SCF waarschuwt voor risico's van kwikgebruik voor milieu en volksgezondheid in Paramaribo

'Het is niet aan ons de overheid te zeggen wat die moet doen'

Kwik wordt al vele jaren door overheid en passieve milieuorganisaties gedoogd


Het Suriname Conservation Foundation (SCF) heeft zich voorgenomen een directe bewustwording naar de samenleving toe te starten over het rampzalige en vernietigende gevaar van kwik waaraan de natie is blootgesteld, zo schrijft Starnieuws vanochtend, vrijdag 5 juni 2015. Het SCF vindt het gepast dat vandaag, op Wereldmilieudag, extra aandacht hieraan wordt besteed. Dit vindt rechtvaardiging in het gegeven dat wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat in woonwijken en in buurten waar scholen zich bevinden, in de atmosfeer kwikdampen voorkomen die zestig keer zoveel zijn als de door internationale instanties aangegeven normen voor kwikdamp in de lucht.

Het SCF vindt dit een verschrikkelijke wetenschap waaraan niet voorbij mag worden gegaan. Maar, niet minder verschrikkelijk is het, dat de focus blijkt te liggen op kwikdampen in de stad, Paramaribo, terwijl inheemsen en marrons in gemeenschappen in het binnenland al vele jaren onder toeziend oog van de overheid en milieuorganisaties direct te kampen hebben met de risico's van kwik, gebruikt door de vele kleinschalige goudzoekers. Diverse internationale onderzoeken, onder andere van de Amerikaan Daniel Peplow, tonen al vele jaren aan, dat het kwikgehalte in bijvoorbeeld haren van de inheemse Wayana en van bijvoorbeeld de inwoners van het Matawaidorp Kwakoegron te hoog is.

Maar, met diverse van deze onderzoeken is niets gedaan door 'Paramaribo'. Peplow, zo bleek onlangs uit een interview met hem in een Amerikaanse krant, mag Suriname niet eens meer in.

De overheid - de achtereenvolgende regeringen - gedoogd kwik en het gebruik ervan door goudzoekers. Voor zover bekend is nog nimmer een porknokker of garimpeiro beboet voor het gebruik van kwik en ook is nog nimmer ook maar een kilo kwik in een goudwinningsgebied in beslag genomen. Er wordt simpelweg niet tegen opgetreden. Iedereen weet zo langzamerhand wat de risico's van kwik zijn. Bewustwordingsacties en dergelijke zijn dan ook feitelijk niet meer nodig, maar wel 'actie' in de richting van de regering, van de beleidsmakers, om hen duidelijk te maken dat er eens effectief moet worden opgetreden tegen het gebruik van kwik door goudzoekers in het binnenland. Maar, helaas zijn de aanwezige (nationale en internationale) natuurbeschermingsorganisaties in Suriname geen actiegroepen en hebben zij ook te maken met allerlei belangenafwegingen.

'We beseffen niet goed genoeg wat hier gaande is, wat we doen met onze mensen, onze leerkrachten en kinderen die van 's morgens tot in de middag staan blootgesteld aan dit verschrikkelijk gevaar, gewoon omdat we toestaan dat in hun omgeving dagelijks kwikverbranding plaatsvindt', zegt SCF-directeur Nardi Johanns die weer alleen ingaat op de risico's van kwikdampen in de stad.

'Wij zijn geen actievoerders, maar vinden dat kwik schadelijk is voor de mens, het milieu en de natuur en dat er alles aan gedaan moet worden om mensen, potentiële slachtoffers, bewust te maken van het gevaar. Het is niet aan ons de overheid te zeggen wat die moet doen. Die doet wat ze moeten op basis van een beleid. We zouden het wel prettig vinden als ook bij de Surinaamse overheid die bewustwording zou plaatsvinden en Suriname zich zou beijveren om de Minamata-conventie voor de uitbanning voor het gebruik van kwik, te tekenen.'

Volgens de SCF-directeur is er geen enkele wet nodig om ervoor te zorgen dat het gebruik van kwik in een veilige omgeving plaatsvindt. 'Het enige dat je nodig hebt is behoorlijk bestuur.'

'Als we niets zeggen zijn we net zo schuldig als de mensen die verantwoordelijk zijn voor het verontreinigen en vervuilen van onze woon en leefomgeving', zegt Johanns.

Het SCF is vanavond in de auditorium van Self Reliance een van de panelleden tijdens een publieke discussie over kwikvervuiling in Suriname, die wordt gehouden door de Amerikaanse ambassade. Een paneldiscussie volgt op de vertoning van een documentaire over het gebruik en de gevaren van kwik.