WWF Guianas reageert als mostert na de maaltijd op uitholling Brownsberg Natuurpark en verzaakt krachtig geluid te laten horen

(Bron screenshot: YouTube)

Gomes van WWF Guianas beweert goudwinning bij waterval aan instanties te hebben gemeld...

... maar, sloeg verder geen alarm


Laurens Gomes van het WWF Guianas zegt maandag 14 januari 2019 in het Dagblad Suriname, dat het een goede ontwikkeling is dat er ruime aandacht voor de natuurparken van Suriname is in de media. Gomes bevestigt, dat de goudwinning zeer dicht bij de waterval op Brownsberg reeds langer bekend is. 'WWF heeft dit ook doorgegeven aan de instanties.'

'Brownsberg is een natuurpark dat is opgezet om de biodiversiteit te beschermen. Daarnaast is dit gebied een geweldige plek voor ecotoerisme, vanwege de unieke mogelijkheden om de ruime biodiversiteit van dichtbij te ervaren. Deze doelen gaan niet samen met het actief uitmijnen van het natuurpark', zegt Gomes weinig verrassend....

Met de impact van de goudwinning op de lokale gemeenschappen van Brownsweg, wordt over het algemeen te weinig rekening gehouden. Daarom moeten zij ook bewust zijn van de verantwoordelijkheid voor én gevolgen van hun daden. Evenzo de overheid, die de controle en naleving op de wet moet uitvoeren in het park.

Gomes stelt dat de nu geldige Natuurwet sterk verouderd is. Op initiatief van Conservation International Suriname heeft het WWF ondersteuning verleend om tot een nieuwe natuurwet te komen. Hiervoor is samengewerkt met experts, juristen en brede consultaties. Dit heeft een ‘draft natuurwet’ opgeleverd. Wanneer deze natuurwet na verdere consultaties en aanpassingen wordt goedgekeurd, dan levert dat meer handvatten op en vergroot ook de betrokkenheid van de lokale gemeenschappen, in het beheer van beschermde gebieden. De voordelen van het beschermen van de natuur worden ook concreter gemaakt.

Ook levert deze wet betere mogelijkheden die bijdragen aan de economie en versterkt het de instituten om aan hun verplichtingen te kunnen voldoen. 'Het WWF staat samenwerking met relevante actoren voor, om een gedegen aanpak voor correct beheer van het park te realiseren, dat in lijn is met de doelen van het park, aspiraties van de overheid en lokale gemeenschappen', aldus Laurens Gomes.

Het zijn de bekende cliché opmerkingen. Een nieuwe Natuurwet is mooi hoor, maar als de overheid nu al niet in staat is met bestaande toepasbare wetgeving een beschermd natuurgebied te beschermen en op te treden tegen illegale goudzoekers en houtkappers, dan is er absoluut geen garantie dat een nieuwe wet daarin verandering gaat brengen...

Sporen van goudwinnings- en houtkapactiviteiten in Brownsberg Natuurpark

Beelden scalians op stuwmeer op social media leiden tot verontwaardigde reacties

Zo'n tien goudpontons kregen in augustus 2018 toestemming goud te winnen in Sarakreekgebied

Niet duidelijk is of de gefilmde scalians legaal aan het werk zijn. Zijn dit beelden van de omgeving Sarakreekgebied, dan gaat het waarschijnlijk om scalians die daar van de overheid actief mogen zijn....

Ter herinnering:

COLUMN: Minister Dodson staat toe dat zo'n 40 scalians biodiversiteit mogen vernietigen

- Regering verkiest dollars – economisch belang – boven natuurbescherming

- WWF Guianas, Conservation International Suriname en die ene milieuactivist houden kaken op elkaar.....

Eigenlijk was het geen verrassing, het besluit van minister minister Regilio Dodson van Natuurlijke Hulpbronnen, woensdag 22 augustus 2018, om onder vernieuwde voorwaarden de ongeveer 40 scalians in het Sarakreekgebied en op de Marowijnerivier toestemming te verlenen om per 1 september legaal goud te winnen. De scalianhouders mogen dus van de regering aanzienlijke schade toebrengen aan de biodiversiteit, om vooral de staatskas via in te houden belastingen te spekken.

(Bron foto: Hurleurs de Guyane)

De aap is uit de lange mouw van Dodsen gekropen. Het scalian-gedoogbeleid blijkt nu het geniepig voorspel te zijn voor scalian-acceptatiebeleid. Op social media wordt verontwaardigd gereageerd. Dorpshoofden reageren verontwaardigd, maar niet uit treurnis om het milieu, maar om het feit dat zij niet langer geld rechtstreeks gaan ontvangen van scalianhouders. En het WWF Guianas, Conservation International Suriname en die ene milieuactivist houden hun kaken stijf op elkaar.... de vermeende natuurbeschermers doen er het zwijgen toe.

Negentien eigenaren zijn geregistreerd. Sommigen hebben meerdere scalians. Volgens Dodson zijn er nur strakke regels voor het mijnen in het stuwmeergebied (omgeving Sarakreek) en in Marowijne.
* De scalians worden voorzien van een gps en een volgnummersysteem.

* Het is verboden met kwik te werken. Maar, hoe de bewindsman denkt te gaan controleren of al dan niet kwik wordt gebruikt is een grote vraag. Het is in het geval van scalians niet alleen kwik dat schadelijk is voor mens en milieu. Meerdere toxische stoffen zijn aanwezig op scalians en daarenboven wordt door het winningsproces de bodem van wateren omgewoeld met alle gevolgen voor het milieu.
* De privé-security op verschillende boten moet verdwijnen. De Commissie Ordening Goudsector wordt van stal gehaald, afgestoft, om voor de veiligheid op de scalians te zorgen.

Ruim 25 scalians zijn actief in het Marowijnegebied en ongeveer 10 ten oosten van het Stuwmeer (Sarakreek). Het gedeelte tussen de Sarakreek en Mamaini wordt ook opengesteld voor de scalians.

Verder gaan de eigenaren van de goudpontons niet meer rechtstreeks een bijdrage te geven aan de diverse dorpskassen. Dit systeem zou in de praktijk niet goed werken. Er is onderling vaak geen consensus over hoe het geld besteed moet worden. Per boot moet een bepaald bedrag via de centrale overheid (ministerie van Financiën) worden afgedragen. Het geld moet de gemeenschap ten goede komen, legde Dodson uit.

Dodson's eigenaardig scalian-'beleid'

Minister Dodson houdt er met betrekking tot de aanwezigheid van goudpontons/scalians in het Sarakreekgebied (die eerst met de nodige poeha en ophef en publicitaire aandacht van het Afobaka stuwmeer werden verwijderd – medio 2015 –, in beslag genomen zelfs, maar korte tijd daarna gewoon hun werkzaamheden mogen voortzetten in dat Sarakreekgebied, aan de onderzijde van het stuwmeer) en op de Marowijnerivier, een eigenaardig beleid op na. Een beleid dat bij menig Surinamer – begrijpelijk – kan leiden tot de vraag of er wellicht een verband is tussen dat vreemde beleid en enige persoonlijke betrokkenheid van deze bewindsman en/of personen in regeringskringen bij die (scalian)wereld, naast het innen van forse belastinggelden voor de staat Suriname.

Dat de eigenaren van die goudpontons toch destijds werd toegestaan om te mijnen, moest een reden hebben, daar moest iets achter zitten. Die indruk en die gedachte werden versterkt terugblikkend op de gang van zaken rond de scalians die hun voor de biodiversiteit vernietigende activiteiten uitvoerden op het Afobaka stuwmeer en die in september 2015 door Dodson – in aanwezigheid van camera's en microfoons van uitgenodigde media – gemaand werden het stuwmeer te verlaten, maar uiteindelijk werden toegestaan om gedurende twee jaren te werken in het Sarakreekgebied aan de onderzijde van het stuwmeer.

'Het is medio september 2015. Ik kan u de verzekering geven dat het fenomeen scaliantes op het stuwmeer definitief ten einde is.' Daadkrachtige woorden van Dodson tijdens een persconferentie op 15 september in het ministerie, woorden die enige tijd later geen enkele betrouwbare waarde bleken te hebben gehad.

De drijvende goudfabrieken werden 15 september in beslag genomen en de eigenaren werden verantwoordelijk gesteld voor de schade aan het milieu. De pontons werden weggesleept naar een centrale plek om ontmanteld te worden. Dodson ontving de nodige lovende woorden voor zijn doortastende optreden tegen de scalians. Zo vond het VHP-Assembleelid Mahinder Jogi, dus uit de oppositie, de minister 'dapper en moedig'.

Dodson liet op 5 oktober 2015 weten, dat de negen scalians die van het stuwmeer waren verwijderd, geen goudactiviteiten meer mochten ontplooien op open water.

Maar, in de eerste week van november 2015 kreeg een en ander een vreemde wending. De pontons van Pieter Peneux (JPP International NV), Soenil Kalloe (Maxi Goldmining) en Moreira Santos (Armadillo Mining NV), die samen negen scalians op het stuwmeer hadden - begonnen te dreigen de Staat voor de rechter te dagen.

'We hebben alle bewijs om aan te tonen dat wij niet illegaal op het stuwmeer bezig waren. Iedereen was op de hoogte, het werd gedoogd', zei Pieter Peneux namens de eigenaren. Uit documenten werd duidelijk, dat de scalians en hun werkzaamheden gedoogd werden door de overheid, de lokale bevolking, de Belastingdienst en de Commissie Ordening Goudsector.

Op dat moment, de eerste week van november, lagen de scalians al ruim twee maanden aan de ketting te Lebi Doti. De eigenaren waren geenszins van plan om de hen opgelegde boete te betalen. 'Dat vertikken wij, omdat op grond van alle bewijzen die we hebben het moeilijk is aan te nemen, dat wij deze boetes moeten betalen. We hebben altijd geprobeerd zaken legaal te doen', zei Peneux, die verder ook nog eens beweerde, dat de scalians niet vernietigend bezig zijn geweest op het stuwmeer. 'We hebben altijd bij kreken gewerkt en niet hard op het stuwmeer. Ik kan bewijzen, dat waar de scalians gewerkt hebben het gebied na zes weken weer schoon is. Met kwik werken we niet. Wij halen juist met het zuigen van het materiaal het kwik uit de bodem, kwik dat door de goudzoekers op land in het water is terechtgekomen. We maken juist schoon.'

Scalians kregen begin 2016 toestemming twee jaren te mijnen in Sarakreekgebied...

Na november 2015 werd het even stil rond de stuwmeer-scalians. Maar, op 1 januari 2016 werd bekend, dat de drie hiervoor genoemde eigenaren van scalians toestemming hadden gekregen van Dodson om in het zuidoostelijk deel van de Sarakreek in Brokopondo dredgen. Vijf scalians mochten in het hun toegewezen gebied opereren. Het zag er naar uit, dat de regering toch weer goud zoeken in open water ging gedogen, terwijl dat bij wet is verboden.

Dodson bevestigde, dat de drie ondernemers vooruitlopend op een nog te ontvangen landconcessie, toestemming hadden gekregen om te dredgen in de Sarakreek gedurende twee jaren ingaande 31 december 2015. De bewindsman zei verder, dat was afgesproken dat niemand meer in het stuwmeer naar goud mocht zoeken. De plek die was toegewezen, is ongeveer 20 kilometer verwijderd van het stuwmeer.

Hiermee was een einde gekomen aan het gehaal en getrek van de stuwmeer-scalians, waarvan de eigenaren aan het langste eind hebben getrokken en hebben aangetoond, dat de regering nu niet bepaald handig en verstandig heeft gehandeld, waardoor ze toch gewoon mochten mijnen in open water. Kortom, het gedoogbeleid werd gewoon gecontinueerd met als enige verschil dat de scalians zijn verplaatst van het stuwmeer naar het Sarakreekgebied.

Overigens was het vanzelfsprekend, dat de Fransen de (vermeende) 'ordening' toejuichten. Immers, de Fransen traden en treden al langere tijd wel daadkrachtig tegen scalians op hun wateren op. Zij worden zonder pardon vernietigd. Pontonhouders aan de Franse zijde van de Marowijnerivier die op de hoogte zijn van de komst van gendarmerie en het leger, nemen de benen, en verplaatsen hun scalians naar de Surinaamse zijde van de rivier, omdat zij weten dat Suriname niet optreedt....

Scalians die kwik opruimen...??

Dodson reageerde 19 januari 2018 op berichtgeving over scalians die toen actief waren op het stuwmeer. Hij beweerde glashard, dat de scalians geen werkzaamheden uitvoerden. 'Ze zijn het niet aan het vervuilen, ze ruimen integendeel de kwikresten op', aldus de toch wel ongeloofwaardige uitleg van de minister, over welke uitleg hij kennelijk dagen nodig had om mee naar buiten te komen.

De bewindsman stelde, dat vier scalians sinds december 2017 op vier verschillende locaties in het Stuwmeergebied het kwik aan het zuigen waren uit het water. 'Door het zuigen en verwerken van de kwik laat de scalian vuil water achter. Dit hoeft geen probleem te zijn, aangezien het water zichzelf weer reinigt', zei Dodson.

De uitleg werd met hoongelach ontvangen.

Dit was het zoveelste voorbeeld van het zwalkende en ongeloofwaardige beleid inzake scalians.

Geen verrassing

Dat Dodson dus nu, drie jaren na de 'stuwmeer-affaire' en na een constante informatiestroom over de aanwezigheid van scalians op het stuwmeer en (vele) op de Marowijnerivier, groen licht heeft gegeven aan scalianeigenaren mag dus geen verrassing zijn.

De regering heeft simpelweg al jaren een onzichtbare financiële vinger in de scalian-goud-pap. De regering lijkt vanwege economische belangen verstrikt te zijn in de handel en wandel van scalianhouders.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

26 augustus 2018

Paramaribo – Suriname

(https://goudwinning-suriname.blogspot.com/2018/08/den-blauwvinger-de-aap-is-uit-de-mouw.html)

'Permanente bewaking van Brownsberg kan reeds binnen één week een feit zijn' - Nu wel? Waarom niet jaren geleden al....

(Bron foto: NII)

RGB-minister reageert op berichten op social media over vernietiging Brownsberg, maar gaat niet inhoudelijk in op die vernietiging

Publiek-private groep ‘Vrienden van Brownsberg’ in het leven geroepen om met STINASU te werken aan plan van aanpak voor revitalisering duurzaam beheer natuurpark


De minister van Ruimtelijke ordening, Grond- en Bosbeheer (RGB), Roline Samsoedien, heeft in reactie op verontrustende berichten die reeds geruime tijd via social media de ronde doen, over illegale goudwinning en houtkap in het Brownsberg Natuurpark, reeds in maart 2018 de opdracht gegeven voor een grondige factfinding missie. Hierna zijn meerdere onderzoeksacties door zowel de dienst ‘s Lands Bosbeheer, de Stichting Bosbeheer en Bostoezicht, alsook de Commissie Ordening Goudsector ondernomen, zo laat de minister vandaag, dinsdag 8 januari 2018, weten via het Nationaal Informatie Instituut, NII. De minister gaat echter niet in op de inhoud van de 'verontrustende berichten'... en ook gaat ze niet in op wat de uitkomsten zijn van de 'meerdere onderzoeksacties'...

Controle en handhaving van wet- en regelgeving is echter moeilijk te realiseren zonder permanente bewaking ter plekke. 'Hier moet binnen de kortste keren verandering in komen', benadrukt de minister. Mede hierom werd afgelopen vrijdag een vergadering door STINASU georganiseerd, waarin vertegenwoordigers van de toerismesector die actief zijn in het Brownsberg Natuurpark en instanties die medeverantwoordelijk zijn voor de instandhouding van de Surinaamse natuur hebben geparticipeerd. De minister van RGB juicht toe dat staande deze vergadering een publiek-private groep ‘Vrienden van Brownsberg’ in het leven is geroepen, die samen met STINASU zal werken aan een plan van aanpak voor de revitalisering van het duurzaam beheer van het natuurpark.

De minister van RGB staat volledig achter de overtuiging van de werkgroep dat gegeven de waarde van het Brownsberg Natuurpark, het een duurzame bijdrage kan leveren aan de lokale en de Surinaamse economie. Het is daarom van nationaal belang, dat dit natuurrijk gebied moet worden behouden voor natuur-toeristische, educatieve en onderzoeksdoeleinden. In deze benadering is de betrokkenheid van de districtscommissaris, de lokale gemeenschap, de ondernemers van de omgeving en de private sector (investeerders en dienstverleners) cruciaal.

Hieromtrent volgen in de komende dagen ook gesprekken met de districtscommissaris en een krutu te Brownsberg met de lokale gemeenschap.

'Ik benadruk het belang van de samenwerking van verschillende actoren die tijdens deze bijeenkomst met STINASU aan de orde zijn gesteld. Ik heb meteen de opdracht gegeven om zo snel mogelijk een spoedoverleg met belangrijkste actoren te arrangeren, zodat de permanente bewaking van de Brownsberg reeds binnen één week een feit kan zijn', zegt de minister.

Gejammer online over vernietiging Brownsberg Natuurpark gaat door...., maar actie blijft uit

Natuurbeschermings- organisaties, regering en klagers op social media kijken toe

Een uniek stukje Suriname is aan het doodbloeden en geen enkele serieuze donor laat zich zien of horen


Het is weer eens zover. Surinames enige zelfverklaarde milieuactivist en zijn 'organisatie' ProBios trekken deze eerste week van 2019 aan de bel met een korte video op Facebook, met slechts één beeld van één waterval in Brownsberg Natuurpark en zichtbaar troebel, verontreinigd water.

Vervuiling veroorzaakt door illegaal opererende goudzoekers die al vele jaren in het natuurpark worden gedoogd door de regering en door passieve, afwachtende zogenoemde natuurbeschermingsorganisaties. Niemand toont enig initiatief. Niemand komt concreet in actie, of men ervaart het posten van een videootje als een vorm van actie.... Onder het mom van bewustwording en ter zelf profilering.

Immers, al vele jaren is bij Jan en Alleman bekend, dat het beschermde natuurpark niet wordt beschermd en biodiversiteit vernietigende goudzoekers het uniek stukje groen Suriname uithollen door ontbossing, het slaan van kraters en het vergiftigen van de biodiversiteit met kwik

De eenzame 'schreeuwende' activist wordt niet gehoord door de regering, de Assemblee en haar voorzitster Jennifer Geerlings-Simons en minister Regilio Dodson van Natuurlijke Hulpbronnen.  'De totale vernietiging van onze natuur door deze regering en het gehele kliekje er omheen (Paars maar ook kapitaal krachtige VHPers die flink mee eten) is volop ingezet met het enige doel ‘zakken vullen'', schrijft de activist in de zijn bekende ongenuanceerde en kort-door-de-bocht taal (zonder zijn beweringen te onderbouwen, te staven met bewijzen, feiten), op zijn Facebookpagina.

Het zijn slechts een paar 'Facebookers' die onder de video hun verbazing uiten en reageren alsof ze voor het eerst iets zien/horen van/over de vernietiging van Brownsberg.... Mensen die kennelijk de afgelopen jaren onder een steen hebben gelegen.

Een 'grenslijnbord' (Foto: 'Natuurvrienden van Brownsberg')

Overigens, deze 'bezorgde'  activist heeft zelf in 2014 in het Brownsberg Natuurpark samengewerkt met de Commissie Ordening Goudsector en meegewerkt aan het ter beschikking stellen van 1.000 hectare van het gebied aan goudzoekers om ze van een illegale status over te hevelen naar een legale status, in het Brownsberg Natuurpark..... De man plaatste zelfs grenslijnbordjes van de commissie in het natuurgebied!

De overheid had die 1.000 hectare grond in dat natuurpark toegewezen aan de illegale goudzoekers om legaal naar goud te mogen mijnen. Aan het zuidelijke deel van het gebied zou ter compensatie een stuk gebied ter grootte van 4.000 hectare worden toegevoegd, als goedmakertje. (Lees ook dit artikel in de rubriek Keerpunt van De West van zaterdag 19 juli 2014.)

Op 28 december 2014 (!) werd ook niet geluisterd naar de woorden van een bekende primatologe uit de VS. Haar noodkreet werd niet gehoord... Marilyn Norconck, verbonden aan de Kent State Universiteit in Ohio, publiceerde haar noodkreet in Suriname media.

'In mijn werk als primatoloog heb ik zojuist een 3-weekse onderzoeksreis naar het Brownsberg Natuurpark afgerond. Ik kom al sinds 2003 naar deze magische plek, maar ik ben verontrust en ontmoedigd over de tol die de goudwinning van het park eist. Het begon als winning 'op kleine schaal', meestal door mannen uit Brownsweg, en de activiteiten waren tien jaar geleden nog relatief gering (maar wel al verstorend). Nu is de goudwinning hier diep geworteld. De berg wordt van drie of meer kanten belaagd en de onophoudelijke zoektocht naar goud heeft geresulteerd in de vernietiging van honderden hectaren bebost parkland', zo schreef zij.

'Sinds deze week banen mijnwerkers en zwaar materieel zich een weg stroomopwaarts door de bedding naar de iconische Ireneval. Dit is niet alleen een tragedie voor het land en de dieren die worden verwoest op het pad van bulldozers en graafmachines, maar het is ook een symbolische belediging aan het volk van Suriname. Ja, het zou jammer zijn om de Ireneval te verliezen. Eerdere inspanningen van verzet hebben er nooit toe geleid dat de mijnwerkers met hun machines de berg definitief verlieten. Tenzij er onmiddellijk iets gebeurt, gaat de Ireneval verloren. Dat zou op zich al tragisch genoeg zijn, maar er staat meer op het spel dan de waterval, want de Brownsberg vormt een hele gemeenschap van leven.'

'De Brownsberg is een van die plekken, bekend bij alle Surinamers, ongeacht of u er geweest bent of niet. Mogelijk hebt u zich niet gerealiseerd hoe bijzonder het is. Maar laat me u zeggen dat ik nog nooit een plek als deze heb gezien, en dat terwijl ik in diverse tropische bossen in Centraal- en Zuid-Amerika, in Afrika en Azië ben geweest. Van de omvang en de diversiteit van de bomen, de heldere kleuren en het uitstekende klimaat, de vele diersoorten die met slechts een beetje moeite te zien zijn, tot de zee van aaneengesloten boomkruinen helemaal tot aan het Brokopondomeer...de Brownsberg is het waard om gered te worden. En dit alles, een ongelofelijk geschenk, behoort toe aan de bevolking van Suriname, met de verantwoordelijkheid om deze te beschermen', aldus Norconk eind december 2014.

Inmiddels is het 2019 en de regering laat nog steeds het Brownsberg Natuurpark links liggen, terwijl zij de mond veel heeft van groen Suriname en (eco-)toerisme....

Iedereen die het zou moeten aangaan kijkt al jarenlang duimendraaiend naar elkaar en onderneemt geen enkele actie tegen de goudzoekers en voor de bescherming van het gebied. De toekomst van het natuurgebied ziet er somber uit. De wijze waarop de autoriteiten het Brownsberg Natuurpark en haar unieke biodiversiteit al jaren aan haar lot overlaten staat haaks op de wijze waarop het groene en waterrijke Suriname door diezelfde autoriteiten in de wereld wordt uitgedragen.

En de vermeende (internationale) natuurbeschermingsorganisaties en die ene Brownsberg-activist? Die kijken vooral een andere richting uit, laten zich nu en dan horen en zien via de (social) media ter eigen glorie en egostreling en nemen geen verantwoordelijkheid door zich in te spannen voor de daadwerkelijke bescherming van een in de wereld uniek stukje Suriname. Zij zouden zich diep moeten schamen.

Een uniek stukje Suriname is aan het doodbloeden en geen enkele serieuze donor laat zich zien of horen.

(Suriname Mirror Reports)