donderdag 10 januari 2019

Beelden scalians op stuwmeer op social media leiden tot verontwaardigde reacties

Zo'n tien goudpontons kregen in augustus 2018 toestemming goud te winnen in Sarakreekgebied




Niet duidelijk is of de gefilmde scalians legaal aan het werk zijn. Zijn dit beelden van de omgeving Sarakreekgebied, dan gaat het waarschijnlijk om scalians die daar van de overheid actief mogen zijn....


Ter herinnering:

COLUMN: Minister Dodson staat toe dat zo'n 40 scalians biodiversiteit mogen vernietigen

- Regering verkiest dollars – economisch belang – boven natuurbescherming
- WWF Guianas, Conservation International Suriname en die ene milieuactivist houden kaken op elkaar.....


Eigenlijk was het geen verrassing, het besluit van minister minister Regilio Dodson van Natuurlijke Hulpbronnen, woensdag 22 augustus 2018, om onder vernieuwde voorwaarden de ongeveer 40 scalians in het Sarakreekgebied en op de Marowijnerivier toestemming te verlenen om per 1 september legaal goud te winnen. De scalianhouders mogen dus van de regering aanzienlijke schade toebrengen aan de biodiversiteit, om vooral de staatskas via in te houden belastingen te spekken.

(Bron foto: Hurleurs de Guyane)
De aap is uit de lange mouw van Dodsen gekropen. Het scalian-gedoogbeleid blijkt nu het geniepig voorspel te zijn voor scalian-acceptatiebeleid. Op social media wordt verontwaardigd gereageerd. Dorpshoofden reageren verontwaardigd, maar niet uit treurnis om het milieu, maar om het feit dat zij niet langer geld rechtstreeks gaan ontvangen van scalianhouders. En het WWF Guianas, Conservation International Suriname en die ene milieuactivist houden hun kaken stijf op elkaar.... de vermeende natuurbeschermers doen er het zwijgen toe.

Negentien eigenaren zijn geregistreerd. Sommigen hebben meerdere scalians. Volgens Dodson zijn er nur strakke regels voor het mijnen in het stuwmeergebied (omgeving Sarakreek) en in Marowijne.
* De scalians worden voorzien van een gps en een volgnummersysteem.
* Het is verboden met kwik te werken. Maar, hoe de bewindsman denkt te gaan controleren of al dan niet kwik wordt gebruikt is een grote vraag. Het is in het geval van scalians niet alleen kwik dat schadelijk is voor mens en milieu. Meerdere toxische stoffen zijn aanwezig op scalians en daarenboven wordt door het winningsproces de bodem van wateren omgewoeld met alle gevolgen voor het milieu.
* De privé-security op verschillende boten moet verdwijnen. De Commissie Ordening Goudsector wordt van stal gehaald, afgestoft, om voor de veiligheid op de scalians te zorgen.

Ruim 25 scalians zijn actief in het Marowijnegebied en ongeveer 10 ten oosten van het Stuwmeer (Sarakreek). Het gedeelte tussen de Sarakreek en Mamaini wordt ook opengesteld voor de scalians.
Verder gaan de eigenaren van de goudpontons niet meer rechtstreeks een bijdrage te geven aan de diverse dorpskassen. Dit systeem zou in de praktijk niet goed werken. Er is onderling vaak geen consensus over hoe het geld besteed moet worden. Per boot moet een bepaald bedrag via de centrale overheid (ministerie van Financiën) worden afgedragen. Het geld moet de gemeenschap ten goede komen, legde Dodson uit.

Dodson's eigenaardig scalian-'beleid'
Minister Dodson houdt er met betrekking tot de aanwezigheid van goudpontons/scalians in het Sarakreekgebied (die eerst met de nodige poeha en ophef en publicitaire aandacht van het Afobaka stuwmeer werden verwijderd – medio 2015 –, in beslag genomen zelfs, maar korte tijd daarna gewoon hun werkzaamheden mogen voortzetten in dat Sarakreekgebied, aan de onderzijde van het stuwmeer) en op de Marowijnerivier, een eigenaardig beleid op na. Een beleid dat bij menig Surinamer – begrijpelijk – kan leiden tot de vraag of er wellicht een verband is tussen dat vreemde beleid en enige persoonlijke betrokkenheid van deze bewindsman en/of personen in regeringskringen bij die (scalian)wereld, naast het innen van forse belastinggelden voor de staat Suriname.

Dat de eigenaren van die goudpontons toch destijds werd toegestaan om te mijnen, moest een reden hebben, daar moest iets achter zitten. Die indruk en die gedachte werden versterkt terugblikkend op de gang van zaken rond de scalians die hun voor de biodiversiteit vernietigende activiteiten uitvoerden op het Afobaka stuwmeer en die in september 2015 door Dodson – in aanwezigheid van camera's en microfoons van uitgenodigde media – gemaand werden het stuwmeer te verlaten, maar uiteindelijk werden toegestaan om gedurende twee jaren te werken in het Sarakreekgebied aan de onderzijde van het stuwmeer.

'Het is medio september 2015. Ik kan u de verzekering geven dat het fenomeen scaliantes op het stuwmeer definitief ten einde is.' Daadkrachtige woorden van Dodson tijdens een persconferentie op 15 september in het ministerie, woorden die enige tijd later geen enkele betrouwbare waarde bleken te hebben gehad.


De drijvende goudfabrieken werden 15 september in beslag genomen en de eigenaren werden verantwoordelijk gesteld voor de schade aan het milieu. De pontons werden weggesleept naar een centrale plek om ontmanteld te worden. Dodson ontving de nodige lovende woorden voor zijn doortastende optreden tegen de scalians. Zo vond het VHP-Assembleelid Mahinder Jogi, dus uit de oppositie, de minister 'dapper en moedig'.
Dodson liet op 5 oktober 2015 weten, dat de negen scalians die van het stuwmeer waren verwijderd, geen goudactiviteiten meer mochten ontplooien op open water.

Maar, in de eerste week van november 2015 kreeg een en ander een vreemde wending. De pontons van Pieter Peneux (JPP International NV), Soenil Kalloe (Maxi Goldmining) en Moreira Santos (Armadillo Mining NV), die samen negen scalians op het stuwmeer hadden - begonnen te dreigen de Staat voor de rechter te dagen.

'We hebben alle bewijs om aan te tonen dat wij niet illegaal op het stuwmeer bezig waren. Iedereen was op de hoogte, het werd gedoogd', zei Pieter Peneux namens de eigenaren. Uit documenten werd duidelijk, dat de scalians en hun werkzaamheden gedoogd werden door de overheid, de lokale bevolking, de Belastingdienst en de Commissie Ordening Goudsector.
Op dat moment, de eerste week van november, lagen de scalians al ruim twee maanden aan de ketting te Lebi Doti. De eigenaren waren geenszins van plan om de hen opgelegde boete te betalen. 'Dat vertikken wij, omdat op grond van alle bewijzen die we hebben het moeilijk is aan te nemen, dat wij deze boetes moeten betalen. We hebben altijd geprobeerd zaken legaal te doen', zei Peneux, die verder ook nog eens beweerde, dat de scalians niet vernietigend bezig zijn geweest op het stuwmeer. 'We hebben altijd bij kreken gewerkt en niet hard op het stuwmeer. Ik kan bewijzen, dat waar de scalians gewerkt hebben het gebied na zes weken weer schoon is. Met kwik werken we niet. Wij halen juist met het zuigen van het materiaal het kwik uit de bodem, kwik dat door de goudzoekers op land in het water is terechtgekomen. We maken juist schoon.'


Scalians kregen begin 2016 toestemming twee jaren te mijnen in Sarakreekgebied...
Na november 2015 werd het even stil rond de stuwmeer-scalians. Maar, op 1 januari 2016 werd bekend, dat de drie hiervoor genoemde eigenaren van scalians toestemming hadden gekregen van Dodson om in het zuidoostelijk deel van de Sarakreek in Brokopondo dredgen. Vijf scalians mochten in het hun toegewezen gebied opereren. Het zag er naar uit, dat de regering toch weer goud zoeken in open water ging gedogen, terwijl dat bij wet is verboden.
Dodson bevestigde, dat de drie ondernemers vooruitlopend op een nog te ontvangen landconcessie, toestemming hadden gekregen om te dredgen in de Sarakreek gedurende twee jaren ingaande 31 december 2015. De bewindsman zei verder, dat was afgesproken dat niemand meer in het stuwmeer naar goud mocht zoeken. De plek die was toegewezen, is ongeveer 20 kilometer verwijderd van het stuwmeer.

Hiermee was een einde gekomen aan het gehaal en getrek van de stuwmeer-scalians, waarvan de eigenaren aan het langste eind hebben getrokken en hebben aangetoond, dat de regering nu niet bepaald handig en verstandig heeft gehandeld, waardoor ze toch gewoon mochten mijnen in open water. Kortom, het gedoogbeleid werd gewoon gecontinueerd met als enige verschil dat de scalians zijn verplaatst van het stuwmeer naar het Sarakreekgebied.

Overigens was het vanzelfsprekend, dat de Fransen de (vermeende) 'ordening' toejuichten. Immers, de Fransen traden en treden al langere tijd wel daadkrachtig tegen scalians op hun wateren op. Zij worden zonder pardon vernietigd. Pontonhouders aan de Franse zijde van de Marowijnerivier die op de hoogte zijn van de komst van gendarmerie en het leger, nemen de benen, en verplaatsen hun scalians naar de Surinaamse zijde van de rivier, omdat zij weten dat Suriname niet optreedt....

Scalians die kwik opruimen...??
Dodson reageerde 19 januari 2018 op berichtgeving over scalians die toen actief waren op het stuwmeer. Hij beweerde glashard, dat de scalians geen werkzaamheden uitvoerden. 'Ze zijn het niet aan het vervuilen, ze ruimen integendeel de kwikresten op', aldus de toch wel ongeloofwaardige uitleg van de minister, over welke uitleg hij kennelijk dagen nodig had om mee naar buiten te komen.


De bewindsman stelde, dat vier scalians sinds december 2017 op vier verschillende locaties in het Stuwmeergebied het kwik aan het zuigen waren uit het water. 'Door het zuigen en verwerken van de kwik laat de scalian vuil water achter. Dit hoeft geen probleem te zijn, aangezien het water zichzelf weer reinigt', zei Dodson.
De uitleg werd met hoongelach ontvangen.
Dit was het zoveelste voorbeeld van het zwalkende en ongeloofwaardige beleid inzake scalians.

Geen verrassing
Dat Dodson dus nu, drie jaren na de 'stuwmeer-affaire' en na een constante informatiestroom over de aanwezigheid van scalians op het stuwmeer en (vele) op de Marowijnerivier, groen licht heeft gegeven aan scalianeigenaren mag dus geen verrassing zijn.

De regering heeft simpelweg al jaren een onzichtbare financiële vinger in de scalian-goud-pap. De regering lijkt vanwege economische belangen verstrikt te zijn in de handel en wandel van scalianhouders.

Hoogachtend,

Geen opmerkingen:

Een reactie posten