Inkopper van WWF Guianas: Kleinschalige goudwinning grootste bedreiging voor de natuur in Suriname....

Debat over bescherming van Surinaamse biodiversiteit

Aanleiding: presentatie WWF Guianas ‘Living Guianas Report 2012’

Milieuactivisten in Suriname?

13-05-2013 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – Een paar Surinaamse natuurbeschermingsorganisaties namen donderdag 9 mei 2013 deel aan een debat over de bescherming van de Surinaamse biodiversiteit in hotel Torarica in Paramaribo. Aanleiding van het debat was de presentatie van het rapport ‘Living Guianas Report 2012’ van het WWF Guianas, dat overigens al in januari is uitgebracht. Dat rapport stelt onder andere, niet echt verrassend, dat (kleinschalige) goudwinning de grootste bedreiging is voor de natuur in Suriname; een inkopper....

‘Vier prominente natuurbeschermers en ondernemers’

Volgens journaliste Astrid van Oostrum in de Ware Tijd van 11 mei gingen ‘vier prominente natuurbeschermers en ondernemers’ met elkaar in debat. Die vermeende prominenten waren John Goedschalk, directeur van het Klimaatbureau van het Kabinet van de President (Climate Compatible Development Agency), Djaienti Hindori, directeur van de Landbouwbank, Cedric Nelom, waarnemend-directeur van het Nationaal Instituut voor Milieu en Ontwikkeling in Suriname (NIMOS) en ene Rob van Putter. (Van Oostrum heeft in haar artikel niet de moeite genomen om haar lezers ook de funtie en of achtergrond van dit panellid mede te delen. Voorzover mij bekend is deze heer Rob Putter directeur van Lifestyle Invest BV in Suriname.) In dit rijtje zogenoemde prominenten is wat mij betreft John Goedschalk de enige prominente natuurbeschermer, die zich ook zo mag noemen.

Het ondertekenen van een document maakt je nog geen natuurbeschermer

Waarom Hindori en Putter ‘prominente natuurbeschermers en ondernemers’ worden genoemd door de Ware Tijd ontgaat mij. Ja, de Landbouwbank heeft 22 april van dit jaar een overeenkomst ondertekend waarmee de financiële instelling aangeeft groene partner van de Suriname Conservation Foundation (SCF) te zijn.
Maar, maakt zo’n papieren document je meteen een prominent natuurbeschermer? Neen. Natuurlijk, het is een aardig initiatief waar wat een dergelijk concreet oplevert voor de natuur is onbekend. De heer Putter is mij volslagen onbekend.

Onder de aanwezigen bleken aanwezig te zijn de voorzitter van het Green Heritage Fund Suriname Monique Pool (niet zo verwonderlijk, want deze dolfijnen- en luiaardknuffelaarster duikt bij veel van dit soort bijeenkomsten op als zelfverklaarde milieuactiviste) en ook de oude bekende ijdele zichzelf milieuactivist noemende medewerker van Rudisa Agencies NV en oud-medewerker communicatie van de vorig jaar in opspraak geraakte Stichting Natuurbehoud Suriname, StiNaSu, Erlan Sleur. Sleur, die naam...., wie is dat ook alweer precies? IJdeltuit milieuactivist?

Goudsector vergroenen

Tijdens het debat zei John Goedschalk, dat de goudsector niet moet worden uitgebannen, maar vergroend. Hij is terecht van oordeel dat de goudwinning getransformeerd moet worden naar een gezonde en groene economie, rekening houdende met het feit dat de goudwinning veel werkgelegenheid biedt. Hij wees onder andere op het gebruik van het milieuvervuilende kwik dat nog steeds veelvuldig in de goudsector wordt gebruikt, terwijl het gebruik en de import ervan verboden is, en de grote volksgezondheidsrisico’s die deze giftige stof met zich meebrengt.

Ook wees Goedschalk op het anti-kwik Minamata Verdrag van de Verenigde Naties.‘Een uitgelezen kans voor Suriname om kwikverontreiniging in te perken’, aldus de directeur van het Klimaatbureau. Het anti-kwikverdrag werd in januari gesloten en is het eerste wereldwijd bindende verdrag zijn om de kwikuitstoot te verminderen. Het verdrag moet in oktober dit jaar ondertekend worden door ruim 128 landen. Of Suriname daarbij gaat horen is officieel nog steeds niet bevestigd. Gelet op wat de gevolgen zijn van kwikgebruik voor het milieu en de volksgezondheid in Suriname, zou het een schande zijn wanneer de regering niet zou besluiten het verdrag mede te ondertekenen. De afgelopen decennia hebben regeringen geen blijk gegeven die gevolgen van het gebruik van kwik serieus te nemen. Diverse rapporten zijn verschenen over gezondheidsproblemen van inheemsen en marrons in het binnenland. Kwik is onder andere aangetroffen in de haren van binnenlandbewoners.
De in december 2010 in het leven geroepen commissie Ordening Goudsector heeft het wat dat betreft, de aanpak van kwikgebruik door goudzoekers, ook laten afweten, ondanks de in 2012 te hoog gegrepen en verre van realistische toezegging dat per januari van dit jaar kwik zou zijn uitgebannen. Een droom en het blijft een droom voor de commissie zolang er niet tegen dat kwikgebruik wordt opgetreden en de grenzen zo lek blijven als een mandje.

Milieu geen issue voor Surinaamse parlementsleden
De teneur tijdens het debat was dat bewustwording van de bevolking doorslaggevend is voor een werkelijk groen gedragen economie. Immers, zo werd geredeneerd, zodra mensen het belang van milieuvriendelijk ondernemen inzien, dan zal de politiek volgen. De praktijk heeft echter tot vandaag de dag anders uitgewezen.
Het gros van de Assembleeleden maakt zich liever druk over bijvoorbeeld

een vermeend ‘pornografisch’ Nederlands biologieboek waarin voor MULO-leerlingen te expliciete seksuele voorlichting zou worden verwoord,

het ronselen van leden van de ene politieke partij (Pertjajah Luhur) door de andere partij (ABOP),

de werkzaamheden van een legitieme Stichting Auteursrechten Suriname (SASur),

de mogelijke verkoop van een tot jacht omgebouwde marineboot door het NDP-Assembleelid Charles Pahlad aan president Bouterse, of over

het verstrekken van zoghenoemde onderhandse gunningen door het ministerie van Openbare Werken.

Hindori beweerde dat er een ‘overstijgend beleid’ en lange termijn planning ‘van onderop’ moeten komen. Wat zij precies hiermee bedoelde werd niet duidelijk uit hetgeen de Ware Tijd over het debat berichtte. ‘Overstijgend beleid’, is nu niet bepaald taalgebruik van een natuurbeschermer, eerder van een politicus of beleidsmaker.... De opmerkingen waren voor Monique Pool wel aanleiding om te zeggen dat in ieder geval voor haar die ‘van onderop’ methode nog geen zoden aan de dijk heeft gezet. ‘Ik heb twee door meerdere mensen ondertekende petities ingediend bij de volksvertegenwoordiging. Over geen van beide heb ik ooit iets vernomen’, aldus Pool, die er kennelijk ook niet echt achteraan heeft gezeten om wel iets te kunnen vernemen.... Als je als ‘milieuactiviste’ werkelijk werk wilt maken van een issue met hulp van een petitie, dan zul je niet na het indienen moeten blijven zitten en toekijken en wachten tot er vanzelf iets gaat gebeuren, dan ben je geen activiste.

Waar blijft de Milieuwet?

Tijdens het debat kreeg de wetgeving ook even de aandacht. Wetgeving die feitelijk voor wat betreft het milieu en de natuur nog grotendeels ontbreekt. De Milieuwet is nog steeds niet ter behandeling in de Nationale Assemblee beland. Het panellid Nelom van het NIMOS wees erop dat er wel ‘controleapparaten nodig’ zijn om ‘milieuwetgeving te controleren’.

Sleur schreeuwt vooral

Bij dit onderwerp werd Erlan Sleur in het publiek wakker geschud. ‘Toehoorder Erlan Sleur van de stichting ProBioS bracht ter herinnering dat de Milieuwet, die al tien jaar in concept is, ingesteld moet worden. ‘Anders blijft dit alles een illusie.’, zo schrijft Van Oosterum in de Ware Tijd.

Sleur wilde waarschijnlijk alleen zijn gezicht weer even laten zien. De man schreeuwt vooral en ook om aandacht en vervolgens komt er niets uit zijn vingers. Hij heeft zeker goed opgetreden als het gaat om het blootleggen van de illegale goudwinningsactiviteiten in het Brownsberg Natuurpark, maar in 2006, 2007 en 2008 was hij wel zelf als pr-manager werkzaam bij de Stichting Natuurbehoud Suriname, StiNaSu, die het beheer voerde over het natuurgebied. Maar, toen hij wantoestanden constateerde bij zijn werkgever koos hij eieren voor zijn geld, vertrok in februari 2008 bij StiNaSu en ging werken bij het Nationaal Instituut voor Milieu en Ontwikkeling in Suriname (NIMOS). Maar al na een paar maanden verliet hij teleurgesteld dit instituut. De toenmalige directeur Sylvia Ang bleek in de top van Pertjajah Luhur te zitten. Daarnaast was ze ook nog eens directeur van een chemische fabriek. Dat was toch niet te rijmen met haar functie als NIMOS-directeur, vond Sleur terecht. Bovenal vond hij het NIMOS een leeg omhulsel.
Begin 2012 heeft hij vanuit een helikopter een fotoserie voor het WWF Guianas gemaakt van de door illegale goudzoekers aangerichte milieuschade in het Brownsberg Natuurpark.

De presentatie van een fotoreportage ervan leidde tot misplaatste geschokte reacties bij politici en regering. Iedereen, ook het WWF, waren al vele jaren op de hoogte dat in het Brownsberg Natuurpark op grote schaal illegaal naar goud werd gemijnd. Sleur bedankte nog zijn nieuwe werkgever Rudisa Agencies NV voor de ruimte die hij had gekregen van het bedrijf om voor het WWF Guianas foto’s te maken voor de op 19 maart 2012 door het WWF Guianas gepresenteerde fotoreportage van het Brownsberg Natuurpark. Hoe hypocriet kun je zijn: ooit liet Sleur mij weten, dat Rudisa 's nachts ergens afval in het milieu dumpt. Maar, die beweringen heeft hij destijds nooit met bewijzen kunnen of durven staven, ondanks herhaald verzoek mijnerzijds....... Neen, Sleur, is en blijft vooral veel schreeuwen en iemand die graag ijdel interessant wil doen.

Sleur beweert overigens ook nog steeds voorzitter te zijn van de stichting ProBioS, dat staat voor ‘Foundation to Protect our Biodiversity in Suriname’. Het is echter niets meer en minder dan een papieren stichting. In de praktijk wordt niets uitgevoerd. Zelfs de website www.probios.org is nog steeds volledig leeg: ‘Deze domeinnaam is geregistreerd door een klant van je-eigen-domein.nl.'

Volgens Sleur, op zijn eigen Facebookpagina, is het doel van de vermeende stichting ‘Bijdragen aan het beschermen en monitoren van de bedreigde biodiversiteit van Suriname door middel van voorlichting en onderzoek.’ Hij durft zelfs te beweren dat ProBioS een ‘Adviescommissie/denktank: bestaande uit diverse maatschappelijke sectoren zoals media, milieu-instanties, natuurorganisaties, NGO’s, inheemsen, marrons, bedrijfsleven, toeristensector, biologen, universiteit/hbo etc..’ is..... Daarenboven durft Sleur een scala aan vermeende projecten te vermelden, zoals:

scholen: voorlichtingsprojecten naar de jeugd via scholen, milieuonderzoek stimuleren op middelbare scholen door simpele microscopisch onderzoek van de biotische factoren in de omgeving, bomen planten met leerlingen, het maken van milieu voorlichtingsfilmpjes/korte documentaires;

mijnbouw; rehabilitatie van aangetaste natuurgebieden door esthetische herbebossing, dichtgooien van kraters en kanalen en verwijderen van afval, potentiële vervuilers in kaart brengen, onderzoek naar de gevolgen van de kwikvervuiling (Doel: het in kaart brengen van de schade aan de gezondheid van mensen en dieren. Totaal kwi verbod.);

afval; recycling/hergebruik van afgedankte huishoudspullen (apparaten) stimuleren, industrieel afval in kaart brengen en een beleid daarop afstemmen, oplossing zoeken voor; tuinafval (composteren, vergassen tot biobrandstof etc.;

website/web blog opzetten;

een jaarlijkse milieuprijs instellen (Doel: betrokkenheid bevolking stimuleren);

een tv milieuquiz opzetten.

Kortom, Sleur en zijn papieren stichting zitten vol plannen, maar realiseren? Al een aantal jaren helemaal niets.

Ongepast misplaatst schreeuwerig

Overigens blijkt uit het onderstaande duidelijk hoe ongepast misplaatst schreeuwerig de vermeende milieuactivist kan zijn, zelfs als het niets met het milieu of de natuur te maken heeft. Het toont Sleur ten voeten uit. Hij reageert op zijn Facebookpagina op een artikel in de Ware Tijd van 27 maart van dit jaar over de moord op de bewoner van een woning in Paramaribo. Het slachtoffer woonde in Nederland en was slechts een paar dagen voor zijn moord in Suriname aangekomen.

De reactie van de verkrampte nationalist Sleur, die kennelijk het artikel in de Ware Tijd totaal anders leest dan de normale doorsnee lezer (de meeste taal- en typefouten zijn door mij verwijderd):

‘Jammer dat wij Surinamers onszelfe weer zo te kijk zetten voor die bakra's. Alsof alles wat daar in Nederland gebeurd zo geweldig is. Laat me niet lachen. Moorden worden overal gepleegd als er iets in Suriname gebeurd, schreeuwt men MOORD EN BRAND alsof het iets vreemds is. In Nederland worden er dagelijks zoveel moorden gepleegd dat men het niet meer ziet. Kom mijn land niet afschilderen alsof we allemaal criminelen zijn verdorie!’

Wie heeft ooit iets van Sleur gehoord, gelezen of gezien?

Mensen die krachttermen nodig hebben om hun punt te maken verraden daarmee hun eigen zwakte. Het eigen onvermogen om op een volwassen en weloverwogen wijze te reageren. Het is niet anders.

Zelden, neen, nooit zie je van deze man een serieus ingezonden stuk in een van de Surinaamse kranten als er serieuze milieu gerelateerde issues spelen. De man en zijn stille stichting hebben niet eens een website.
Vuilstort Ornamibo? Wie heeft ooit iets van Sleur gehoord, gelezen of gezien?
Het afschieten van jaguars? Wie heeft ooit iets van Sleur gehoord, gelezen of gezien?
Afvaldumpingen? Wie heeft ooit iets van Sleur gehoord, gelezen of gezien?
De twee gouddeals? Wie heeft ooit iets van Sleur gehoord, gelezen of gezien?
De aanwezigheid van goudpontons ofwel scalians op het stuwmeer en andere wateren? Wie heeft ooit iets van Sleur gehoord, gelezen of gezien?
De dreigende en realistische stijging van de zeespiegel? Wie heeft ooit iets van Sleur gehoord, gelezen of gezien?
De ontwateringsproblematiek in Paramaribo? Wie heeft ooit iets van Sleur gehoord, gelezen of gezien? Enzovoorts, enzovoorts. Milieuactivist? Tjoeri.....

Let wel: deze opvliegerige Sleur heeft zelf éénendertig jaren in Nederland gewoond, waar hij als tienjarig jongetje in 1975 met zijn moeder belandde ergens in Amsterdam in een driekamerflatje, zonder douche en erf. In 2006 keerde hij terug naar Suriname en kreeg een baan bij StiNaSu. Hij maakt zich dan ook pas sinds dat jaar op zijn manier druk om het Surinaamse milieu op een wijze alsof hij de 'God' van de natuur zelf is in Suriname.

In december 2010 heb ik Sleur voor Parbode geïnterviewd:

Ooit benaderde ik StiNaSu voor een artikel dat ik schreef over de situatie van de jaguar in Suriname. Ik wilde graag weten wat StiNaSu wist over de jaguar. Het was Sleur die mij in niet mis te verstane bewoordingen schreef wie ik wel niet was daar in Nederland om mij te gaan bemoeien met de jaguar in Suriname. ‘Kijk eens in je eigen land. Hoeveel wilde zwijnen worden daar niet gedood op de Veluwe.’ (of woorden van gelijke strekking) Daar moest ik me maar eens druk om maken. Dat was de officiële reactie van de pr-manager van StiNaSu..... het typeert de man ten voeten uit. Punt, uit.