om ‘te zoeken naar concessies’.

Dit verklaart Mark Plotkin van het Amazon Conservation Team (ACT) in Washington die onlangs in Kwamalasamutu was. Het ACT heeft ook een afdeling in Suriname gevestigd aan de Nickeriestraat 4 te Paramaribo.

In elk geval heeft de overheid, die de concessie moet verlenen, geen toestemming gegeven. Minister Jim Hok van Natuurlijke Hulpbronnen (NH) zegt in een reactie, dat hij ‘uit zijn hoofd van niets weet’. ‘Ik ga het moeten uitzoeken, maar als ik hoor wat voor materiaal ze al ingevlogen hebben, kan ik mij niet voorstellen dat zij daartoe het recht hebben.’

Vernomen wordt, aldus Van Oosterum, dat de Amerikanen ook al op andere locaties in het binnenland contact hebben gezocht met het traditioneel gezag om toestemming te krijgen voor hun activiteiten. Het zou zo zijn dat deze informatie het Kabinet van de President ook al bereikt heeft.

Plotkin en een Trio (Bron foto: ACT)
Volgens Plotkin bestaan bij de Trio’s twijfels over de werkelijke bedoelingen van de kerkgasten. ‘De bewoners vertelden mij tijdens mijn bezoek dat er een aantal Amerikanen in de missionarishut van het dorp verblijft. De Amerikanen zeiden in eerste instantie dat ze er waren omdat de kerk er zulk goed werk heeft gedaan. Niet veel later vertelden ze ook dat ze opzoek waren naar goudconcessies in het gebied.'

Het ACT is een non-profitorganisatie die samenwerkt met inheemse volkeren van tropisch Amerika voor het behoud van de biodiversiteit van het Amazoneregenwoud en de cultuur en het land van de inheemse bevolking. Het ACT werd in 1996 mede opgericht door Plotkin die etnobotanist is en al sinds 1982 regelmatig in Kwamalasamutu werkzaam is.

De ACT-directeur benadrukt zich niet te willen bemoeien met binnenlandse aangelegenheden. ‘Het is in principe mijn zaak niet. Ik ben inheemse noch Surinamer. Het enige dat mij verbaasde was, dat ze niet eerlijk leken te zijn over hun intenties.’ Leden van zijn staf werden bij hun vertrek uit Kwamalasamutu ook nog geconfronteerd met waterslangen en zogenaamde ‘sluice boxes’, gebruikt in de kleinschalige goudwinning, in het bagageruim van het vliegtuig dat de Amerikanen kwam ophalen.

De ironie wil, zo schrijft Van Oosterum, dat een delegatie van REDD+, die valt onder het Climate Compatible Development Agency (CCDA) ofwel het Klimaatbureau van het Kabinet van de President valt, Kwamalasamutu onlangs voor een krutu over bosbehoud bezocht. De Amerikanen bevonden zich toen in eerste instantie ook in het dorp. ‘Het schimmige is’, aldus de Ware Tijd, dat kort na aankomst van de delegatie, de Amerikanen niet meer te vinden waren.

Op de website van het bedrijf is te lezen dat het ‘ernaar streeft de gas- en olieoperaties te ontwikkelen in samenwerking met landeigenaren’. De eerste stap in de richting van productie is het aangaan van een ‘lease’-overeenkomst tussen de grondeigenaar en de exploitant, vermeldt de internetpagina van deze ‘Guardians’.

De aanwezigheid van de Amerikanen, die tijdens een bezoek van de krant aan het gebied ook aangaven van de kerk te zijn, is ondertussen ook onder de aandacht gekomen van de Amerikaanse ambassade in Suriname. Naar aanleiding van het nieuws is er aanstalten gemaakt om verder uit te zoeken wat er gaande is.

Plotkin is geen onbekende bij de Trio’s:

Groep Amerikanen zou al enige tijd rond Kwamalasamutu op zoek zijn naar goudvoorraden

Minister Hok weet van niets, terwijl Kabinet van President op hoogte zou zijn

20-02-2013 Obsession Magazine/de Ware Tijd


In de Trio-gemeenschap Kwamalasamutu, in het uiterste zuidwesten van het land, zouden al enige tijd Amerikanen bezig zijn met onderzoek naar goudvoorraden in het gebied. Volgens journaliste Astrid van Oosterum van de Ware Tijd vandaag, woensdag 20 februari 2013, zou de groep Amerikanen verbonden zijn aan het in Ingram, Texas, gevestigde Guardian Exploration.


De directeur van dit olie- en gasexploratie- en ontwikkelingsbedrijf, Daniel Schoen, is persoonlijk aanwezig in het dorp om ‘te zoeken naar concessies’.

Dit verklaart Mark Plotkin van het Amazon Conservation Team (ACT) in Washington die onlangs in Kwamalasamutu was. Het ACT heeft ook een afdeling in Suriname gevestigd aan de Nickeriestraat 4 te Paramaribo.

In elk geval heeft de overheid, die de concessie moet verlenen, geen toestemming gegeven. Minister Jim Hok van Natuurlijke Hulpbronnen (NH) zegt in een reactie, dat hij ‘uit zijn hoofd van niets weet’. ‘Ik ga het moeten uitzoeken, maar als ik hoor wat voor materiaal ze al ingevlogen hebben, kan ik mij niet voorstellen dat zij daartoe het recht hebben.’

Vernomen wordt, aldus Van Oosterum, dat de Amerikanen ook al op andere locaties in het binnenland contact hebben gezocht met het traditioneel gezag om toestemming te krijgen voor hun activiteiten. Het zou zo zijn dat deze informatie het Kabinet van de President ook al bereikt heeft.

Plotkin en een Trio (Bron foto: ACT)
Volgens Plotkin bestaan bij de Trio’s twijfels over de werkelijke bedoelingen van de kerkgasten. ‘De bewoners vertelden mij tijdens mijn bezoek dat er een aantal Amerikanen in de missionarishut van het dorp verblijft. De Amerikanen zeiden in eerste instantie dat ze er waren omdat de kerk er zulk goed werk heeft gedaan. Niet veel later vertelden ze ook dat ze opzoek waren naar goudconcessies in het gebied.'

Het ACT is een non-profitorganisatie die samenwerkt met inheemse volkeren van tropisch Amerika voor het behoud van de biodiversiteit van het Amazoneregenwoud en de cultuur en het land van de inheemse bevolking. Het ACT werd in 1996 mede opgericht door Plotkin die etnobotanist is en al sinds 1982 regelmatig in Kwamalasamutu werkzaam is.

De ACT-directeur benadrukt zich niet te willen bemoeien met binnenlandse aangelegenheden. ‘Het is in principe mijn zaak niet. Ik ben inheemse noch Surinamer. Het enige dat mij verbaasde was, dat ze niet eerlijk leken te zijn over hun intenties.’ Leden van zijn staf werden bij hun vertrek uit Kwamalasamutu ook nog geconfronteerd met waterslangen en zogenaamde ‘sluice boxes’, gebruikt in de kleinschalige goudwinning, in het bagageruim van het vliegtuig dat de Amerikanen kwam ophalen.

De ironie wil, zo schrijft Van Oosterum, dat een delegatie van REDD+, die valt onder het Climate Compatible Development Agency (CCDA) ofwel het Klimaatbureau van het Kabinet van de President valt, Kwamalasamutu onlangs voor een krutu over bosbehoud bezocht. De Amerikanen bevonden zich toen in eerste instantie ook in het dorp. ‘Het schimmige is’, aldus de Ware Tijd, dat kort na aankomst van de delegatie, de Amerikanen niet meer te vinden waren.

Op de website van het bedrijf is te lezen dat het ‘ernaar streeft de gas- en olieoperaties te ontwikkelen in samenwerking met landeigenaren’. De eerste stap in de richting van productie is het aangaan van een ‘lease’-overeenkomst tussen de grondeigenaar en de exploitant, vermeldt de internetpagina van deze ‘Guardians’.

De aanwezigheid van de Amerikanen, die tijdens een bezoek van de krant aan het gebied ook aangaven van de kerk te zijn, is ondertussen ook onder de aandacht gekomen van de Amerikaanse ambassade in Suriname. Naar aanleiding van het nieuws is er aanstalten gemaakt om verder uit te zoeken wat er gaande is.

Plotkin is geen onbekende bij de Trio’s:

dinsdag 19 februari 2013

Kwikvrije goudwinningstechniek gepresenteerd in Guyana

Guyana gets glimpse of mercury-free technology

19-02-2013 Demerara Waves Online News (Guyana)


As Guyana explores various options to phase out the use of mercury in keeping with international guidelines, a Canadian gold exploration company is showing off its mercury-free gold recovery technology.

Mulgravian Ventures (Guyana) Inc. has procured a "screening plant" for use in its operations in the North West District operations, according to the Government Information Agency (GINA).

The company’s Chief Operations Officer Vern Matkovich said that this technology, which was purchased to aid their own exploration activities, offers a very efficient way to gold recovering and eliminates the use of mercury.

This particular technology was first developed in New Zealand, but it can be constructed anywhere. The cost varies depending on the size, he was quoted as saying by the Government Information Agency (GINA).

Natural Resources and the Environment Minister, Robert Persaud says the piece of technology can assist greatly in the process of phasing out the use of mercury in mining operations.

Persaud commended the company for the initiative. "We want to try as much as possible to introduce mercury free technology.”

The use of mercury is not banned in Guyana, but Government aims to gradually phase out its use in keeping with international deadlines.

“From the Ministry, the Government and the Guyana Geology and Mines Commission, we have to look for what is cost effective, what is good for the environment, and what makes for good mining and business sense,” Persaud said.

The Ministry has also been looking in the direction of incentives for miners who invest in mercury-free technology. In this regard, discussions were held with the Guyana Gold and Diamond Miners Association (GGDMA) and with individual miners.

He added that the availability of this technology will take the mining industry beyond certain challenges that exist.

Government recognises the environmental and human health risks of mercury and pollution to the environment and is committed to place continuous focus on technical and financial resources in the gold mining sector in order to address the issues surrounding its use.

Studies done in collaboration with the World Wildlife Fund (WWF) have shown high levels of mercury in the environment and the blood streams of many miners.

Kwikvrije goudwinningstechniek gepresenteerd in Guyana

Guyana gets glimpse of mercury-free technology

19-02-2013 Demerara Waves Online News (Guyana)


As Guyana explores various options to phase out the use of mercury in keeping with international guidelines, a Canadian gold exploration company is showing off its mercury-free gold recovery technology.

Mulgravian Ventures (Guyana) Inc. has procured a "screening plant" for use in its operations in the North West District operations, according to the Government Information Agency (GINA).

The company’s Chief Operations Officer Vern Matkovich said that this technology, which was purchased to aid their own exploration activities, offers a very efficient way to gold recovering and eliminates the use of mercury.

This particular technology was first developed in New Zealand, but it can be constructed anywhere. The cost varies depending on the size, he was quoted as saying by the Government Information Agency (GINA).

Natural Resources and the Environment Minister, Robert Persaud says the piece of technology can assist greatly in the process of phasing out the use of mercury in mining operations.

Persaud commended the company for the initiative. "We want to try as much as possible to introduce mercury free technology.”

The use of mercury is not banned in Guyana, but Government aims to gradually phase out its use in keeping with international deadlines.

“From the Ministry, the Government and the Guyana Geology and Mines Commission, we have to look for what is cost effective, what is good for the environment, and what makes for good mining and business sense,” Persaud said.

The Ministry has also been looking in the direction of incentives for miners who invest in mercury-free technology. In this regard, discussions were held with the Guyana Gold and Diamond Miners Association (GGDMA) and with individual miners.

He added that the availability of this technology will take the mining industry beyond certain challenges that exist.

Government recognises the environmental and human health risks of mercury and pollution to the environment and is committed to place continuous focus on technical and financial resources in the gold mining sector in order to address the issues surrounding its use.

Studies done in collaboration with the World Wildlife Fund (WWF) have shown high levels of mercury in the environment and the blood streams of many miners.

donderdag 14 februari 2013

Guyana en Suriname gaan gezamenlijk illegale export van goud aanpakken


Guyana en Suriname gaan gezamenlijk illegale export van goud aanpakken


Zorgen bij Inter-Amerikaanse Commissie voor de Mensenrechten over kleinschalige goudwinning

IACHR doet verslag van recent werkbezoek aan binnenland Suriname

14-02-2013 Human Rights Education Association, HREA


De Inter-Amerikaanse Commissie voor de Mensenrechten (IACHR) van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS), in San José, Costa Rica, heeft dinsdag 12 februari 2013, haar bevindingen gepubliceerd van een onlangs, 23, 24 en 25 januari, aan Suriname gebracht bezoek.

Tijdens het bezoek kregen de rapporteurs informatie over de invloed van goudwinning op het leven van inheemse en tribale gemeenschappen.

De commissie schrijft zich zorgen over de gevolgen van kwikgebruik voor de waterkwaliteit, gedwongen verhuizingen, kinderarbeid en seksueel geweld. De commissie vindt dat de Surinaamse staat de goud-winning goed moet controleren en overtreders moet vervolgen en straffen.

De commissieleden brachten voor hun onderzoek ook een bezoek aan Brownsweg in het district Brokopondo. ‘Verschillende bewoners vertelden ons het gevoel te hebben afgesneden te zijn van het beleid en uitkeringen van de nationale regering’, schrijft de commissie in haar rapport.

Suriname moet, volgens de commissie, ook meer doen om uitvoering te geven aan het Moiwana- en Samaaka-vonnis. Hoewel de Surinaamse regering al stappen heeft ondernomen, moet het land internationale adviezen opvolgen om grond af te bakenen en deze op titel te zetten.

Lees hier het volledig verslag.

Zorgen bij Inter-Amerikaanse Commissie voor de Mensenrechten over kleinschalige goudwinning

IACHR doet verslag van recent werkbezoek aan binnenland Suriname

14-02-2013 Human Rights Education Association, HREA


De Inter-Amerikaanse Commissie voor de Mensenrechten (IACHR) van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS), in San José, Costa Rica, heeft dinsdag 12 februari 2013, haar bevindingen gepubliceerd van een onlangs, 23, 24 en 25 januari, aan Suriname gebracht bezoek.

Tijdens het bezoek kregen de rapporteurs informatie over de invloed van goudwinning op het leven van inheemse en tribale gemeenschappen.

De commissie schrijft zich zorgen over de gevolgen van kwikgebruik voor de waterkwaliteit, gedwongen verhuizingen, kinderarbeid en seksueel geweld. De commissie vindt dat de Surinaamse staat de goud-winning goed moet controleren en overtreders moet vervolgen en straffen.

De commissieleden brachten voor hun onderzoek ook een bezoek aan Brownsweg in het district Brokopondo. ‘Verschillende bewoners vertelden ons het gevoel te hebben afgesneden te zijn van het beleid en uitkeringen van de nationale regering’, schrijft de commissie in haar rapport.

Suriname moet, volgens de commissie, ook meer doen om uitvoering te geven aan het Moiwana- en Samaaka-vonnis. Hoewel de Surinaamse regering al stappen heeft ondernomen, moet het land internationale adviezen opvolgen om grond af te bakenen en deze op titel te zetten.

Lees hier het volledig verslag.

dinsdag 12 februari 2013

Ministers van Natuurlijke Hulpbronnen Suriname en Guyana spreken over kleinschalige goudwinning

Guyana en Suriname zoeken samenwerking op gebied van kleinschalige goudwinning

Illegale goudhandel vanuit Guyana


12-02-2013   Ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen


Minister Jim Hok van Natuurlijke Hulpbronnen ontving op 8 februari 2013 minister Robert M. Persaud van Natuurlijke Hulpbronnen en Milieu uit Guyana, die een werkbezoek aan Suriname heeft gebracht. Er werd over het uitdiepen en verstevigen van een samenwerking op het gebied van mijnbouw tussen beide landen gesproken. 

Deze bespreking op ministerieel niveau was een uitvloeisel van de ontmoeting die de president van Suriname, Desi Bouterse, had met de president van Guyana, Donald Ramautar. Er is toen onder andere gesproken over een duurzame samenwerking tussen de twee landen op het gebied van natuurlijke hulpbronnen.

Minister Hok en minister Persaud zijn het erover eens, dat het van wederzijds belang kan zijn dat Suriname en Guyana nauwer samen gaan werken . Er is een groot gebied voor samenwerking geïdentificeerd variërend van kennis en informatie uitwisseling tot gezamenlijke scholings- en trainingsprogramma’s voor de kleine mijnbouw- en oliesector.

De bewindslieden wisselden van gedachten over de illegale klein mijnbouw die zich ook enige tijd in Guyana de kop heeft opgestoken. Minister Persaud informeerde minister Hok over de problemen die Guyana ervaart met de illegale goudhandel.

De twee ministers spraken af dat er gesprekken zullen volgen tussen deskundigen uit de mijnbouwsector van Suriname en Guyana diepgaand te praten over zaken in deze sector. Dit zal moeten leiden tot een gezamenlijke uitvoerbaar plan. De ministers waren ingenomen met de goede sfeer waarin het gesprek heeft plaatsgevonden en zijn ervan overtuigd dat Suriname en Guyana wederzijds voordeel kunnen halen uit de samenwerking op het gebied van de mijnbouw, zo laat het ministerie dinsdag 12 februari 2013 weten.

Ministers van Natuurlijke Hulpbronnen Suriname en Guyana spreken over kleinschalige goudwinning

Guyana en Suriname zoeken samenwerking op gebied van kleinschalige goudwinning

Illegale goudhandel vanuit Guyana


12-02-2013   Ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen


Minister Jim Hok van Natuurlijke Hulpbronnen ontving op 8 februari 2013 minister Robert M. Persaud van Natuurlijke Hulpbronnen en Milieu uit Guyana, die een werkbezoek aan Suriname heeft gebracht. Er werd over het uitdiepen en verstevigen van een samenwerking op het gebied van mijnbouw tussen beide landen gesproken. 

Deze bespreking op ministerieel niveau was een uitvloeisel van de ontmoeting die de president van Suriname, Desi Bouterse, had met de president van Guyana, Donald Ramautar. Er is toen onder andere gesproken over een duurzame samenwerking tussen de twee landen op het gebied van natuurlijke hulpbronnen.

Minister Hok en minister Persaud zijn het erover eens, dat het van wederzijds belang kan zijn dat Suriname en Guyana nauwer samen gaan werken . Er is een groot gebied voor samenwerking geïdentificeerd variërend van kennis en informatie uitwisseling tot gezamenlijke scholings- en trainingsprogramma’s voor de kleine mijnbouw- en oliesector.

De bewindslieden wisselden van gedachten over de illegale klein mijnbouw die zich ook enige tijd in Guyana de kop heeft opgestoken. Minister Persaud informeerde minister Hok over de problemen die Guyana ervaart met de illegale goudhandel.

De twee ministers spraken af dat er gesprekken zullen volgen tussen deskundigen uit de mijnbouwsector van Suriname en Guyana diepgaand te praten over zaken in deze sector. Dit zal moeten leiden tot een gezamenlijke uitvoerbaar plan. De ministers waren ingenomen met de goede sfeer waarin het gesprek heeft plaatsgevonden en zijn ervan overtuigd dat Suriname en Guyana wederzijds voordeel kunnen halen uit de samenwerking op het gebied van de mijnbouw, zo laat het ministerie dinsdag 12 februari 2013 weten.

Water op kwikverontreiniging controleren met behulp mobiele telefoon

(Bron foto: J. M. García)
Test for mercury-contaminated water with a mobile phone

12-02-2013 Derek Markham, Treehugger


Mercury is a deadly and persistent toxin in our environment, and one that is easily spread in our air and water from sources such as coal-burning power plants. And because a large segment of mercury contamination in humans comes through contaminated fish in polluted water, being able to determine the mercury content in water can help people avoid consuming both tainted fish and water.

But because current testing methods aren't simple or cheap, and samples have to be 'sent off' to a lab to be analyzed, a new easier method may really help broaden the scope of mercury testing in water.

Researchers at the University of Burgos, in Spain, have developed test sheets that change color when exposed to mercury in water, which will enable quick, cheap, and on-site mercury detection. The results of the test can be determined by eye (similar to Litmus test strips in science class), but for more accuracy, the sheet can be photographed with a mobile phone and compared with color reference values using an image editor program on the phone.

"Changes can be seen by the naked eye and anyone, even if they have no previous knowledge, can find out whether a water source is contaminated with mercury above determined limits." - José Miguel García

The test sheets contain rhodamine, a florescent organic compound which acts as the mercury sensor, and the make-up of the test sheets can be varied according to the parameters of the testing. The research team calibrated these sheets to change color when the mercury contamination in the water exceeds 2 parts per billion of divalent mercury -Hg(II), which is the limit set by the EPA for water intended for human consumption.

In many developing areas of the world, coal plants, industrial discharges and runoff from mineral extraction sites can all add to the mercury load in water, so having a fast and affordable method of determining the levels of mercury pollution could be a big step forward for human health.

Water op kwikverontreiniging controleren met behulp mobiele telefoon

(Bron foto: J. M. García)
Test for mercury-contaminated water with a mobile phone

12-02-2013 Derek Markham, Treehugger


Mercury is a deadly and persistent toxin in our environment, and one that is easily spread in our air and water from sources such as coal-burning power plants. And because a large segment of mercury contamination in humans comes through contaminated fish in polluted water, being able to determine the mercury content in water can help people avoid consuming both tainted fish and water.

But because current testing methods aren't simple or cheap, and samples have to be 'sent off' to a lab to be analyzed, a new easier method may really help broaden the scope of mercury testing in water.

Researchers at the University of Burgos, in Spain, have developed test sheets that change color when exposed to mercury in water, which will enable quick, cheap, and on-site mercury detection. The results of the test can be determined by eye (similar to Litmus test strips in science class), but for more accuracy, the sheet can be photographed with a mobile phone and compared with color reference values using an image editor program on the phone.

"Changes can be seen by the naked eye and anyone, even if they have no previous knowledge, can find out whether a water source is contaminated with mercury above determined limits." - José Miguel García

The test sheets contain rhodamine, a florescent organic compound which acts as the mercury sensor, and the make-up of the test sheets can be varied according to the parameters of the testing. The research team calibrated these sheets to change color when the mercury contamination in the water exceeds 2 parts per billion of divalent mercury -Hg(II), which is the limit set by the EPA for water intended for human consumption.

In many developing areas of the world, coal plants, industrial discharges and runoff from mineral extraction sites can all add to the mercury load in water, so having a fast and affordable method of determining the levels of mercury pollution could be a big step forward for human health.

Suriname krijgt nationaal kwikmonitoringssysteem

Vanaf dit kwartaal meet BOG kwikhoeveelheden in water, planten, dieren en mensen

12-01-2013 Door: Paul Kraaijer


Paramaribo - Volgens Lesley Resida, directeur van het Bureau voor Openbare Gezondheidszorg (BOG), werkt zijn instituut zowel aan de verzelfstandiging als aan een nationaal netwerk met betrekking tot het in de gaten houden van kwikgebruik. Dit bericht de Surinaamse avondkrant De West in haar editie van maandag 11 februari.

Tijdens een gesprek op Radio ABC onthulde de directeur, dat er gewerkt wordt aan een nationaal monitoringssysteem met betrekking tot de aanwezigheid van kwik. Het BOG is tot nu toe steeds afhankelijk geweest van ad hoc kwikmetingen van ngo’s (non-gouvernementele organisaties) en andere instituten, maar voortaan zal men altijd weten hoe het met de kwikvoorkomens gesteld is.

Er is in december proefgedraaid en vanaf dit kwartaal zullen op wetenschappelijke en continue basis kwikhoeveelheden worden gemeten in water, planten, dieren en mensen.

Vooralsnog is niet duidelijk waar de metingen gehouden gaan worden. Het ligt voor de hand om dat te doen in het centrum van Paramaribo waar diverse goudbedrijfjes gevestigd zijn, maar ook in gebieden in het binnenland waar kleinschalige goudzoekers actief zijn die door het gebruik van kwik - dat overigens niet gebruikt mag worden (er is een importverbod) - het milieu verontreinigen en schade toebrengen aan de gezondheid van de lokale inheemsen en marrons.

In dezelfde krant is maandag 11 februari in de rubriek 'Justitia Pietas Fides MMXCIII' het volgende te lezen:

'Een bestuurder van het BOG laat weten, dat men nu pas een 'monitoringsysteem' aan het opzetten is, terwijl dit medium vanaf het begin van de jaren negentig waarschuwt, voor de levensbedreigende gevaren in en rond de goudmijnbouw. 
In Suriname en het grensgebied met Frans Guyana. Alle grote rivieren, zijrivieren, kreken, inclusief het Van Blommensteinstuwmeer, zijn hopeloos geïnfecteerd door kwikvervuilingen. De Fransen hebben al tien jaar gelden cerebrale achterstanden bij Wayana- en Triokinderen opgemeten. Hoge gehaltes aan kwik, in de haren van de kinderen aangetroffen. Zowel aan de rechter als linker oevers van de Lawa en Tapanahonie. 
En Suriname komt nu pas, in het jaar 2013 aankakken met een nog op te zetten 'monitoring'. Inderdaad, is wederom bij God en in Suriname van alles mogelijk. Er hoeft of moet maar een miljoenste gram aan kwik in een zeegarnaal worden gevonden en de internationale visserijmarkt van ons land is compleet kapot. Let op!'

Suriname krijgt nationaal kwikmonitoringssysteem

Vanaf dit kwartaal meet BOG kwikhoeveelheden in water, planten, dieren en mensen

12-01-2013 Door: Paul Kraaijer


Paramaribo - Volgens Lesley Resida, directeur van het Bureau voor Openbare Gezondheidszorg (BOG), werkt zijn instituut zowel aan de verzelfstandiging als aan een nationaal netwerk met betrekking tot het in de gaten houden van kwikgebruik. Dit bericht de Surinaamse avondkrant De West in haar editie van maandag 11 februari.

Tijdens een gesprek op Radio ABC onthulde de directeur, dat er gewerkt wordt aan een nationaal monitoringssysteem met betrekking tot de aanwezigheid van kwik. Het BOG is tot nu toe steeds afhankelijk geweest van ad hoc kwikmetingen van ngo’s (non-gouvernementele organisaties) en andere instituten, maar voortaan zal men altijd weten hoe het met de kwikvoorkomens gesteld is.

Er is in december proefgedraaid en vanaf dit kwartaal zullen op wetenschappelijke en continue basis kwikhoeveelheden worden gemeten in water, planten, dieren en mensen.

Vooralsnog is niet duidelijk waar de metingen gehouden gaan worden. Het ligt voor de hand om dat te doen in het centrum van Paramaribo waar diverse goudbedrijfjes gevestigd zijn, maar ook in gebieden in het binnenland waar kleinschalige goudzoekers actief zijn die door het gebruik van kwik - dat overigens niet gebruikt mag worden (er is een importverbod) - het milieu verontreinigen en schade toebrengen aan de gezondheid van de lokale inheemsen en marrons.

In dezelfde krant is maandag 11 februari in de rubriek 'Justitia Pietas Fides MMXCIII' het volgende te lezen:

'Een bestuurder van het BOG laat weten, dat men nu pas een 'monitoringsysteem' aan het opzetten is, terwijl dit medium vanaf het begin van de jaren negentig waarschuwt, voor de levensbedreigende gevaren in en rond de goudmijnbouw. 
In Suriname en het grensgebied met Frans Guyana. Alle grote rivieren, zijrivieren, kreken, inclusief het Van Blommensteinstuwmeer, zijn hopeloos geïnfecteerd door kwikvervuilingen. De Fransen hebben al tien jaar gelden cerebrale achterstanden bij Wayana- en Triokinderen opgemeten. Hoge gehaltes aan kwik, in de haren van de kinderen aangetroffen. Zowel aan de rechter als linker oevers van de Lawa en Tapanahonie. 
En Suriname komt nu pas, in het jaar 2013 aankakken met een nog op te zetten 'monitoring'. Inderdaad, is wederom bij God en in Suriname van alles mogelijk. Er hoeft of moet maar een miljoenste gram aan kwik in een zeegarnaal worden gevonden en de internationale visserijmarkt van ons land is compleet kapot. Let op!'

zondag 10 februari 2013

Het succes van de Minelab GPX 5000 gouddetector

Wereldwijd grote goudklompen gevonden met detector

Ook in Suriname verkrijgbaar

10-02-2013  Door: Paul Kraaijer/The Herald, Rock Hill, South Carolina (USA)


Het in de Amerikaanse staat Illinois gevestigde bedrijf Minelab heeft afgelopen week bekendgemaakt dat het een speciale ‘Gold Mining division’ opzet om kleinschalige goudzoekers in de wereld te ondersteunen. De bekendmaking werd 9 februari gedaan tijdens de ‘Mining Indaba’ conferentie in Kaapstad, Zuid Afrika. Minelab is marktleider in de wereld als het gaat om detectietechnologie en met de hand te bedienen en te dragen metaaldetectoren.

De half januari dit jaar in Ballarat, Australië, ontdekte 5.5 kilo zware goudklomp op een diepte van zestig centimeter door een goudzoeker die gebruikmaakte van een draagbare Minelab GX 5000 gouddetector illustreert het succes van technologische ontwikkelingen binnen het Amerikaanse bedrijf in de wereldwijde zoektocht naar goud. De waarde van de goudklop wordt geschat op een slordige 300.000 Amerikaanse dollar.


Goudzoekers in geheel Centraal- en Zuid Amerika hebben ook successen behaald met de GPX 5000. Onlangs ontdekte een goudzoeker in Venezuela een dertig gram zwaar stuk goud op een diepte van honderdvijftig centimeter en in Brazilië werd een goudklomp van 2 gram gevonden dankzij het gebruik van Minelab’s technologie.

Het bedrijf lanceerde zijn eerste draagbare gouddetector in 1985 in Australië. De nieuwe ‘Gold Mining division’ moet de wereldwijde markt van de kleinschalige goudwinning en haar gemeenschappen ondersteunen.

Volgens de ‘general manager’ van MineLab, Peter Charlesworth, bestaat de nieuwe afdeling uit diverse gespecialiseerde producten, accessoires en ondersteunende diensten waaronder trainingen zowel in als buiten het specifieke werkterrein. Hierdoor zouden goudzoekers betere resultaten kunnen behalen onder de meest moeilijke omstandigheden en bodemgesteldheid met de minste schade voor het milieu.

De Amerikanen hebben ook een verkooppunt in Suriname.Volgens de internetsite van MineLab verkoopt Handelsmaatschappij Dawson. N.V. aan de Van Idsingastraat MineLab-producten. In Nederland is MineLab-apparatuur ook online te verkrijgen. De GPX 5000 is verkrijgbaar voor ongeveer 5.000 euro.

Het succes van de Minelab GPX 5000 gouddetector

Wereldwijd grote goudklompen gevonden met detector

Ook in Suriname verkrijgbaar

10-02-2013  Door: Paul Kraaijer/The Herald, Rock Hill, South Carolina (USA)


Het in de Amerikaanse staat Illinois gevestigde bedrijf Minelab heeft afgelopen week bekendgemaakt dat het een speciale ‘Gold Mining division’ opzet om kleinschalige goudzoekers in de wereld te ondersteunen. De bekendmaking werd 9 februari gedaan tijdens de ‘Mining Indaba’ conferentie in Kaapstad, Zuid Afrika. Minelab is marktleider in de wereld als het gaat om detectietechnologie en met de hand te bedienen en te dragen metaaldetectoren.

De half januari dit jaar in Ballarat, Australië, ontdekte 5.5 kilo zware goudklomp op een diepte van zestig centimeter door een goudzoeker die gebruikmaakte van een draagbare Minelab GX 5000 gouddetector illustreert het succes van technologische ontwikkelingen binnen het Amerikaanse bedrijf in de wereldwijde zoektocht naar goud. De waarde van de goudklop wordt geschat op een slordige 300.000 Amerikaanse dollar.


Goudzoekers in geheel Centraal- en Zuid Amerika hebben ook successen behaald met de GPX 5000. Onlangs ontdekte een goudzoeker in Venezuela een dertig gram zwaar stuk goud op een diepte van honderdvijftig centimeter en in Brazilië werd een goudklomp van 2 gram gevonden dankzij het gebruik van Minelab’s technologie.

Het bedrijf lanceerde zijn eerste draagbare gouddetector in 1985 in Australië. De nieuwe ‘Gold Mining division’ moet de wereldwijde markt van de kleinschalige goudwinning en haar gemeenschappen ondersteunen.

Volgens de ‘general manager’ van MineLab, Peter Charlesworth, bestaat de nieuwe afdeling uit diverse gespecialiseerde producten, accessoires en ondersteunende diensten waaronder trainingen zowel in als buiten het specifieke werkterrein. Hierdoor zouden goudzoekers betere resultaten kunnen behalen onder de meest moeilijke omstandigheden en bodemgesteldheid met de minste schade voor het milieu.

De Amerikanen hebben ook een verkooppunt in Suriname.Volgens de internetsite van MineLab verkoopt Handelsmaatschappij Dawson. N.V. aan de Van Idsingastraat MineLab-producten. In Nederland is MineLab-apparatuur ook online te verkrijgen. De GPX 5000 is verkrijgbaar voor ongeveer 5.000 euro.

zaterdag 9 februari 2013

Beelden van het deels door goudzoekers vernietigde nationale Brownsberg Natuurpark (WWF Guianas, maart 2012)

Beelden van het deels door goudzoekers vernietigde nationale Brownsberg Natuurpark (WWF Guianas, maart 2012)

Binnenlandbewoners laten Brazilianen in Brokopondo goud zoeken

‘Bewoners klagen over vervuild water, terwijl zij zelf de veroorzakers aantrekken’

09-02-2013  NoSpang.com/Times of Suriname


Paramaribo - Zeker 40% van de kleinschalige goudsector in Brokopondo bestaat uit binnenlandbewoners die niet actief zijn. Het gaat om ‘inners' die maximaal 10% van de inkomsten uitbetaald krijgen van Brazilianen die zij zelf hebben aangetrokken om er te werken.

Dit blijkt uit een evaluatie het NDP-Assembleelid Fredrik Finisie na veldoriëntatie. Zij klagen over de Brazilianen en hoe die het water vervuilen maar zeggen niet, dat zij de mensen zelf in het gebied hebben gebracht, zegt Finisie. Hij houdt de binnenlandbewoners een spiegel voor om zelf na te gaan wat de oorzaak is van de verruiling en chaos in de goudsector. ‘Daar zitten die problemen’, aldus Finisie, zo is te lezen op de Surinaamse nieuwswebsite NoSpang.com, die het bericht waarschijnlijk heeft overgenomen uit de Times of Suriname van vrijdag 8 februari 2013.

Volgens Finisie heeft in Brokopondo meer dan de helft van de kleinschalige goudzoekers wel zijn eigen machines en gaat daadwerkelijk over tot het zelf exploiteren van goud. Die groep houdt volgens hem wel rekening met vooral de gezondheidsaspecten, maar de schade die door de ingehuurde krachten wordt aangericht, is niet te overzien.

Het is moeilijk om drinkwaterbronnen in Brokopondo aan te boren, omdat die vervuild zijn. Daardoor treden er geregeld drinkwatertekorten op, maar volgens Finisie moet de gemeenschap in het district er zelf werk van maken om de vervuilers die zij zelf heeft aangetrokken aan te spreken.

'Ze schreeuwen het hardst, maar laten de Brazilianen voor een kleine vijf of tien procent in het gebied komen werken. De overheid geeft geen concessies aan mensen die innen maar wel aan de mensen die equipement hebben’, merkt Finisie op, verwijzend naar monsterverbonden die sommige binnenlandbewoners aangaan met kapitaalkrachtige goudexploitanten uit de kustvlakte en verschillende landen.

Binnenlandbewoners laten Brazilianen in Brokopondo goud zoeken

‘Bewoners klagen over vervuild water, terwijl zij zelf de veroorzakers aantrekken’

09-02-2013  NoSpang.com/Times of Suriname


Paramaribo - Zeker 40% van de kleinschalige goudsector in Brokopondo bestaat uit binnenlandbewoners die niet actief zijn. Het gaat om ‘inners' die maximaal 10% van de inkomsten uitbetaald krijgen van Brazilianen die zij zelf hebben aangetrokken om er te werken.

Dit blijkt uit een evaluatie het NDP-Assembleelid Fredrik Finisie na veldoriëntatie. Zij klagen over de Brazilianen en hoe die het water vervuilen maar zeggen niet, dat zij de mensen zelf in het gebied hebben gebracht, zegt Finisie. Hij houdt de binnenlandbewoners een spiegel voor om zelf na te gaan wat de oorzaak is van de verruiling en chaos in de goudsector. ‘Daar zitten die problemen’, aldus Finisie, zo is te lezen op de Surinaamse nieuwswebsite NoSpang.com, die het bericht waarschijnlijk heeft overgenomen uit de Times of Suriname van vrijdag 8 februari 2013.

Volgens Finisie heeft in Brokopondo meer dan de helft van de kleinschalige goudzoekers wel zijn eigen machines en gaat daadwerkelijk over tot het zelf exploiteren van goud. Die groep houdt volgens hem wel rekening met vooral de gezondheidsaspecten, maar de schade die door de ingehuurde krachten wordt aangericht, is niet te overzien.

Het is moeilijk om drinkwaterbronnen in Brokopondo aan te boren, omdat die vervuild zijn. Daardoor treden er geregeld drinkwatertekorten op, maar volgens Finisie moet de gemeenschap in het district er zelf werk van maken om de vervuilers die zij zelf heeft aangetrokken aan te spreken.

'Ze schreeuwen het hardst, maar laten de Brazilianen voor een kleine vijf of tien procent in het gebied komen werken. De overheid geeft geen concessies aan mensen die innen maar wel aan de mensen die equipement hebben’, merkt Finisie op, verwijzend naar monsterverbonden die sommige binnenlandbewoners aangaan met kapitaalkrachtige goudexploitanten uit de kustvlakte en verschillende landen.

Suggestief artikel Volkskrant over vermeende verdwenen miljoenen euro’s uit goudroyalty’s

Volkskrant onderzoeksjournalist stort zich op Surinaamse goudjacht

Journalist duikt jaar lang in Surinaamse goudsector voor Parbode en voor boek

Boek zal, net als de artikelen van Jeroen Trommelen, weinig onthullend zijn

09-02-2013 Door: Paul Kraaijer


Paramaribo - Suriname heeft de afgelopen jaren honderden miljoenen euro’s aan inkomsten uit goudroyalty’s niet verantwoord op de begroting. Dat schrijft onder andere de Telegraaf dinsdag 5 februari 2013, zich baserend op een artikel in De Volkskrant. Laatstgenoemde krant zegt zich te baseren op ‘eigen onderzoek’.


De royalty’s zijn afkomstig van bedrijven die goud delven in Suriname. Een grote speler is het Canadese bedrijf IAmGold. In 2011 was ruim een derde van het gewonnen goud in Suriname afkomstig van dit bedrijf. Alle bedrijven dragen verplicht twee tot vier procent van de opbrengst af aan de staat. Waar dit geld gebleven is is een raadsel, zo beweert de Volkskrant.

De waarde van het gewonnen goud bedroeg volgens het ministerie van Financiën in 2011 ruim 1,5 miljard dollar (1,12 miljard euro). IAmGold is het enige multinationale goudwinningsbedrijf dat een goudmijn exploiteert, in het district Brokopondo. Het Canadese bedrijf betaalde naar eigen zeggen tussen 2007 en 2011 ruim 115 miljoen dollar (82 miljoen euro) aan royalty’s, naast 345 miljoen aan andere belastingen en dividend. In 2010 en 2011 bedroegen de royalty’s respectievelijk 32,2 en 35,7 miljoen dollar.

De gaten in de boekhouding kunnen volgens de Volkskrant het gevolg zijn van zowel slechte boekhouding als van corruptie. Het Surinaamse ministerie van Financiën en de Centrale Bank van Suriname willen niets kwijt over de goudinkomsten van de Staat door de huidige en vorige regering.

Niet echt onthullend 
Helaas heb ik heb het volledige Volkskrant-artikel (nog) niet kunnen lezen, maar afgaande op andere media die erover berichten, bekruipt mij het gevoel dat het artikel waarschijnlijk niet echt onthullend is. Ik vermoed, dat het geschreven is door 'onderzoeksjournalist' Jeroen Trommelen van die krant. Trommelen dook medio 2011 op in Suriname. Al snel dook hij op op de redactie van het Surinaams/Nederlandse maandblad Parbode, voor welk blad hij een aantal, door een Nederlands journalistiek fonds (Fonds Bijzondere Journalistieke Projecten) gefinancierde kritische artikelen schreef over de goudwinning in Suriname. Hij leek zich daarin te hebben vastgebeten, maar ook die artikelen waren weinig onthullend/schokkend.

Hij had zijn pijlen gericht op het WWF Guianas en het toekijken van deze organisatie naar hoe gedurende vele jaren het Brownsberg Natuurpark werd vernietigd door illegale goudzoekers. Zijn giftige artikelen hierover, leidden tot een ingezonden boze reactie van het WWF Guianas in Parbode. Naast het schrijven voor Parbode, werkte Trommelen sinds medio 2011 aan een boek.

Hij is overigens geen Suriname-deskundige, laat staan een deskundige op het gebied van de goudsector in het land. Hij schreef ooit een soort reisverslag van een reis door Suriname en de overige Guyana’s, dat in 2000 verscheen bij uitgeverij Arena onder de titel ‘Dwars door Suriname’.

Het ‘eigen’ Maripaston-verhaal van Trommelen 
In het nog te verschijnen boek van Trommelen is veel aandacht door de dodelijke schietpartij in het goudwinningsgebied Maripaston. Ik heb mij steeds afgevraagd waarom hij, in die kwestie van de schietpartij, twijfelde aan de officiële lezingen over dat incident. Hij schreef erover voor Parbode en nu blijkt dat incident een belangrijke rol te spelen in het nog te verschijnen boek. Het gevoel bekruipt mij, dat Trommelen er zelf gewoon een spannend verhaal van wilde maken waarbij hij zelf van alles en nog wat verzint om het allemaal nog niet iets spannender en voor de lezers smeuïger te maken. Maar, in het boek verwacht ik werkelijk geen onthullingen of nieuws, dat nog niet is verschenen in Surinaamse media. Van echt diepgaand onderzoek zal volgens mij geen sprake zijn geweest. Trommelen lijkt een ‘onderzoeksjournalist’ die onderzoekt aan ‘de oppervlakte’.

Gowtu 
‘Gowtu, klopjacht naar het Surinaamse goud’ wordt door uitgeverij Conserve gebracht als een ‘Onthullend onderzoek naar de goudlobby van de families Bouterse en Brunswijk’. Natuurlijk, het boek moet verkocht worden en de namen Bouterse en Brunswijk hebben een zekere onbedwingbare aantrekkingskracht vol mysterie, drugs, moord, commando in de jungle en wellicht een beetje goud en hout en voetbal. Maar, ik moet me sterk vergissen of het boek zal totaal weinig tot niets onthullend zijn. Natuurlijk, als Trommelen het boek bewust heeft geschreven voor de Nederlandse markt, dan zal de inhoud voor velen in Nederland ongetwijfeld als onthullend kunnen worden ervaren. Maar, voor veel Surinamers in Suriname zal het boek wellicht niets meer zijn dan een spannend leesboek vol intriges, complottheorietjes en weinig op werkelijke feiten gebaseerde onthullende nieuwtjes.

Het boek heeft op diverse boekhandelwebsites de volgende beschrijving gekregen:  
‘Een jonge goudzoeker in het Surinaamse Maripaston wordt doodgeschoten. Het motief is onduidelijk en de rechtszaak in Paramaribo lijkt een haastige cover up. Ondertussen bestrijden Ronnie Brunswijk en de familie Bouterse elkaar de macht in de veelbelovende goudmijn. (...) Trommelen (...) onderzocht ruim een jaar lang de nieuwe goudkoorts in Suriname. Zijn persoonlijk, onthullend en feitelijk verslag van de vaak moeizame zoektocht voert naar de intrigerende schietpartij en beantwoordt tal van belangwekkende vragen. Wie controleert de Surinaamse goudhandel en verdient er het meeste aan? Hoe kreeg de pleegzoon van president Bouterse de legendarische concessie Benzdorp in handen? Hoe konden goudzoekers het waardevolle beschermde natuurpark Brownsberg vernielen terwijl overheid en Wereldnatuurfonds toekeken?’

Suggestief 
Het boek zal aan mij zeker niet besteed zijn. De schrijfstijl van Trommelen, zo blijkt uit zijn diverse voor Parbode geschreven artikelen, lijkt behoorlijk suggestief: van horen zeggen, bronnen, niet bevestigd, geen informatie. Een onthullend boek? Neen, daar geloof ik niets van.

Opmerkelijk is, dat het Volkskrant-artikel nauwelijks heeft geleid tot welke reacties dan ook in Suriname. Van het BEP-parlementslid Ronny Asabina (Broederschap en Eenheid in de Politiek), een van de weinige leden van De Nationale Assemblee (de Surinaamse Tweede Kamer) die altijd veel aandacht heeft voor de goudsector, ontving ik dinsdagavond laat deze reactie: ‘Beste Paul. Meerdere mediahuizen hebben me benaderd voor enige toelichting en reactie. Het bericht heeft me ook verrast hoor en ben nog steeds bezig info te verzamelen.’

Mijn mening over het Volksartikel-artikel wordt woensdag 6 februari via Starnieuws gedeeld door de directeur van het mijnbouwbedrijf Grassalco.

Sergio Akiemboto zegt het ronduit belachelijk te vinden, dat het Nederlandse dagblad de Volkskrant Suriname in diskrediet tracht te brengen. Hij zegt dat deze bewering nergens op slaat en zeer suggestief is. Akiemboto merkt op, dat de Nederlandse journalist beter graafwerk had moeten verrichten om de cijfers te kunnen achterhalen. Er is een constructie over hoe de royalty's worden gestort door de multinational. Dit is in 2004 afgesproken, toen de regering-Venetiaan aan de macht was. Ex-minister Humphrey Hildenberg van Financiën en de toenmalige governor van de Centrale Bank van Suriname (CBvS), André Telting (intussen wijlen) hebben een constructie bedacht over de inning van de royalty's. Dit systeem wordt nog steeds toegepast, aldus Starnieuws. De royalty's worden gestort op een rekening van Grassalco bij de CBvS. De staat wordt binnen het bedrijf vertegenwoordigd door de ministeries van Financiën en Natuurlijke Hulpbronnen. De overmaking van de royalty's worden minutieus bijgehouden door de CBvS. 80% van de inkomsten gaat gelijk naar de staat en 20% is bestemd voor Grassalco. Akiemboto vindt dat Financiën en CBvS geen verantwoording hoeven af te leggen hebben aan de Volkskrant uit Nederland.

Het is onwaarschijnlijk dat delen van de royalty’s van goudbedrijven worden verdoezeld, omdat Suriname anders niet zo’n grote monetaire reserve zou hebben. Dat is de reactie van fiscaal jurist Roy Shyamnarain woensdag 6 februari in de Ware Tijd op berichtgeving in de Nederlandse krant de Volkskrant.

Shyamnarain legt uit, dat in het contract met de Canadese goudmijnmultinational IAmGold is vastgelegd dat dit bedrijf een percentage van de opbrengst (de royalty) betaalt aan het staatsbedrijf Grassalco NV. Dat bedrijf maakt het geld vervolgens over naar de staat. ‘Ik kan me niet voorstellen dat dat geld niet bij de staat terechtkomt. Anders zouden we niet zulke goede monetaire reserves hebben.’

De Volkskrantjournalist die het gewraakte artikel heeft geschreven krijgt een dag na publicatie vanuit Paramaribo de wind van voren, en terecht. In het verleden heeft Trommelen, ervan uitgaande dat hij de bewuste journalist is, al bewezen geen goede onderzoeksjournalist te zijn en met dit artikel heeft hij dat weer eens bevestigd.