zondag 14 juni 2015

De geschiedenis van de kleinschalige goudwinning in Suriname - De moeizame en lange weg van chaos naar ordening



Gepost door op Geen opmerkingen:

De geschiedenis van de kleinschalige goudwinning in Suriname - De moeizame en lange weg van chaos naar ordening



Gepost door op Geen opmerkingen:

zaterdag 13 juni 2015

Succes voor granman Velantie: Geschil tussen twee families (Dikan lo en Bee lo) over goudconcessie lijkt beslecht

Granman Velantie maakt einde aan geschil
Lid Dikan lo krijgt concessie in gebied van Bee lo

Zeventien machines in concessiegebied bij Malobi actief en Brazilianen


Granman Bono Velantie van de stam der Auccaners heeft gisteren een succesvolle eerste krutu gehouden in zijn residentie te Drietabbetje. Twee families, de Dikan en Bee lo, hebben een twist over een goudconcessie tegenover het dorp Malobi en daarover werd tijdens de krutu gesproken. Districtscommissaris (dc) Margaretha Malontie van Tapanahoni zegt vandaag, zaterdag 13 juni 2015, op Starnieuws dat het grootopperhoofd een bijzonder wijs besluit heeft genomen. Hij vindt dat beide families activiteiten mogen ontplooien in het gebied. De zaak moet nog verder worden uitgewerkt.

De dc stelt, dat het probleem al jaren speelt. Een concessionaris van de Dikan lo heeft ruim een maand geleden een vergunning voor een goudconcessie gekregen van de overheid. Het gaat echter om gemeenschapsgebied dat hoort bij de Bee lo. De kapitein heeft getekend dat hij geen bezwaar heeft, maar hij heeft de samenleving niet geraadpleegd. De familieleden zeggen, dat ze er moeite mee hebben dat Brazilianen ingezet worden op de concessie.

Er zijn zeventien machines actief in het gebied. De dc zegt dat het bijzonder rumoerig aan toegaat. Er is als het ware een nieuw dorp ontstaan in het gebied met meer dan honderd mensen. De situatie is behoorlijk onoverzichtelijk en er zou ook vaak worden gevochten.

De concessiehouder had overleg met de bestuursdienst en had beloofd dat de zaak onderling opgelost zou worden. Toen de man de vergunning kreeg, nam hij een advocaat in de arm om de mensen die op de concessie bezig waren, te verwijderen. Uiteindelijk belandde de kwestie bij de granman. Hij heeft partijen aangehoord. Velantie hield de mensen voor, dat de schuld niet afgeschoven kan worden op de overheid als het lokale gezag meegewerkt heeft aan de situatie.

Afgesproken is, dat de mensen die op de concessie werkzaam zijn, hun activiteiten zullen afbouwen. Zij hebben tot eind van de maand de tijd hiervoor. Daarna moeten partijen terugkomen naar de granman. De Brazilianen zullen ook moeten plaatsmaken.

Volgens de granman mogen beide families in het gebied goud winnen. Traditioneel behoort het gebied aan de Bee lo toe en nu heeft iemand van de Dikan lo een vergunning gekregen. 'Ik ben heel blij met dit besluit van de granman. In zijn eerste optreden tijdens de krutu heeft de granman een bijzonder wijs besluit genomen. Dit besluit was nodig om de rust in het gebied te doen terugkeren', zegt de dc. De granman is in maart in functie getreden.
Gepost door op Geen opmerkingen:

Succes voor granman Velantie: Geschil tussen twee families (Dikan lo en Bee lo) over goudconcessie lijkt beslecht

Granman Velantie maakt einde aan geschil
Lid Dikan lo krijgt concessie in gebied van Bee lo

Zeventien machines in concessiegebied bij Malobi actief en Brazilianen


Granman Bono Velantie van de stam der Auccaners heeft gisteren een succesvolle eerste krutu gehouden in zijn residentie te Drietabbetje. Twee families, de Dikan en Bee lo, hebben een twist over een goudconcessie tegenover het dorp Malobi en daarover werd tijdens de krutu gesproken. Districtscommissaris (dc) Margaretha Malontie van Tapanahoni zegt vandaag, zaterdag 13 juni 2015, op Starnieuws dat het grootopperhoofd een bijzonder wijs besluit heeft genomen. Hij vindt dat beide families activiteiten mogen ontplooien in het gebied. De zaak moet nog verder worden uitgewerkt.

De dc stelt, dat het probleem al jaren speelt. Een concessionaris van de Dikan lo heeft ruim een maand geleden een vergunning voor een goudconcessie gekregen van de overheid. Het gaat echter om gemeenschapsgebied dat hoort bij de Bee lo. De kapitein heeft getekend dat hij geen bezwaar heeft, maar hij heeft de samenleving niet geraadpleegd. De familieleden zeggen, dat ze er moeite mee hebben dat Brazilianen ingezet worden op de concessie.

Er zijn zeventien machines actief in het gebied. De dc zegt dat het bijzonder rumoerig aan toegaat. Er is als het ware een nieuw dorp ontstaan in het gebied met meer dan honderd mensen. De situatie is behoorlijk onoverzichtelijk en er zou ook vaak worden gevochten.

De concessiehouder had overleg met de bestuursdienst en had beloofd dat de zaak onderling opgelost zou worden. Toen de man de vergunning kreeg, nam hij een advocaat in de arm om de mensen die op de concessie bezig waren, te verwijderen. Uiteindelijk belandde de kwestie bij de granman. Hij heeft partijen aangehoord. Velantie hield de mensen voor, dat de schuld niet afgeschoven kan worden op de overheid als het lokale gezag meegewerkt heeft aan de situatie.

Afgesproken is, dat de mensen die op de concessie werkzaam zijn, hun activiteiten zullen afbouwen. Zij hebben tot eind van de maand de tijd hiervoor. Daarna moeten partijen terugkomen naar de granman. De Brazilianen zullen ook moeten plaatsmaken.

Volgens de granman mogen beide families in het gebied goud winnen. Traditioneel behoort het gebied aan de Bee lo toe en nu heeft iemand van de Dikan lo een vergunning gekregen. 'Ik ben heel blij met dit besluit van de granman. In zijn eerste optreden tijdens de krutu heeft de granman een bijzonder wijs besluit genomen. Dit besluit was nodig om de rust in het gebied te doen terugkeren', zegt de dc. De granman is in maart in functie getreden.
Gepost door op Geen opmerkingen:

vrijdag 5 juni 2015

SCF waarschuwt voor risico's van kwikgebruik voor milieu en volksgezondheid in Paramaribo

'Het is niet aan ons de overheid te zeggen wat die moet doen'

Kwik wordt al vele jaren door overheid en passieve milieuorganisaties gedoogd


Het Suriname Conservation Foundation (SCF) heeft zich voorgenomen een directe bewustwording naar de samenleving toe te starten over het rampzalige en vernietigende gevaar van kwik waaraan de natie is blootgesteld, zo schrijft Starnieuws vanochtend, vrijdag 5 juni 2015. Het SCF vindt het gepast dat vandaag, op Wereldmilieudag, extra aandacht hieraan wordt besteed. Dit vindt rechtvaardiging in het gegeven dat wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat in woonwijken en in buurten waar scholen zich bevinden, in de atmosfeer kwikdampen voorkomen die zestig keer zoveel zijn als de door internationale instanties aangegeven normen voor kwikdamp in de lucht.

Het SCF vindt dit een verschrikkelijke wetenschap waaraan niet voorbij mag worden gegaan. Maar, niet minder verschrikkelijk is het, dat de focus blijkt te liggen op kwikdampen in de stad, Paramaribo, terwijl inheemsen en marrons in gemeenschappen in het binnenland al vele jaren onder toeziend oog van de overheid en milieuorganisaties direct te kampen hebben met de risico's van kwik, gebruikt door de vele kleinschalige goudzoekers. Diverse internationale onderzoeken, onder andere van de Amerikaan Daniel Peplow, tonen al vele jaren aan, dat het kwikgehalte in bijvoorbeeld haren van de inheemse Wayana en van bijvoorbeeld de inwoners van het Matawaidorp Kwakoegron te hoog is.



Maar, met diverse van deze onderzoeken is niets gedaan door 'Paramaribo'. Peplow, zo bleek onlangs uit een interview met hem in een Amerikaanse krant, mag Suriname niet eens meer in.


De overheid - de achtereenvolgende regeringen - gedoogd kwik en het gebruik ervan door goudzoekers. Voor zover bekend is nog nimmer een porknokker of garimpeiro beboet voor het gebruik van kwik en ook is nog nimmer ook maar een kilo kwik in een goudwinningsgebied in beslag genomen. Er wordt simpelweg niet tegen opgetreden. Iedereen weet zo langzamerhand wat de risico's van kwik zijn. Bewustwordingsacties en dergelijke zijn dan ook feitelijk niet meer nodig, maar wel 'actie' in de richting van de regering, van de beleidsmakers, om hen duidelijk te maken dat er eens effectief moet worden opgetreden tegen het gebruik van kwik door goudzoekers in het binnenland. Maar, helaas zijn de aanwezige (nationale en internationale) natuurbeschermingsorganisaties in Suriname geen actiegroepen en hebben zij ook te maken met allerlei belangenafwegingen.

'We beseffen niet goed genoeg wat hier gaande is, wat we doen met onze mensen, onze leerkrachten en kinderen die van 's morgens tot in de middag staan blootgesteld aan dit verschrikkelijk gevaar, gewoon omdat we toestaan dat in hun omgeving dagelijks kwikverbranding plaatsvindt', zegt SCF-directeur Nardi Johanns die weer alleen ingaat op de risico's van kwikdampen in de stad.

'Wij zijn geen actievoerders, maar vinden dat kwik schadelijk is voor de mens, het milieu en de natuur en dat er alles aan gedaan moet worden om mensen, potentiële slachtoffers, bewust te maken van het gevaar. Het is niet aan ons de overheid te zeggen wat die moet doen. Die doet wat ze moeten op basis van een beleid. We zouden het wel prettig vinden als ook bij de Surinaamse overheid die bewustwording zou plaatsvinden en Suriname zich zou beijveren om de Minamata-conventie voor de uitbanning voor het gebruik van kwik, te tekenen.'

Volgens de SCF-directeur is er geen enkele wet nodig om ervoor te zorgen dat het gebruik van kwik in een veilige omgeving plaatsvindt. 'Het enige dat je nodig hebt is behoorlijk bestuur.'

'Als we niets zeggen zijn we net zo schuldig als de mensen die verantwoordelijk zijn voor het verontreinigen en vervuilen van onze woon en leefomgeving', zegt Johanns.

Het SCF is vanavond in de auditorium van Self Reliance een van de panelleden tijdens een publieke discussie over kwikvervuiling in Suriname, die wordt gehouden door de Amerikaanse ambassade. Een paneldiscussie volgt op de vertoning van een documentaire over het gebruik en de gevaren van kwik.



Gepost door op Geen opmerkingen:

SCF waarschuwt voor risico's van kwikgebruik voor milieu en volksgezondheid in Paramaribo

'Het is niet aan ons de overheid te zeggen wat die moet doen'

Kwik wordt al vele jaren door overheid en passieve milieuorganisaties gedoogd


Het Suriname Conservation Foundation (SCF) heeft zich voorgenomen een directe bewustwording naar de samenleving toe te starten over het rampzalige en vernietigende gevaar van kwik waaraan de natie is blootgesteld, zo schrijft Starnieuws vanochtend, vrijdag 5 juni 2015. Het SCF vindt het gepast dat vandaag, op Wereldmilieudag, extra aandacht hieraan wordt besteed. Dit vindt rechtvaardiging in het gegeven dat wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat in woonwijken en in buurten waar scholen zich bevinden, in de atmosfeer kwikdampen voorkomen die zestig keer zoveel zijn als de door internationale instanties aangegeven normen voor kwikdamp in de lucht.

Het SCF vindt dit een verschrikkelijke wetenschap waaraan niet voorbij mag worden gegaan. Maar, niet minder verschrikkelijk is het, dat de focus blijkt te liggen op kwikdampen in de stad, Paramaribo, terwijl inheemsen en marrons in gemeenschappen in het binnenland al vele jaren onder toeziend oog van de overheid en milieuorganisaties direct te kampen hebben met de risico's van kwik, gebruikt door de vele kleinschalige goudzoekers. Diverse internationale onderzoeken, onder andere van de Amerikaan Daniel Peplow, tonen al vele jaren aan, dat het kwikgehalte in bijvoorbeeld haren van de inheemse Wayana en van bijvoorbeeld de inwoners van het Matawaidorp Kwakoegron te hoog is.



Maar, met diverse van deze onderzoeken is niets gedaan door 'Paramaribo'. Peplow, zo bleek onlangs uit een interview met hem in een Amerikaanse krant, mag Suriname niet eens meer in.


De overheid - de achtereenvolgende regeringen - gedoogd kwik en het gebruik ervan door goudzoekers. Voor zover bekend is nog nimmer een porknokker of garimpeiro beboet voor het gebruik van kwik en ook is nog nimmer ook maar een kilo kwik in een goudwinningsgebied in beslag genomen. Er wordt simpelweg niet tegen opgetreden. Iedereen weet zo langzamerhand wat de risico's van kwik zijn. Bewustwordingsacties en dergelijke zijn dan ook feitelijk niet meer nodig, maar wel 'actie' in de richting van de regering, van de beleidsmakers, om hen duidelijk te maken dat er eens effectief moet worden opgetreden tegen het gebruik van kwik door goudzoekers in het binnenland. Maar, helaas zijn de aanwezige (nationale en internationale) natuurbeschermingsorganisaties in Suriname geen actiegroepen en hebben zij ook te maken met allerlei belangenafwegingen.

'We beseffen niet goed genoeg wat hier gaande is, wat we doen met onze mensen, onze leerkrachten en kinderen die van 's morgens tot in de middag staan blootgesteld aan dit verschrikkelijk gevaar, gewoon omdat we toestaan dat in hun omgeving dagelijks kwikverbranding plaatsvindt', zegt SCF-directeur Nardi Johanns die weer alleen ingaat op de risico's van kwikdampen in de stad.

'Wij zijn geen actievoerders, maar vinden dat kwik schadelijk is voor de mens, het milieu en de natuur en dat er alles aan gedaan moet worden om mensen, potentiële slachtoffers, bewust te maken van het gevaar. Het is niet aan ons de overheid te zeggen wat die moet doen. Die doet wat ze moeten op basis van een beleid. We zouden het wel prettig vinden als ook bij de Surinaamse overheid die bewustwording zou plaatsvinden en Suriname zich zou beijveren om de Minamata-conventie voor de uitbanning voor het gebruik van kwik, te tekenen.'

Volgens de SCF-directeur is er geen enkele wet nodig om ervoor te zorgen dat het gebruik van kwik in een veilige omgeving plaatsvindt. 'Het enige dat je nodig hebt is behoorlijk bestuur.'

'Als we niets zeggen zijn we net zo schuldig als de mensen die verantwoordelijk zijn voor het verontreinigen en vervuilen van onze woon en leefomgeving', zegt Johanns.

Het SCF is vanavond in de auditorium van Self Reliance een van de panelleden tijdens een publieke discussie over kwikvervuiling in Suriname, die wordt gehouden door de Amerikaanse ambassade. Een paneldiscussie volgt op de vertoning van een documentaire over het gebruik en de gevaren van kwik.



Gepost door op Geen opmerkingen:

donderdag 4 juni 2015

Foto's onthullen illegale goudwinning en kwikgebruik door goudzoekers in Venezolaans nationaal natuurpark Canaima






Lees ook dit artikel van 4 juni 2015 in El Nacional.
Gepost door op Geen opmerkingen:

Foto's onthullen illegale goudwinning en kwikgebruik door goudzoekers in Venezolaans nationaal natuurpark Canaima






Lees ook dit artikel van 4 juni 2015 in El Nacional.
Gepost door op Geen opmerkingen:

woensdag 3 juni 2015

Waar zijn de echte kwikdeskundigen in Suriname?


Herhaling van zetten en niets veranderd...


Waar zijn de echte kwikdeskundigen in Suriname? De enige onder de panelleden die veel weet over kwik is de heer Dennis Wip... De anderen zijn, met respect hoor, pseudodeskundigen. Net als u en ik. Een enkeling vindt zichzelf zelfs belangrijker dan het kwik-issue, maar zodra die zijn mond opentrekt komen er nauwelijks deskundige opmerkingen uitgerold. Hetgeen die persoon constant verkondigt op social media en elders, ook via zijn zogenoemde 'biodiversiteits'  bedrijfje - heel interessant hoor, niets meer dan dat -, dat alleen op papier en in woord bestaat, hadden u en ik ook kunnen verkondigen. Overigens geldt dit ook voor de zogenoemde NoKwik campagne op social media. Ook goed bedoeld, maar nauwelijks gestoeld op echte deskundigheid, maar meer ego-strelend voor diverse figuren die zichzelf kunnen profileren in videootjes en plotseling moeite hebben met kwik. Voor de campagne waren ze over dit issue nooit te horen.... Wie heeft zich in Suriname werkelijk ooit druk gemaakt over het gebruik van kwik door goudzoekers in het binnenland? De binnenlandbewoners, de inheemsen en de marrons, maar die werden in Paramaribo nauwelijks gehoord, toch?! Terwijl uit diverse onderzoeken bleek, dat bijvoorbeeld bij de Wayana een te hoog kwikgehalte voor kwam in hun hoofdharen.

Maar, waar is 5 juni bijvoorbeeld het WWF Guianas?
En waar is bijvoorbeeld de bioloog Paul Ouboter, die ook veel kennis van zaken heeft en kwikonderzoek heeft verricht?
Oh ja, wat te denken van bijvoorbeeld Claudette Toney van Sarafina NV, een onderneming die al langere tijd werkt met milieuvriendelijke goudwinningsmethodes?

Zinloze, maar goed bedoelde, discussie zonder voldoende echte kwik-deskundigen in het panel.

Natuurlijk is het goed dat er gesproken gaat worden over kwik en de gevolgen van het gebruik ervan voor de biodiversiteit en de gezondheid van inheemsen en marrons in het binnenland, maar dan wel door mensen met kennis van zaken graag.... anders kom je nog nergens, behalve dat het woord 'kwik' weer eens wat extra aandacht krijgt, maar eerlijk, het schiet gewoon niet op in Suriname. 

Nog nooit is een kilo van dat spul in het binnenland in beslag genomen, nog nooit is een goudzoeker beboet voor het gebruik van kwik.... het wordt maar gedoogd, gedoogd en gedoogd... Dat is mijn punt.... praten, prima, maar het helpt dus niet echt....

Al jaren hou ik me met dit issue bezig en het moddert maar voort..... Die Amerikaanse onderzoeker Peplow, die ooit bij onder andere de Wayana en Matawai te Kwakoegron onderzoek deed naar kwikgehalte in de haren van deze inheemsen en marrons, mag niet eens Suriname meer in.... http://goudwinning-suriname.blogspot.com/.../amerikaans... 

Kortom, zo'n panel is in principe prima, maar, nogmaals, dan wel met de juiste mensen want dit wordt weer een herhaling van 'zetten'. Misschien ben ik wat te zwartgallig, maar ja, op den duur.....word je dat wel.
Gepost door op Geen opmerkingen:

Waar zijn de echte kwikdeskundigen in Suriname?


Herhaling van zetten en niets veranderd...


Waar zijn de echte kwikdeskundigen in Suriname? De enige onder de panelleden die veel weet over kwik is de heer Dennis Wip... De anderen zijn, met respect hoor, pseudodeskundigen. Net als u en ik. Een enkeling vindt zichzelf zelfs belangrijker dan het kwik-issue, maar zodra die zijn mond opentrekt komen er nauwelijks deskundige opmerkingen uitgerold. Hetgeen die persoon constant verkondigt op social media en elders, ook via zijn zogenoemde 'biodiversiteits'  bedrijfje - heel interessant hoor, niets meer dan dat -, dat alleen op papier en in woord bestaat, hadden u en ik ook kunnen verkondigen. Overigens geldt dit ook voor de zogenoemde NoKwik campagne op social media. Ook goed bedoeld, maar nauwelijks gestoeld op echte deskundigheid, maar meer ego-strelend voor diverse figuren die zichzelf kunnen profileren in videootjes en plotseling moeite hebben met kwik. Voor de campagne waren ze over dit issue nooit te horen.... Wie heeft zich in Suriname werkelijk ooit druk gemaakt over het gebruik van kwik door goudzoekers in het binnenland? De binnenlandbewoners, de inheemsen en de marrons, maar die werden in Paramaribo nauwelijks gehoord, toch?! Terwijl uit diverse onderzoeken bleek, dat bijvoorbeeld bij de Wayana een te hoog kwikgehalte voor kwam in hun hoofdharen.

Maar, waar is 5 juni bijvoorbeeld het WWF Guianas?
En waar is bijvoorbeeld de bioloog Paul Ouboter, die ook veel kennis van zaken heeft en kwikonderzoek heeft verricht?
Oh ja, wat te denken van bijvoorbeeld Claudette Toney van Sarafina NV, een onderneming die al langere tijd werkt met milieuvriendelijke goudwinningsmethodes?

Zinloze, maar goed bedoelde, discussie zonder voldoende echte kwik-deskundigen in het panel.

Natuurlijk is het goed dat er gesproken gaat worden over kwik en de gevolgen van het gebruik ervan voor de biodiversiteit en de gezondheid van inheemsen en marrons in het binnenland, maar dan wel door mensen met kennis van zaken graag.... anders kom je nog nergens, behalve dat het woord 'kwik' weer eens wat extra aandacht krijgt, maar eerlijk, het schiet gewoon niet op in Suriname. 

Nog nooit is een kilo van dat spul in het binnenland in beslag genomen, nog nooit is een goudzoeker beboet voor het gebruik van kwik.... het wordt maar gedoogd, gedoogd en gedoogd... Dat is mijn punt.... praten, prima, maar het helpt dus niet echt....

Al jaren hou ik me met dit issue bezig en het moddert maar voort..... Die Amerikaanse onderzoeker Peplow, die ooit bij onder andere de Wayana en Matawai te Kwakoegron onderzoek deed naar kwikgehalte in de haren van deze inheemsen en marrons, mag niet eens Suriname meer in.... http://goudwinning-suriname.blogspot.com/.../amerikaans... 

Kortom, zo'n panel is in principe prima, maar, nogmaals, dan wel met de juiste mensen want dit wordt weer een herhaling van 'zetten'. Misschien ben ik wat te zwartgallig, maar ja, op den duur.....word je dat wel.
Gepost door op Geen opmerkingen:
Abonneren op: Posts (Atom)