Vier gewapende mannen overvallen bij Kraka Brazilianen met autopech

Overvallers verdwijnen met buit in witte Toyota Vitz richting Paranam

(Bron: Red. De Surinaamse Krant/Google Earth)

28-03-2017  De Surinaamse Krant/Starnieuws


Vier gewapende mannen hebben afgelopen nacht op de Afobakaweg ter hoogte van Kraka drie Brazilianen met autopech hadden overvallen en beroofd, zo weet Starnieuws vanmiddag, dinsdag 28 maart 2017, te berichten. 

De buit zou bestaan uit 105 gram ruw goud, 400 Amerikaanse dollar, Srd 300, paspoorten, de contactsleutel van de auto van de slachtoffers, een horloge en mobiele telefoons.

Starnieuws schrijft verder te hebben vernomen, dat de overvallers schoten hebben gelost, waardoor een autoband werd vernield. Na de overval zijn de mannen in een witte Toyota Vitz richting Paranam verdwenen.

Vier gewapende mannen overvallen bij Kraka Brazilianen met autopech

Overvallers verdwijnen met buit in witte Toyota Vitz richting Paranam

(Bron: Red. De Surinaamse Krant/Google Earth)

28-03-2017  De Surinaamse Krant/Starnieuws


Vier gewapende mannen hebben afgelopen nacht op de Afobakaweg ter hoogte van Kraka drie Brazilianen met autopech hadden overvallen en beroofd, zo weet Starnieuws vanmiddag, dinsdag 28 maart 2017, te berichten. 

De buit zou bestaan uit 105 gram ruw goud, 400 Amerikaanse dollar, Srd 300, paspoorten, de contactsleutel van de auto van de slachtoffers, een horloge en mobiele telefoons.

Starnieuws schrijft verder te hebben vernomen, dat de overvallers schoten hebben gelost, waardoor een autoband werd vernield. Na de overval zijn de mannen in een witte Toyota Vitz richting Paranam verdwenen.

WWF Guianas: 'Er is niet veel gewijzigd te Brownsberg'

Gaat vernietiging Brownsberg Natuurpark door goudzoekers nog steeds door?

Minister Dodson, Stinasu en Commissie Ordening Goudsector weigeren te reageren

27-03-2017  De Surinaamse Krant


Een paar jaar geleden kwam het unieke Brownsberg Natuurpark in het nieuws vanwege de aanwezigheid van illegale goudzoekers in het door destijds Stinasu (Stichting Natuurbehoud Suriname) beheerde en beschermde natuurgebied. Grote delen van het natuurpark werden kaalgekapt, vernietigd, door goudzoekers onder toeziend oog van de autoriteiten. De toenmalig directeur van Stinasu liet de goudzoekers in 'zijn' natuurpark toe in ruil voor goud. Het zorgde voor een schandaal. Het natuurgebied was zo lek als een mandje en volgens het WWF Guianas is er vandaag de dag weinig gewijzigd te Brownsberg...

Daar bovenop kwam ook nog eens in februari 2012 het WWF Guianas met een vernietigend fotorapport met beelden van de vernietiging van het natuurgebied door goudzoekers, gemaakt vanuit een helikopter (zie hieronder).

Iedereen reageerde zogenaamd geschokt, natuurbeschermingsorganisaties, autoriteiten en politici. Het was echter een 'gemaakte' schok, immers iedereen wist wat zich afspeelde in het Brownsberg Natuurpark, maar de foto's in het rapport spraken boekdelen en openden een beerput van wanbeleid en van hoe je als natuurbeschermingsorganisatie niet een natuurgebied moet beheren en beschermen.

Opmerkelijk plan Commissie Ordening Goudsector
Dat geruchtmakende rapport werd gevolgd door een curieus plan uit de koker van de presidentiële Commissie Ordening Goudsector. Die commissie stelde voor om 1.200 hectare grond in de omgeving van het natuurgebied ter beschikking te stellen aan de illegale goudzoekers. De autoriteiten wilden dit gebied conform de wettelijke regelingen ter beschikking stellen van de dorpsgemeenschap in het gebied. De goudzoekers moesten zich dan wel organiseren en zich houden aan een aantal criteria voor de bescherming van de natuur. Maar, het plan van de commissie leek eerder op het belonen van illegale porknokkers die een natuurpark hadden vernietigd, dan het beboeten of veroordelen van die goudzoekers voor hun gedrag.
Toch sprak het WWF Guianas zich destijds positief uit over dat plan. WWF-woordvoerster Karin Spong zei in mei 2014 het plan als een duurzame en een realistische oplossing te zien. Vooral, zo zei ze, omdat die 1.200 hectare toch al helemaal vernietigd was door goudzoekersactiviteiten. En het feit dat er in het zuiden van het park vierduizend hectare bij zou komen is ook positief, aldus Spong. ‘Dat stuk uit de officieel beschermde zone halen en een stuk in het zuiden toevoegen geeft het park de potentie zich weer in zijn oude glorie te herstellen. Het is een gebied met een ongelooflijke biodiversiteit waar bezoekers uit de hele wereld naar toe trekken om van te genieten’, zo liet Spong op 17 mei 2014 weten.

Het is onduidelijk of dat plan ooit is gerealiseerd....

Stil geworden rond het natuurgebied en de goudzoekers
Het gaat hier om een vandaag de dag vergeten Surinaamse ramp. Niemand hoor je nog spreken over goudwinning in het Brownsberg Natuurpark en wanneer je er met mensen over wilt praten, slaat iedereen stil in een wolk van onwetendheid en ontkenning.

Even kwam het natuurgebied weer in het nieuws, op 13 november 2015, toen de Ware Tijd met het bericht kwam, dat nog steeds zo'n 1.500 illegale goudzoekers bezig waren om het gebied verder te vernietigen. De krant schreef zelfs, dat de goudzoekers op weg waren om het plateau te bereiken en een van de ministers, Steven Relyveld van Ruimtelijke ordening, Grond- en Bosbeheer, adviseerde om de Ireneval niet te bezoeken, omdat de grond daar niet meer stabiel was.

Uit een studie van het WWF Guianas bleek eind 2015, dat door illegale goudwinning 2.000 hectare van het zogenaamde 'beschermde' Brownsberg Natuurpark was vernietigd.

Het natuurpark van ruim 12.000 hectare kon volgens Sofie Ruysschaert van het WWF-Guianas in zones verdeeld worden, waardoor duidelijk zou zijn waar gemijnd mocht worden en welk deel beschermd gebied zou blijven. 'Maar', zo zei ze, 'Er moet wel genoeg controle zijn, want als er goud wordt ontdekt bij de grens, zullen de goudzoekers weer stukjes afsnoepen en zijn we weer bij af'.'

Dat was een opmerkelijke opmerking van het WWF, immers het Brownsberg Natuurpark is in zijn geheel een beschermd gebied, wereldbekend vanwege de unieke biodiversiteit (flora en fauna) en er zou dan ook nergens aan goudwinning mogen worden gedaan. Maar, zo langzamerhand is algemeen bekend, dat van enige vorm van bescherming of controle de afgelopen jaren geen enkele sprake is geweest, integendeel, de goudzoekers en hun vernietigende activiteiten werden door de overheid en natuurbeschermingsorganisaties gedoogd. De ogen werden dichtgeknepen en worden waarschijnlijk vandaag de dag nog steeds stevig dichtgeknepen..

Waarnemend directeur Stinasu, Commissie Ordening Goudsector en minister Dodson doen er het zwijgen toe - Wordt een beerput afgedekt?
Hoe het nu, anno eind maart 2017, gesteld is met de 'relatie' tussen goudzoekers en het Brownsberg Natuurpark is niet duidelijk.

De redactie van De Surinaamse Krant heeft, om duidelijkheid hieromtrent te verkrijgen, Stinasu, het WWF Guianas, Conservation International Suriname, de Commissie Ordening Goudsector en de minister van Natuurlijke Hulpbronnen, Regilio Dodson, benaderd voor een reactie. Conservation International Suriname reageerde snel bij monde van de directeur Ontwikkeling en Communicatie, Ramses Man. 'Wij zijn niet actief in dat gebied en hebben dus geen zicht op de status van de goudwinning. Dit wil niet zeggen, dat we de natuurbescherming in dat gebied geen warm hart toedragen, het is slechts een kwestie van prioritering. Onze collega’s van WWF spelen in die regio een grotere rol van betekenis.'

WWF Guianas heeft geen trek in een inhoudelijke reactie

De public relations man bij het WWF Guianas, Jerrel Pinas, heeft maandag 27 maart in een reactie laten weten, dat er 'niet veel gewijzigd' is te Brownsberg. Een zeer korte en veelzeggende reactie – op onderstaande gestelde vragen, waar dus niet inhoudelijk op is gereageerd – van een organisatie die pretendeert zo nauw betrokken geweest te zijn bij de Brownsberg affaire, zelfs rapporten heeft uitgebracht.

Mogelijk duidt de summiere reactie van het WWF bij monde van Pinas erop, dat het Brownsberg Natuurpark uit het zicht is verdwenen bij deze organisatie en dat prioriteiten elders liggen of dat er daadwerkelijk weinig tot niets is veranderd in het natuurgebied en WWF Guianas een beerput gesloten tracht te houden en dat is zorgwekkend.

De aan onder andere het WWF Guianas gestelde vragen:

1) Hoe is het nu gesteld met het Brownsberg Natuurpark en de aanwezigheid van (hoeveel) goudzoekers?

2) Is het plan van de Commissie Ordening Goudsector uit 2012 ooit uitgevoerd?

3) Zijn de activiteiten van goudzoekers - zo die nog aanwezig zijn -in het natuurgebied onder controle, en zo ja, op welke wijze onder controle?

4) Vinden er op gezette tijden controles plaats door natuurbeschermingsorganisaties en/of de autoriteiten?

5) Hoe zit het met uitgemijnde stukken grond? Worden/zijn die hersteld en ontdaan van (giftige) stoffen die er niet thuishoren?

7) Hebben de goudzoekers die actief zijn/waren een nieuw werkgebied toegewezen gekregen, zo ja, waar en hoe groot?

8) Is het natuurpark nog steeds onder toezicht van Stinasu?

Een medewerk(st)er van Stinasu liet de redactie van De Surinaamse Krant 17 maart weten, dat de vragen zouden worden doorgestuurd naar de directeur – 'U hoort spoedig terug van ons.' Maar, de redactie heeft niets meer mogen vernemen van de organisatie die aan de basis heeft gestaan van de vernietiging van delen van het Brownsberg Natuurpark. De directeur, sinds 1 september 2014 waarnemend (Lucien Tholen), heeft geen trek om te reageren en zit waarschijnlijk ook niet te wachten op negatieve aandacht en publiciteit voor het natuurgebied. Echter, het niet reageren creëert juist wantrouwen jegens hem en Stinasu en roept meer vragen op.

(Bron foto: brownsberg-suriname.com)

Op welke wijze en door wie het natuurgebied nu wordt beschermd is dan ook niet duidelijk. Wel duidelijk is, dat dit gebied beschermd dient te worden en dat er geen enkele goudwinning in het gebied, legaal en illegaal, zou mogen plaatsvinden. Maar, de toekomst van het Brownsberg Natuurpark ziet er somber uit zolang autoriteiten en zogenoemde natuurbeschermingsorganisaties zich onthouden van elke actie om het gebied te beschermen en de uitgemijnde stukken te herstellen en de verontreinigde grond te verwijderen.

De vraag is nu wanneer de Surinaamse milieuactivisten de zeeschildpadden van Braamspunt even met rust laten en zich storten met acties op de bescherming van de flora en fauna van het Brownsberg Natuurpark....., want dat is waarschijnlijk nog steeds noodzakelijk.

(Red. De Surinaamse Krant, maandag 27 en dinsdag 28 maart 2017)

WWF Guianas: 'Er is niet veel gewijzigd te Brownsberg'

Gaat vernietiging Brownsberg Natuurpark door goudzoekers nog steeds door?

Minister Dodson, Stinasu en Commissie Ordening Goudsector weigeren te reageren

27-03-2017  De Surinaamse Krant


Een paar jaar geleden kwam het unieke Brownsberg Natuurpark in het nieuws vanwege de aanwezigheid van illegale goudzoekers in het door destijds Stinasu (Stichting Natuurbehoud Suriname) beheerde en beschermde natuurgebied. Grote delen van het natuurpark werden kaalgekapt, vernietigd, door goudzoekers onder toeziend oog van de autoriteiten. De toenmalig directeur van Stinasu liet de goudzoekers in 'zijn' natuurpark toe in ruil voor goud. Het zorgde voor een schandaal. Het natuurgebied was zo lek als een mandje en volgens het WWF Guianas is er vandaag de dag weinig gewijzigd te Brownsberg...

Daar bovenop kwam ook nog eens in februari 2012 het WWF Guianas met een vernietigend fotorapport met beelden van de vernietiging van het natuurgebied door goudzoekers, gemaakt vanuit een helikopter (zie hieronder).

Iedereen reageerde zogenaamd geschokt, natuurbeschermingsorganisaties, autoriteiten en politici. Het was echter een 'gemaakte' schok, immers iedereen wist wat zich afspeelde in het Brownsberg Natuurpark, maar de foto's in het rapport spraken boekdelen en openden een beerput van wanbeleid en van hoe je als natuurbeschermingsorganisatie niet een natuurgebied moet beheren en beschermen.

Opmerkelijk plan Commissie Ordening Goudsector
Dat geruchtmakende rapport werd gevolgd door een curieus plan uit de koker van de presidentiële Commissie Ordening Goudsector. Die commissie stelde voor om 1.200 hectare grond in de omgeving van het natuurgebied ter beschikking te stellen aan de illegale goudzoekers. De autoriteiten wilden dit gebied conform de wettelijke regelingen ter beschikking stellen van de dorpsgemeenschap in het gebied. De goudzoekers moesten zich dan wel organiseren en zich houden aan een aantal criteria voor de bescherming van de natuur. Maar, het plan van de commissie leek eerder op het belonen van illegale porknokkers die een natuurpark hadden vernietigd, dan het beboeten of veroordelen van die goudzoekers voor hun gedrag.
Toch sprak het WWF Guianas zich destijds positief uit over dat plan. WWF-woordvoerster Karin Spong zei in mei 2014 het plan als een duurzame en een realistische oplossing te zien. Vooral, zo zei ze, omdat die 1.200 hectare toch al helemaal vernietigd was door goudzoekersactiviteiten. En het feit dat er in het zuiden van het park vierduizend hectare bij zou komen is ook positief, aldus Spong. ‘Dat stuk uit de officieel beschermde zone halen en een stuk in het zuiden toevoegen geeft het park de potentie zich weer in zijn oude glorie te herstellen. Het is een gebied met een ongelooflijke biodiversiteit waar bezoekers uit de hele wereld naar toe trekken om van te genieten’, zo liet Spong op 17 mei 2014 weten.

Het is onduidelijk of dat plan ooit is gerealiseerd....

Stil geworden rond het natuurgebied en de goudzoekers
Het gaat hier om een vandaag de dag vergeten Surinaamse ramp. Niemand hoor je nog spreken over goudwinning in het Brownsberg Natuurpark en wanneer je er met mensen over wilt praten, slaat iedereen stil in een wolk van onwetendheid en ontkenning.

Even kwam het natuurgebied weer in het nieuws, op 13 november 2015, toen de Ware Tijd met het bericht kwam, dat nog steeds zo'n 1.500 illegale goudzoekers bezig waren om het gebied verder te vernietigen. De krant schreef zelfs, dat de goudzoekers op weg waren om het plateau te bereiken en een van de ministers, Steven Relyveld van Ruimtelijke ordening, Grond- en Bosbeheer, adviseerde om de Ireneval niet te bezoeken, omdat de grond daar niet meer stabiel was.

Uit een studie van het WWF Guianas bleek eind 2015, dat door illegale goudwinning 2.000 hectare van het zogenaamde 'beschermde' Brownsberg Natuurpark was vernietigd.

Het natuurpark van ruim 12.000 hectare kon volgens Sofie Ruysschaert van het WWF-Guianas in zones verdeeld worden, waardoor duidelijk zou zijn waar gemijnd mocht worden en welk deel beschermd gebied zou blijven. 'Maar', zo zei ze, 'Er moet wel genoeg controle zijn, want als er goud wordt ontdekt bij de grens, zullen de goudzoekers weer stukjes afsnoepen en zijn we weer bij af'.'

Dat was een opmerkelijke opmerking van het WWF, immers het Brownsberg Natuurpark is in zijn geheel een beschermd gebied, wereldbekend vanwege de unieke biodiversiteit (flora en fauna) en er zou dan ook nergens aan goudwinning mogen worden gedaan. Maar, zo langzamerhand is algemeen bekend, dat van enige vorm van bescherming of controle de afgelopen jaren geen enkele sprake is geweest, integendeel, de goudzoekers en hun vernietigende activiteiten werden door de overheid en natuurbeschermingsorganisaties gedoogd. De ogen werden dichtgeknepen en worden waarschijnlijk vandaag de dag nog steeds stevig dichtgeknepen..

Waarnemend directeur Stinasu, Commissie Ordening Goudsector en minister Dodson doen er het zwijgen toe - Wordt een beerput afgedekt?
Hoe het nu, anno eind maart 2017, gesteld is met de 'relatie' tussen goudzoekers en het Brownsberg Natuurpark is niet duidelijk.

De redactie van De Surinaamse Krant heeft, om duidelijkheid hieromtrent te verkrijgen, Stinasu, het WWF Guianas, Conservation International Suriname, de Commissie Ordening Goudsector en de minister van Natuurlijke Hulpbronnen, Regilio Dodson, benaderd voor een reactie. Conservation International Suriname reageerde snel bij monde van de directeur Ontwikkeling en Communicatie, Ramses Man. 'Wij zijn niet actief in dat gebied en hebben dus geen zicht op de status van de goudwinning. Dit wil niet zeggen, dat we de natuurbescherming in dat gebied geen warm hart toedragen, het is slechts een kwestie van prioritering. Onze collega’s van WWF spelen in die regio een grotere rol van betekenis.'

WWF Guianas heeft geen trek in een inhoudelijke reactie

De public relations man bij het WWF Guianas, Jerrel Pinas, heeft maandag 27 maart in een reactie laten weten, dat er 'niet veel gewijzigd' is te Brownsberg. Een zeer korte en veelzeggende reactie – op onderstaande gestelde vragen, waar dus niet inhoudelijk op is gereageerd – van een organisatie die pretendeert zo nauw betrokken geweest te zijn bij de Brownsberg affaire, zelfs rapporten heeft uitgebracht.

Mogelijk duidt de summiere reactie van het WWF bij monde van Pinas erop, dat het Brownsberg Natuurpark uit het zicht is verdwenen bij deze organisatie en dat prioriteiten elders liggen of dat er daadwerkelijk weinig tot niets is veranderd in het natuurgebied en WWF Guianas een beerput gesloten tracht te houden en dat is zorgwekkend.

De aan onder andere het WWF Guianas gestelde vragen:

1) Hoe is het nu gesteld met het Brownsberg Natuurpark en de aanwezigheid van (hoeveel) goudzoekers?

2) Is het plan van de Commissie Ordening Goudsector uit 2012 ooit uitgevoerd?

3) Zijn de activiteiten van goudzoekers - zo die nog aanwezig zijn -in het natuurgebied onder controle, en zo ja, op welke wijze onder controle?

4) Vinden er op gezette tijden controles plaats door natuurbeschermingsorganisaties en/of de autoriteiten?

5) Hoe zit het met uitgemijnde stukken grond? Worden/zijn die hersteld en ontdaan van (giftige) stoffen die er niet thuishoren?

7) Hebben de goudzoekers die actief zijn/waren een nieuw werkgebied toegewezen gekregen, zo ja, waar en hoe groot?

8) Is het natuurpark nog steeds onder toezicht van Stinasu?

Een medewerk(st)er van Stinasu liet de redactie van De Surinaamse Krant 17 maart weten, dat de vragen zouden worden doorgestuurd naar de directeur – 'U hoort spoedig terug van ons.' Maar, de redactie heeft niets meer mogen vernemen van de organisatie die aan de basis heeft gestaan van de vernietiging van delen van het Brownsberg Natuurpark. De directeur, sinds 1 september 2014 waarnemend (Lucien Tholen), heeft geen trek om te reageren en zit waarschijnlijk ook niet te wachten op negatieve aandacht en publiciteit voor het natuurgebied. Echter, het niet reageren creëert juist wantrouwen jegens hem en Stinasu en roept meer vragen op.

(Bron foto: brownsberg-suriname.com)

Op welke wijze en door wie het natuurgebied nu wordt beschermd is dan ook niet duidelijk. Wel duidelijk is, dat dit gebied beschermd dient te worden en dat er geen enkele goudwinning in het gebied, legaal en illegaal, zou mogen plaatsvinden. Maar, de toekomst van het Brownsberg Natuurpark ziet er somber uit zolang autoriteiten en zogenoemde natuurbeschermingsorganisaties zich onthouden van elke actie om het gebied te beschermen en de uitgemijnde stukken te herstellen en de verontreinigde grond te verwijderen.

De vraag is nu wanneer de Surinaamse milieuactivisten de zeeschildpadden van Braamspunt even met rust laten en zich storten met acties op de bescherming van de flora en fauna van het Brownsberg Natuurpark....., want dat is waarschijnlijk nog steeds noodzakelijk.

(Red. De Surinaamse Krant, maandag 27 en dinsdag 28 maart 2017)

Suriname maakt geen haast met ondertekening VN anti-kwik Minamata Verdrag

Biodiversiteit en bewoners binnenland zijn dagelijks slachtoffer kwikgebruik door goudzoekers - Regering grijpt niet in

Concrete actie tegen kwikgebruik blijft uit

26-03-2017  De Surinaamse Krant


Honduras heeft deze week als 39e land het anti-kwik VN Minamata Verdrag geratificeerd. Vandaag de dag hebben 128 landen hun handtekening onder het verdrag geplaatst, waaronder alle landen op het Zuid-Amerikaans continent met uitzondering van Suriname, een land waar nota bene de biodiversiteit en de gezondheid van inheemsen en marrons in het binnenland iedere dag het slachtoffer zijn van kwikgebruik in de kleinschalige goudwinning. Kreken, rivieren en het Brokopondo Meer zijn ernstig verontreinigd door kwik en diverse onderzoeken door – met name buitenlandse – deskundigen hebben aangetoond. dat er binnenlandbewoners, in onder andere de dorpen Apetina en Kwakoegron, zijn met een te hoog kwikgehalte in hun haar.

Overheid sluit haar ogen

Kwik komt nog steeds, op illegale wijze, het land binnen en slechts bij verkeerscontroles tussen Nickerie en Paramaribo wordt bij toeval nu en dan gesmokkeld kwik in een auto aangetroffen en in beslag genomen, de import van kwik is immers verboden – slechts toegestaan met een vergunning voor bijvoorbeeld de medische sector. De overheid voert geen gedegen kwik ontmoedigingsbeleid. Op goudvelden zijn geen agenten en/of militairen te zien om kwik op te sporen en in beslag te nemen, laat staan de gebruikers ervan te beboeten of aan te houden. Neen, kwik wordt nog steeds gedoogd, oogluikend toegestaan. De overheid sluit haar ogen. De goudzoekers worden niet gemotiveerd om over te stappen op milieuvriendelijke goudwinning. Ooit was er sprake van een fonds dat in het leven zou worden geroepen, waarop goudzoekers een beroep zouden kunnen doen om milieuvriendelijke goudwinningsapparatuur aan te kunnen schaffen. Neen, de overheid is passief en is dat ook als het gaat om de ondertekening van het Minamata Verdrag.

Het verdrag

Op 10 oktober 2013 hebben 147 landen het Minamata-verdrag in Japan 'getekend'. Landen die dit verdrag tekenen, committeren zich eraan kwik volledig uit te bannen. Suriname was aanwezig en is akkoord gegaan met de tekst ervan, maar heeft het verdrag niet – en nog steeds niet – ondertekend. De reden hiervoor was, dat de regering eerst wilde onderzoeken of ze zich zouden kunnen houden aan de regels uit het verdrag. De regering heeft wel de intentie uitgesproken om kwik uit te bannen, maar sindsdien is er weinig vanuit de regering gedaan, met uitzondering van een of twee informatieve bijeenkomsten. Maar, niets is concreet gedaan om kwik uit te bannen, integendeel. Zelfs een actie-initiatief, No Kwik, werd in het leven geroepen om aandacht te vragen voor kwikgebruik en de gevolgen ervan, maar na een actieve en enthousiaste start - met name op het internet, social media - en gesteund door bekende Surinamers, die graag in de publiciteit komen, lijkt het initiatief inmiddels alweer een slapend bestaan te leiden (het laatste nieuws op de website van No Kwik dateert van 2015).

Dat wereldwijd verdrag inzake kwik bevat veertig artikelen die betrekking hebben op de risico's van kwik voor de menselijke gezondheid en het milieu. De naam van het verdrag verwijst naar de Japanse stad Minamata, waar de bevolking in de jaren 1950-1960 het slachtoffer werd van een ernstige kwikvergiftiging, meer bekend als de Minamataziekte.

Het doel van het verdrag is het beschermen van de menselijke gezondheid en het milieu tegen de uitstoot van kwik en kwikverbindingen. De artikelen van dit verdrag hebben onder andere betrekking op het winnen van kwik en de handel daarin, het gebruik van kwik in producten en productieprocessen, de maatregelen die getroffen moeten worden ter vermindering van de uitstoot van kwik in de kleinschalige goudmijnbouw en op maatregelen voor het verminderen van emissies van productieprocessen. Het verdrag wordt van kracht zodra 50 landen het geratificeerd hebben. Anno eind maart 2017 hebben 128 landen het verdrag getekend en 40 landen hebben het verdrag geratificeerd (zie onderaan).

NIMOS weet zich geen raad met Minamata Verdrag

Om richting ratificering van het verdrag te werken gaf het Nationaal Instituut voor Milieu en Ontwikkeling in Suriname (NIMOS) 14 maart 2013 met een seminar de eerste stap om het gebruik van kwik volledig uit te bannen. Het thema ‘Minimalisering en voorkomen van kwikgebruik in Suriname’, stond centraal, met het oog op de herdenking van het 15-jarig bestaan van het instituut de volgende dag. Dat seminar had dus moeten leiden tot het ratificeren van het Minamata Verdrag later dat jaar.

Farsia Hausil, juriste bij het Nimos, nam de inhoud van het verdrag met de deelnemers door. Volgens haar is dit het eerste verdrag, dat specifiek is gericht op het tegengaan van kwikgebruik, vooral in de kleinschalige mijnbouwindustrie.

Waarnemend directeur van het NIMOS, Cedric Nelom, haalde aan dat deze eerste stap moest leiden tot een beleidsdocument. Daarin zou komen vast te staan wat er gedaan moet worden om partij te worden bij het verdrag. Op het seminar werd veel aandacht besteed aan het kwikgebruik in Suriname. De wetenschappers Dennis Wip en Paul Ouboter van de Anton de Kom Universiteit van Suriname, verzorgden presentaties over kwikgebruik in de kleinschalige goudwinning en de schadelijke effecten ervan voor lucht, bodem en water. Wip had speciaal voor het seminar recente metingen verricht in Paramaribo van kwikgehalte in de atmosfeer. Daaruit bleek, dat de concentratie kwik in de atmosfeer vele malen hoger is dan toegestane normen van internationale instituten.

Een maand later, 6 november 2013, liet het Nationaal Instituut voor Milieu en Ontwikkeling in Suriname (NIMOS) weten druk doende te zijn om door middel van een reeks consultaties en veldonderzoeken, een analyse te krijgen van de situatie op dat moment met betrekking tot het kwikgebruik en de mogelijke consequenties indien Suriname het verdrag ratificeert.

Er was al een zogenoemde quick scan gemaakt, diverse actoren zoals importeurs, goudopkoop- en verwerkingsbedrijven en goudzoekers zouden worden geconsulteerd en het was de bedoeling dat een zogenaamde road map aan de regering zou worden overhandigd, zodat Suriname nog dat jaar – 2013 dus! – het Minamata Verdrag zou kunnen ondertekenen. Suriname zal dan aanspraak kunnen maken op een Global Environment Facility Trust Fund en zich moeten onderwerpen aan de bepalingen die in een nationaal actieplan zijn opgesteld.

Maar, in 2013 werd het Minamata Verdrag niet door Suriname getekend, laat staan geratificeerd. Het waren dus mooie, loze, woorden geweest van NIMOS-directeur Nelom, die nu niet overkomt als iemand met doorzettingsvermogen, daadkracht en met deskundigheid. Daarenboven lijkt zijn instituut een verlengstuk van de regering en werkt nauwelijks tot niet pro-actief.

Advies-rapport NIMOS Nimanate Verdrag zonder advies....

Voor het importeren van kwik is officieel een vergunning nodig. In de praktijk wordt deze vergunning niet gebruikt. Officieel is er geen kwik aanwezig in Suriname, omdat de vergunning niet is gebruikt. De onderzoekers zeiden te vermoeden dat het kwik vanuit Guyana en Brazilië het land in wordt gesmokkeld. Maar, die wetenschap is bij iedere Surinaamse burger bekend, daarvoor hoeft die geen onderzoeker te zijn.

Het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) beschikt niet over voldoende mensen, kennis en technologie om toe te zien op het gebruik van kwik en de gevolgen hiervan. Verder ontbreekt goede wet- en regelgeving op het gebied van milieu. Zo is er nog altijd geen Milieuwet in Suriname.

Na de bekendmaking van de resultaten van het NIMOS-onderzoek is verdere actie uitgebleven om het Minamata Verdrag te ondertekenen. Typisch een staaltje van traag Surinaams beleid, voor zover in deze kwestie van beleid gesproken worden.

Het NIMOS bracht in juli 2014 onderstaand Advies Document Betreffende het Minamata Verdrag uit, waarschijnlijk het resultaat van eerder genoemd onderzoek. Maar, van een concreet advies is echter geen sprake. Ook is in het document geen inhoudelijk concreet advies geformuleerd voor de regering inzake ondertekening en ratificering van het verdrag.
'Het Nationaal Instituut voor Milieu en Ontwikkeling in Suriname, als milieu technisch adviesorgaan van het Kabinet van de President, tracht met dit document richting te geven aan de Regering van de Republiek Suriname bij het nemen van een weloverwogen besluit inzake het ratificeren van het Minamata verdrag. Dit document bestaat uit beleidsgebieden en een stappenplan inhoudende de activiteiten die geïmplementeerd moeten worden om het gebruik van kwik in Suriname gefaseerd uit te bannen.', zo is te lezen in het 'Advies'. Grote vraag is of met dit zogenoemd advies iets is gedaan door de regering. Het antwoord is waarschijnlijk 'neen'.

Op NIMOS-website ook dit document geplaatst, in augustus 2015, dus een jaar na publicatie van een advies, komt het NIMOS met tekst en uitleg over het verdrag en zo'n drie jaar nadat deze organisatie zich ging 'bezighouden' met het verdrag.... Overigens is bijna alle informatie op die website gedateerd. Zo dateert het laatste jaarverslag van dit zogenoemd instituur van 2008 (!).

Zoveelste workshop juni 2016

Pas medio juni 2016 (!) kwam het verdrag weer eens in beeld bij de overheid. Toen werd contact gezocht met het Basel Convention Regional Center for the Caribbean (BCRC - een organisatie die niet echt actief blijkt te zijn, de homepage van de website van het BCRC heeft 17 december 2014 (!) een laatste bericht geplaatst) om het kwikgebruik in de goudsector in Suriname te verminderen. Om dat doel te bereiken ondernam de overheid stappen om het verdrag te ratificeren.
Ene Haydi Berrenstein, coördinatrice en adviseur Milieubeleid, een werkarm van het Kabinet van de President, beweerde toen dat het verdrag Suriname zou helpen om fondsen te werven,om het milieu veilig te maken en bewustwording kweken bij de gemeenschap. De overheid zat, zo zei ze, medio juni 2016 in de uitvoeringsfase van het ratificeren van het verdrag... Een driedaagse workshop werd in drie landen georganiseerd die het Minimata Verdrag nog niet hadden getekend namelijk, Suriname, Jamaica en Trinidad & Tobago. Diverse milieuinstanties en bedrijven die goud winnen waren voor de workshop uitgenodigd. De doelen van het project en de workshop waren het creëren van effectieve besluitvormingsprocessen op nationaal niveau, kennis opdoen van de kwikafval-loop en het raamwerk dat belangrijk is voor milieuvriendelijk beheer van kwik, bewustwording over kwikafval, overheden assisteren bij de uitvoering voor het milieuvriendelijk beheren van afval, ondersteuning bij het Minamata Verdrag en bewustwording met betrekking tot de gevaren en risico’s die kwik en kwikafval met zich meebrengen.

Kortom, informatie die feitelijk al sedert 2013 bekend was.

Duidelijk uit het voren gaande blijkt, dat de Surinaamse regering weinig trek heeft om het Minamata Verdrag te ondertekenen en ratificeren. Immers, ondertekening en ratificering zou de regering verplichten om eindelijk eens echt, en dus serieus, werk te maken van het uitbannen van kwik.

Tot slot

Suriname maakt zich op Zuid-Amerikaans continent belachelijk

Hoe is het mogelijk dat Suriname weer eens het 'lelijke eendje' in Zuid-Amerika is? Waarom is het landen als Colombia, Guyana en Brazilië wel gelukt om het Minamata Verdrag te ratificeren, landen waar de autoriteiten met dezelfde problemen rond kwik te maken hebben als in Suriname.
Het NIMOS had in een veel eerder stadium al in actie moeten komen.
Maar, traag handelen lijkt synoniem voor Suriname...... Een land waar kwikgebruik in de kleinschalige goudwinning al vele jaren door de regering wordt gedoogd en waar geen enkele concrete actie wordt ondernemen om kwik uit te bannen. Nimmer zijn er gerichte acties geweest in goudwinningsgebieden door bijvoorbeeld het Korps Politie Suriname en het Nationaal Leger om kwik in beslag te nemen en om de gebruikers ervan te beboeten. De eerste goudzoeker die kwik gebruikt moet nog voor een rechter verschijnen.

Suriname maakt zich met dit trage handelen wat betreft het Minamata Verdrag weer eens ronduit belachelijk en ongeloofwaardig. Hieruit blijkt ook weer eens, dat Suriname overduidelijk met kwik in de maag zit, vooral omdat deskundigheid en doortastend beleid ontbreken en met slechts een paar workshops – met iedere keer hetzelfde verhaal – wordt kwik echt niet verbannen. Maar, dat begrijpen de vermeende deskundigen bij onder andere het NIMOS, schoothondje van de regering, niet.

(Red. De Surinaamse Krant, zondag 26 maart 2017)

LIST OF SIGNATORIES AND FUTURE PARTIES

Number of Signatories: 128
Number of Parties: 40

Participant	Signature	Ratification, Acceptance (A), Approval (AA), Accession (a)
Albania	09/10/2014
Angola	11/10/2013
Antigua and Barbuda		23/09/2016 (a)
Argentina	10/10/2013
Armenia	10/10/2013
Australia	10/10/2013
Austria	10/10/2013
Bangladesh	10/10/2013
Belarus	23/09/2014
Belgium	10/10/2013
Benin	10/10/2013	07/11/2016
Bolivia (Plurinational State of)	10/10/2013	26/01/2016
Botswana		03/06/2016 a
Brazil	10/10/2013
Bulgaria	10/10/2013
Burkina Faso	10/10/2013
Burundi	14/02/2014
Cambodia	10/10/2013
Cameroon	24/09/2014
Canada	10/10/2013
Central African Republic	10/10/2013
Chad	25/09/2014	24/09/2015
Chile	10/10/2013
China	10/10/2013	31/08/2016
Colombia	10/10/2013
Comoros	10/10/2013
Congo, Republic of the	08/10/2014
Costa Rica	10/10/2013	19/01/2017
Côte d´Ivoire	10/10/2013
Croatia	24/09/2014
Cyprus	24/09/2014
Czech Republic	10/10/2013
Denmark	10/10/2013
Djibouti	10/10/2013	23/09/2014
Dominican Republic	10/10/2013
Ecuador	10/10/2013	29/07/2016
Ethiopia	10/10/2013
European Union	10/10/2013
Finland	10/10/2013
France	10/10/2013
Gabon	30/06/2014	24/09/2014 (A)
Gambia	10/10/2013	07/11/2016
Georgia	10/10/2013
Germany	10/10/2013
Ghana	24/09/2014	23/03/2017
Greece	10/10/2013
Guatemala	10/10/2013
Guinea	25/11/2013	21/10/2014
Guinea-Bissau	24/09/2014
Guyana	10/10/2013	24/09/2014
Honduras	24/09/2014	22/03/2017
Hungary	10/10/2013
India	30/09/2014
Indonesia	10/10/2013
Iran (Islamic Republic of)	10/10/2013
Iraq	10/10/2013
Ireland	10/10/2013
Israel	10/10/2013
Italy	10/10/2013
Jamaica	10/10/2013
Japan	10/10/2013	02/02/2016 (A)
Jordan	10/10/2013	12/11/2015
Kenya	10/10/2013
Korea, Republic of	24/09/2014
Kuwait	10/10/2013	3/12/2015
Latvia	24/09/2014
Lesotho		12/11/2014 (a)
Liberia	24/09/2014
Libya	10/10/2013
Liechtenstein		01/02/2017 (a)
Lithuania	10/10/2013
Luxembourg	10/10/2013
Madagascar	10/10/2013	13/05/2015
Malawi	10/10/2013
Malaysia	24/09/2014
Mali	10/10/2013	27/05/2016
Malta	08/10/2014
Mauritania	11/10/2013	18/08/2015
Mauritius	10/10/2013
Mexico	10/10/2013	29/09/2015
Moldova, Republic of	10/10/2013
Monaco	24/09/2014	24/09/2014
Mongolia	10/10/2013	28/09/2015
Montenegro	24/09/2014
Morocco	06/06/2014
Mozambique	10/10/2013
Nepal	10/10/2013
Netherlands	10/10/2013
New Zealand	10/10/2013
Nicaragua	10/10/2013	29/10/2014
Niger	10/10/2013
Nigeria	10/10/2013
Norway	10/10/2013
Pakistan	10/10/2013
Palau	09/10/2014
Panama	10/10/2013	29/09/2015
Paraguay	10/02/2014
Peru	10/10/2013	21/01/2016
Philippines	10/10/2013
Poland	24/09/2014
Romania	10/10/2013
Russian Federation	24/09/2014
Samoa	10/10/2013	24/09/2015
Senegal	11/10/2013	03/03/2016
Serbia	09/10/2014
Seychelles	27/05/2014	13/01/2015
Sierra Leone	12/08/2014	1/11/2016
Singapore	10/10/2013
Slovakia	10/10/2013
Slovenia	10/10/2013
South Africa	10/10/2013
Spain	10/10/2013
Sri Lanka	08/10/2014
Sudan	24/09/2014
Swaziland		21/09/2016 (a)
Sweden	10/10/2013
Switzerland	10/10/2013	25/05/2016
Syrian Arab Republic	24/09/2014
Tanzania, United Republic of	10/10/2013
The former Yugoslav Republic of Macedonia	25/07/2014
Togo	10/10/2013	03/02/2017
Tunisia	10/10/2013
Turkey	24/09/2014
Uganda	10/10/2013
United Arab Emirates	10/10/2013	27/04/2015
United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland	10/10/2013
United States of America	06/11/2013	06/11/2013 (A)
Uruguay	10/10/2013	24/09/2014
Venezuela (Bolivarian Republic of)	10/10/2013
Viet Nam	11/10/2013
Yemen	21/03/2014
Zambia	10/10/2013	11/03/2016
Zimbabwe	11/10/2013

Suriname maakt geen haast met ondertekening VN anti-kwik Minamata Verdrag

Biodiversiteit en bewoners binnenland zijn dagelijks slachtoffer kwikgebruik door goudzoekers - Regering grijpt niet in

Concrete actie tegen kwikgebruik blijft uit

26-03-2017  De Surinaamse Krant


Honduras heeft deze week als 39e land het anti-kwik VN Minamata Verdrag geratificeerd. Vandaag de dag hebben 128 landen hun handtekening onder het verdrag geplaatst, waaronder alle landen op het Zuid-Amerikaans continent met uitzondering van Suriname, een land waar nota bene de biodiversiteit en de gezondheid van inheemsen en marrons in het binnenland iedere dag het slachtoffer zijn van kwikgebruik in de kleinschalige goudwinning. Kreken, rivieren en het Brokopondo Meer zijn ernstig verontreinigd door kwik en diverse onderzoeken door – met name buitenlandse – deskundigen hebben aangetoond. dat er binnenlandbewoners, in onder andere de dorpen Apetina en Kwakoegron, zijn met een te hoog kwikgehalte in hun haar.

Overheid sluit haar ogen

Kwik komt nog steeds, op illegale wijze, het land binnen en slechts bij verkeerscontroles tussen Nickerie en Paramaribo wordt bij toeval nu en dan gesmokkeld kwik in een auto aangetroffen en in beslag genomen, de import van kwik is immers verboden – slechts toegestaan met een vergunning voor bijvoorbeeld de medische sector. De overheid voert geen gedegen kwik ontmoedigingsbeleid. Op goudvelden zijn geen agenten en/of militairen te zien om kwik op te sporen en in beslag te nemen, laat staan de gebruikers ervan te beboeten of aan te houden. Neen, kwik wordt nog steeds gedoogd, oogluikend toegestaan. De overheid sluit haar ogen. De goudzoekers worden niet gemotiveerd om over te stappen op milieuvriendelijke goudwinning. Ooit was er sprake van een fonds dat in het leven zou worden geroepen, waarop goudzoekers een beroep zouden kunnen doen om milieuvriendelijke goudwinningsapparatuur aan te kunnen schaffen. Neen, de overheid is passief en is dat ook als het gaat om de ondertekening van het Minamata Verdrag.

Het verdrag

Op 10 oktober 2013 hebben 147 landen het Minamata-verdrag in Japan 'getekend'. Landen die dit verdrag tekenen, committeren zich eraan kwik volledig uit te bannen. Suriname was aanwezig en is akkoord gegaan met de tekst ervan, maar heeft het verdrag niet – en nog steeds niet – ondertekend. De reden hiervoor was, dat de regering eerst wilde onderzoeken of ze zich zouden kunnen houden aan de regels uit het verdrag. De regering heeft wel de intentie uitgesproken om kwik uit te bannen, maar sindsdien is er weinig vanuit de regering gedaan, met uitzondering van een of twee informatieve bijeenkomsten. Maar, niets is concreet gedaan om kwik uit te bannen, integendeel. Zelfs een actie-initiatief, No Kwik, werd in het leven geroepen om aandacht te vragen voor kwikgebruik en de gevolgen ervan, maar na een actieve en enthousiaste start - met name op het internet, social media - en gesteund door bekende Surinamers, die graag in de publiciteit komen, lijkt het initiatief inmiddels alweer een slapend bestaan te leiden (het laatste nieuws op de website van No Kwik dateert van 2015).

Dat wereldwijd verdrag inzake kwik bevat veertig artikelen die betrekking hebben op de risico's van kwik voor de menselijke gezondheid en het milieu. De naam van het verdrag verwijst naar de Japanse stad Minamata, waar de bevolking in de jaren 1950-1960 het slachtoffer werd van een ernstige kwikvergiftiging, meer bekend als de Minamataziekte.

Het doel van het verdrag is het beschermen van de menselijke gezondheid en het milieu tegen de uitstoot van kwik en kwikverbindingen. De artikelen van dit verdrag hebben onder andere betrekking op het winnen van kwik en de handel daarin, het gebruik van kwik in producten en productieprocessen, de maatregelen die getroffen moeten worden ter vermindering van de uitstoot van kwik in de kleinschalige goudmijnbouw en op maatregelen voor het verminderen van emissies van productieprocessen. Het verdrag wordt van kracht zodra 50 landen het geratificeerd hebben. Anno eind maart 2017 hebben 128 landen het verdrag getekend en 40 landen hebben het verdrag geratificeerd (zie onderaan).

NIMOS weet zich geen raad met Minamata Verdrag

Om richting ratificering van het verdrag te werken gaf het Nationaal Instituut voor Milieu en Ontwikkeling in Suriname (NIMOS) 14 maart 2013 met een seminar de eerste stap om het gebruik van kwik volledig uit te bannen. Het thema ‘Minimalisering en voorkomen van kwikgebruik in Suriname’, stond centraal, met het oog op de herdenking van het 15-jarig bestaan van het instituut de volgende dag. Dat seminar had dus moeten leiden tot het ratificeren van het Minamata Verdrag later dat jaar.

Farsia Hausil, juriste bij het Nimos, nam de inhoud van het verdrag met de deelnemers door. Volgens haar is dit het eerste verdrag, dat specifiek is gericht op het tegengaan van kwikgebruik, vooral in de kleinschalige mijnbouwindustrie.

Waarnemend directeur van het NIMOS, Cedric Nelom, haalde aan dat deze eerste stap moest leiden tot een beleidsdocument. Daarin zou komen vast te staan wat er gedaan moet worden om partij te worden bij het verdrag. Op het seminar werd veel aandacht besteed aan het kwikgebruik in Suriname. De wetenschappers Dennis Wip en Paul Ouboter van de Anton de Kom Universiteit van Suriname, verzorgden presentaties over kwikgebruik in de kleinschalige goudwinning en de schadelijke effecten ervan voor lucht, bodem en water. Wip had speciaal voor het seminar recente metingen verricht in Paramaribo van kwikgehalte in de atmosfeer. Daaruit bleek, dat de concentratie kwik in de atmosfeer vele malen hoger is dan toegestane normen van internationale instituten.

Een maand later, 6 november 2013, liet het Nationaal Instituut voor Milieu en Ontwikkeling in Suriname (NIMOS) weten druk doende te zijn om door middel van een reeks consultaties en veldonderzoeken, een analyse te krijgen van de situatie op dat moment met betrekking tot het kwikgebruik en de mogelijke consequenties indien Suriname het verdrag ratificeert.

Er was al een zogenoemde quick scan gemaakt, diverse actoren zoals importeurs, goudopkoop- en verwerkingsbedrijven en goudzoekers zouden worden geconsulteerd en het was de bedoeling dat een zogenaamde road map aan de regering zou worden overhandigd, zodat Suriname nog dat jaar – 2013 dus! – het Minamata Verdrag zou kunnen ondertekenen. Suriname zal dan aanspraak kunnen maken op een Global Environment Facility Trust Fund en zich moeten onderwerpen aan de bepalingen die in een nationaal actieplan zijn opgesteld.

Maar, in 2013 werd het Minamata Verdrag niet door Suriname getekend, laat staan geratificeerd. Het waren dus mooie, loze, woorden geweest van NIMOS-directeur Nelom, die nu niet overkomt als iemand met doorzettingsvermogen, daadkracht en met deskundigheid. Daarenboven lijkt zijn instituut een verlengstuk van de regering en werkt nauwelijks tot niet pro-actief.

Advies-rapport NIMOS Nimanate Verdrag zonder advies....

Voor het importeren van kwik is officieel een vergunning nodig. In de praktijk wordt deze vergunning niet gebruikt. Officieel is er geen kwik aanwezig in Suriname, omdat de vergunning niet is gebruikt. De onderzoekers zeiden te vermoeden dat het kwik vanuit Guyana en Brazilië het land in wordt gesmokkeld. Maar, die wetenschap is bij iedere Surinaamse burger bekend, daarvoor hoeft die geen onderzoeker te zijn.

Het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) beschikt niet over voldoende mensen, kennis en technologie om toe te zien op het gebruik van kwik en de gevolgen hiervan. Verder ontbreekt goede wet- en regelgeving op het gebied van milieu. Zo is er nog altijd geen Milieuwet in Suriname.

Na de bekendmaking van de resultaten van het NIMOS-onderzoek is verdere actie uitgebleven om het Minamata Verdrag te ondertekenen. Typisch een staaltje van traag Surinaams beleid, voor zover in deze kwestie van beleid gesproken worden.

Het NIMOS bracht in juli 2014 onderstaand Advies Document Betreffende het Minamata Verdrag uit, waarschijnlijk het resultaat van eerder genoemd onderzoek. Maar, van een concreet advies is echter geen sprake. Ook is in het document geen inhoudelijk concreet advies geformuleerd voor de regering inzake ondertekening en ratificering van het verdrag.
'Het Nationaal Instituut voor Milieu en Ontwikkeling in Suriname, als milieu technisch adviesorgaan van het Kabinet van de President, tracht met dit document richting te geven aan de Regering van de Republiek Suriname bij het nemen van een weloverwogen besluit inzake het ratificeren van het Minamata verdrag. Dit document bestaat uit beleidsgebieden en een stappenplan inhoudende de activiteiten die geïmplementeerd moeten worden om het gebruik van kwik in Suriname gefaseerd uit te bannen.', zo is te lezen in het 'Advies'. Grote vraag is of met dit zogenoemd advies iets is gedaan door de regering. Het antwoord is waarschijnlijk 'neen'.

Op NIMOS-website ook dit document geplaatst, in augustus 2015, dus een jaar na publicatie van een advies, komt het NIMOS met tekst en uitleg over het verdrag en zo'n drie jaar nadat deze organisatie zich ging 'bezighouden' met het verdrag.... Overigens is bijna alle informatie op die website gedateerd. Zo dateert het laatste jaarverslag van dit zogenoemd instituur van 2008 (!).

Zoveelste workshop juni 2016

Pas medio juni 2016 (!) kwam het verdrag weer eens in beeld bij de overheid. Toen werd contact gezocht met het Basel Convention Regional Center for the Caribbean (BCRC - een organisatie die niet echt actief blijkt te zijn, de homepage van de website van het BCRC heeft 17 december 2014 (!) een laatste bericht geplaatst) om het kwikgebruik in de goudsector in Suriname te verminderen. Om dat doel te bereiken ondernam de overheid stappen om het verdrag te ratificeren.
Ene Haydi Berrenstein, coördinatrice en adviseur Milieubeleid, een werkarm van het Kabinet van de President, beweerde toen dat het verdrag Suriname zou helpen om fondsen te werven,om het milieu veilig te maken en bewustwording kweken bij de gemeenschap. De overheid zat, zo zei ze, medio juni 2016 in de uitvoeringsfase van het ratificeren van het verdrag... Een driedaagse workshop werd in drie landen georganiseerd die het Minimata Verdrag nog niet hadden getekend namelijk, Suriname, Jamaica en Trinidad & Tobago. Diverse milieuinstanties en bedrijven die goud winnen waren voor de workshop uitgenodigd. De doelen van het project en de workshop waren het creëren van effectieve besluitvormingsprocessen op nationaal niveau, kennis opdoen van de kwikafval-loop en het raamwerk dat belangrijk is voor milieuvriendelijk beheer van kwik, bewustwording over kwikafval, overheden assisteren bij de uitvoering voor het milieuvriendelijk beheren van afval, ondersteuning bij het Minamata Verdrag en bewustwording met betrekking tot de gevaren en risico’s die kwik en kwikafval met zich meebrengen.

Kortom, informatie die feitelijk al sedert 2013 bekend was.

Duidelijk uit het voren gaande blijkt, dat de Surinaamse regering weinig trek heeft om het Minamata Verdrag te ondertekenen en ratificeren. Immers, ondertekening en ratificering zou de regering verplichten om eindelijk eens echt, en dus serieus, werk te maken van het uitbannen van kwik.

Tot slot

Suriname maakt zich op Zuid-Amerikaans continent belachelijk

Hoe is het mogelijk dat Suriname weer eens het 'lelijke eendje' in Zuid-Amerika is? Waarom is het landen als Colombia, Guyana en Brazilië wel gelukt om het Minamata Verdrag te ratificeren, landen waar de autoriteiten met dezelfde problemen rond kwik te maken hebben als in Suriname.
Het NIMOS had in een veel eerder stadium al in actie moeten komen.
Maar, traag handelen lijkt synoniem voor Suriname...... Een land waar kwikgebruik in de kleinschalige goudwinning al vele jaren door de regering wordt gedoogd en waar geen enkele concrete actie wordt ondernemen om kwik uit te bannen. Nimmer zijn er gerichte acties geweest in goudwinningsgebieden door bijvoorbeeld het Korps Politie Suriname en het Nationaal Leger om kwik in beslag te nemen en om de gebruikers ervan te beboeten. De eerste goudzoeker die kwik gebruikt moet nog voor een rechter verschijnen.

Suriname maakt zich met dit trage handelen wat betreft het Minamata Verdrag weer eens ronduit belachelijk en ongeloofwaardig. Hieruit blijkt ook weer eens, dat Suriname overduidelijk met kwik in de maag zit, vooral omdat deskundigheid en doortastend beleid ontbreken en met slechts een paar workshops – met iedere keer hetzelfde verhaal – wordt kwik echt niet verbannen. Maar, dat begrijpen de vermeende deskundigen bij onder andere het NIMOS, schoothondje van de regering, niet.

(Red. De Surinaamse Krant, zondag 26 maart 2017)

LIST OF SIGNATORIES AND FUTURE PARTIES

Number of Signatories: 128
Number of Parties: 40

Participant	Signature	Ratification, Acceptance (A), Approval (AA), Accession (a)
Albania	09/10/2014
Angola	11/10/2013
Antigua and Barbuda		23/09/2016 (a)
Argentina	10/10/2013
Armenia	10/10/2013
Australia	10/10/2013
Austria	10/10/2013
Bangladesh	10/10/2013
Belarus	23/09/2014
Belgium	10/10/2013
Benin	10/10/2013	07/11/2016
Bolivia (Plurinational State of)	10/10/2013	26/01/2016
Botswana		03/06/2016 a
Brazil	10/10/2013
Bulgaria	10/10/2013
Burkina Faso	10/10/2013
Burundi	14/02/2014
Cambodia	10/10/2013
Cameroon	24/09/2014
Canada	10/10/2013
Central African Republic	10/10/2013
Chad	25/09/2014	24/09/2015
Chile	10/10/2013
China	10/10/2013	31/08/2016
Colombia	10/10/2013
Comoros	10/10/2013
Congo, Republic of the	08/10/2014
Costa Rica	10/10/2013	19/01/2017
Côte d´Ivoire	10/10/2013
Croatia	24/09/2014
Cyprus	24/09/2014
Czech Republic	10/10/2013
Denmark	10/10/2013
Djibouti	10/10/2013	23/09/2014
Dominican Republic	10/10/2013
Ecuador	10/10/2013	29/07/2016
Ethiopia	10/10/2013
European Union	10/10/2013
Finland	10/10/2013
France	10/10/2013
Gabon	30/06/2014	24/09/2014 (A)
Gambia	10/10/2013	07/11/2016
Georgia	10/10/2013
Germany	10/10/2013
Ghana	24/09/2014	23/03/2017
Greece	10/10/2013
Guatemala	10/10/2013
Guinea	25/11/2013	21/10/2014
Guinea-Bissau	24/09/2014
Guyana	10/10/2013	24/09/2014
Honduras	24/09/2014	22/03/2017
Hungary	10/10/2013
India	30/09/2014
Indonesia	10/10/2013
Iran (Islamic Republic of)	10/10/2013
Iraq	10/10/2013
Ireland	10/10/2013
Israel	10/10/2013
Italy	10/10/2013
Jamaica	10/10/2013
Japan	10/10/2013	02/02/2016 (A)
Jordan	10/10/2013	12/11/2015
Kenya	10/10/2013
Korea, Republic of	24/09/2014
Kuwait	10/10/2013	3/12/2015
Latvia	24/09/2014
Lesotho		12/11/2014 (a)
Liberia	24/09/2014
Libya	10/10/2013
Liechtenstein		01/02/2017 (a)
Lithuania	10/10/2013
Luxembourg	10/10/2013
Madagascar	10/10/2013	13/05/2015
Malawi	10/10/2013
Malaysia	24/09/2014
Mali	10/10/2013	27/05/2016
Malta	08/10/2014
Mauritania	11/10/2013	18/08/2015
Mauritius	10/10/2013
Mexico	10/10/2013	29/09/2015
Moldova, Republic of	10/10/2013
Monaco	24/09/2014	24/09/2014
Mongolia	10/10/2013	28/09/2015
Montenegro	24/09/2014
Morocco	06/06/2014
Mozambique	10/10/2013
Nepal	10/10/2013
Netherlands	10/10/2013
New Zealand	10/10/2013
Nicaragua	10/10/2013	29/10/2014
Niger	10/10/2013
Nigeria	10/10/2013
Norway	10/10/2013
Pakistan	10/10/2013
Palau	09/10/2014
Panama	10/10/2013	29/09/2015
Paraguay	10/02/2014
Peru	10/10/2013	21/01/2016
Philippines	10/10/2013
Poland	24/09/2014
Romania	10/10/2013
Russian Federation	24/09/2014
Samoa	10/10/2013	24/09/2015
Senegal	11/10/2013	03/03/2016
Serbia	09/10/2014
Seychelles	27/05/2014	13/01/2015
Sierra Leone	12/08/2014	1/11/2016
Singapore	10/10/2013
Slovakia	10/10/2013
Slovenia	10/10/2013
South Africa	10/10/2013
Spain	10/10/2013
Sri Lanka	08/10/2014
Sudan	24/09/2014
Swaziland		21/09/2016 (a)
Sweden	10/10/2013
Switzerland	10/10/2013	25/05/2016
Syrian Arab Republic	24/09/2014
Tanzania, United Republic of	10/10/2013
The former Yugoslav Republic of Macedonia	25/07/2014
Togo	10/10/2013	03/02/2017
Tunisia	10/10/2013
Turkey	24/09/2014
Uganda	10/10/2013
United Arab Emirates	10/10/2013	27/04/2015
United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland	10/10/2013
United States of America	06/11/2013	06/11/2013 (A)
Uruguay	10/10/2013	24/09/2014
Venezuela (Bolivarian Republic of)	10/10/2013
Viet Nam	11/10/2013
Yemen	21/03/2014
Zambia	10/10/2013	11/03/2016
Zimbabwe	11/10/2013