'Corruptie kan minstens net zo groot zijn als de illegale goudindustrie'
01-12-2015 De Surinaamse Krant/The Post Online
Op 25 november 1975 tekende Suriname voor haar onafhankelijkheid. Afgelopen vrijdag was dit exact veertig jaar geleden. Voor deze gelegenheid maakte VICE een documentaire over het belangrijkste exportproduct van het land: goud. Na jarenlange economische bloei lijkt er nu storm op komst. Door de dalende goudprijs, corrupte overheid en economisch wanbeleid dreigt het land de afgrond in te storten. Host Gwen Pol neemt u mee naar Suriname en laat zien met welke problemen Suriname kampt. Caspar van de Poel schrijft vandaag, dinsdag 1 december 2015, op de website ThePostOnline een recensie over de documentaire.
Vijf jaar na haar onafhankelijkheid, in 1980, beginnen de problemen voor het land. Desi Bouterse Pleegt een staatsgreep en het land wordt verscheurt door een jaren lange burgeroorlog. Hierna komt het land in een soort flow, vanwege de enorme hoeveelheden goud er in de grond zitten. Maar nu er een economische crisis aan zit te komen in Suriname, worden de problemen steeds duidelijker zichtbaar. Volgens de documentaire is het belangrijkste probleem de illegale goudwinning en de hoeveelheid kwik die hierbij wordt gebruikt. Kwik is heel erg schadelijk voor de gezondheid, en komt bij goudwinning met overvloed in het Surinaamse ecosysteem terecht.
In een gesprek met een gynaecoloog die onderzoek heeft gedaan naar de schadelijkheid van kwik op moeders en hun baby’s, komen schokkende gegevens naar boven. Zo blijkt het Suriname enige Zuid-Amerikaans land dat niet het Minamaverdrag heeft getekend (hierin staan afspraken over het gebruik van kwik). De documentaire legt heldere taal uit hoe kwik in het ecosysteem terecht komt, en ook wat de concrete consequenties hiervan zijn. De uitleg is erg duidelijk en de gevolgen blijken schokkend.
Wat wellicht nog shockerender is, is de onwetendheid bij de mannen die in de goudindustrie werken. Dit wordt goed in beeld gebracht: deze arbeiders houden kwik met hun blote handen vast, en zijn zich van geen kwaad bewust. 'Hoe schadelijk kan het zijn?' wordt gezegd door Milton Schmidt a.k.a. Robba, een goudzoeker die Gwen Pol meeneemt naar een plek waar hij goud wint. 'Ik denk niet dat het zo schadelijk is', vult hij aan.
Behalve ‘Robba’, worden er nog veel meer mensen aan het woord gelaten. De bekendste hiervan is Ronnie Brunswijk, ex-leider van het rebellenleger uit de jaren ’80. Nadat er een wapenstilstand kwam in 1992, ging Brunswijk eventjes de politiek in. In 2010 kon hij samenwerken met zijn voormalig aartsrivaal Desi Bouterse. Nu heeft hij zijn eigen stuk grond in het Lelygebergte, waar hij goud mag zoeken. Opvallend is dat Brunswijk als een van de weinigen een vergunning hiervoor heeft. Op het moment dat Gwen met hem over het verleden tracht te praten, slaat hij dicht. Het blijkt een onbespreekbaar onderwerp.
Volgens milieuactivist Erlan Sleur is iedereen bang voor Brunswijk. 'Corruptie kan een land vernietigen, en dat gebeurt nu in Suriname', meent Sleur. Waar de documentaire vooral inzoomt op de schade die de goudwinning het land aandoet, snijdt het hier een enorm nieuw onderwerp aan waar geen aandacht aan wordt besteed. Het statement van Sleur is gewaagd en roept veel vragen op, maar er komen geen antwoorden. Dat is jammer, want het probleem kan minstens net zo groot zijn als de illegale goudindustrie.
Het is overigens ook jammer, dat juist Sleur - die graag zichzelf op de voorgrond plaatst - wordt opgevoerd als deskundig zelfverklaard milieuactivist. Hij weet net zoveel van de goudwinningssector en het gebruik van kwik als de doorsnee Surinamer. Daarenboven is hij een aantal jaren als communicatiemedewerker werkzaam geweest bij de organisatie die het Brownsberg Natuurpark had moeten beschermen, Stinasu (Stichting Natuurbehoud Suriname). Maar, die stichting heeft juist willens en wetens meegewerkt aan de activiteiten van illegale goudwinningsactiviteiten door kleinschalige goudzoekers in dat natuurgebied. De directeur van Stinasu ontving zelfs goud van goudzoekers in ruil voor het ongestoord goud winnen in het natuurgebied door goudzoekers. Hierdoor is het unieke gebied deels vernietigd en van enig herstel is geen sprake. Verder heeft Sleur actief meegewerkt met de presidentiële Commissie Ordening Goudsector door met het plaatsen van een soort grensbordjes een gebied in het Browsberg Natuurpark aan te geven waar goudzoekers legaal mogen werken. Ter compensatie zou een stuk grond aan het natuurgebied worden toegevoegd. Sleur heeft meegewerkt aan het toestaan van goudwinningsactiviteiten van goudzoekers in het natuurgebied.... Van een serieuze milieuactivist is dan ook niet echt sprake.
De makers van de documentaire hadden als echte deskundigen beter kunnen kiezen voor iemand als de Amerikaan Daniel Peplow die onder andere onderzoek heeft gedaan naar het kwikgehalte in de haren van de inheemse Wayana's in Apetina, een dorp in het zuidoosten van Suriname, of voor bioloog Paul Ouboter, directeur van de Nationale Zoölogische Collectie van Suriname, die onder andere onderzoek heeft gedaan naar de aanwezigheid van concentraties kwik in vissen.
De makers van de documentaire hadden als echte deskundige beter kunnen kiezen voor iemand als de Amerikaan Daniel Peplow die onder andere onderzoek heeft gedaan naar het kwikgehalte in de haren van de inheemse Wayana's in Apetina, een dorp in het zuidoosten van Suriname, of voor bioloog Paul Ouboter, directeur van de Nationale Zoölogische Collectie van Suriname, die onder andere onderzoek heeft gedaan naar kwik in vissen.
Al met al geeft de documentaire goed weer in welke mate de goudindustrie schadelijk is voor de Surinaamse volksgezondheid. Er worden veel verschillende personen aan het woord gelaten, met allen een compleet ander verhaal. Dit maakt het leuk om naar te luisteren, en ook de prachtige beelden van het Surinaamse landschap zijn een lust voor het oog.
Wel wordt je als kijker soms heel dom ingeschat: als iemand klaar is met zijn verhaal doen, herhaalt host Gwen de laatste twee zinnen nog even, maar dan met iets andere woorden.
Dat er niet wordt ingegaan op de vermeende corruptie waar Suriname mee kampt is jammer. De documentaire heet natuurlijk De gouden bergen van Suriname, en wil duidelijk op het verhaal achter de goudwinning wil focussen, maar laat nu een onderwerp liggen dat wel te berde wordt gebracht. Het is een indrukwekkende documentaire; de beelden zijn mooi, de geïnterviewden interessant en wat er aan bod komt, wordt heel duidelijk uitgelegd.
Vijf jaar na haar onafhankelijkheid, in 1980, beginnen de problemen voor het land. Desi Bouterse Pleegt een staatsgreep en het land wordt verscheurt door een jaren lange burgeroorlog. Hierna komt het land in een soort flow, vanwege de enorme hoeveelheden goud er in de grond zitten. Maar nu er een economische crisis aan zit te komen in Suriname, worden de problemen steeds duidelijker zichtbaar. Volgens de documentaire is het belangrijkste probleem de illegale goudwinning en de hoeveelheid kwik die hierbij wordt gebruikt. Kwik is heel erg schadelijk voor de gezondheid, en komt bij goudwinning met overvloed in het Surinaamse ecosysteem terecht.
In een gesprek met een gynaecoloog die onderzoek heeft gedaan naar de schadelijkheid van kwik op moeders en hun baby’s, komen schokkende gegevens naar boven. Zo blijkt het Suriname enige Zuid-Amerikaans land dat niet het Minamaverdrag heeft getekend (hierin staan afspraken over het gebruik van kwik). De documentaire legt heldere taal uit hoe kwik in het ecosysteem terecht komt, en ook wat de concrete consequenties hiervan zijn. De uitleg is erg duidelijk en de gevolgen blijken schokkend.
Wat wellicht nog shockerender is, is de onwetendheid bij de mannen die in de goudindustrie werken. Dit wordt goed in beeld gebracht: deze arbeiders houden kwik met hun blote handen vast, en zijn zich van geen kwaad bewust. 'Hoe schadelijk kan het zijn?' wordt gezegd door Milton Schmidt a.k.a. Robba, een goudzoeker die Gwen Pol meeneemt naar een plek waar hij goud wint. 'Ik denk niet dat het zo schadelijk is', vult hij aan.
Behalve ‘Robba’, worden er nog veel meer mensen aan het woord gelaten. De bekendste hiervan is Ronnie Brunswijk, ex-leider van het rebellenleger uit de jaren ’80. Nadat er een wapenstilstand kwam in 1992, ging Brunswijk eventjes de politiek in. In 2010 kon hij samenwerken met zijn voormalig aartsrivaal Desi Bouterse. Nu heeft hij zijn eigen stuk grond in het Lelygebergte, waar hij goud mag zoeken. Opvallend is dat Brunswijk als een van de weinigen een vergunning hiervoor heeft. Op het moment dat Gwen met hem over het verleden tracht te praten, slaat hij dicht. Het blijkt een onbespreekbaar onderwerp.
Volgens milieuactivist Erlan Sleur is iedereen bang voor Brunswijk. 'Corruptie kan een land vernietigen, en dat gebeurt nu in Suriname', meent Sleur. Waar de documentaire vooral inzoomt op de schade die de goudwinning het land aandoet, snijdt het hier een enorm nieuw onderwerp aan waar geen aandacht aan wordt besteed. Het statement van Sleur is gewaagd en roept veel vragen op, maar er komen geen antwoorden. Dat is jammer, want het probleem kan minstens net zo groot zijn als de illegale goudindustrie.
Het is overigens ook jammer, dat juist Sleur - die graag zichzelf op de voorgrond plaatst - wordt opgevoerd als deskundig zelfverklaard milieuactivist. Hij weet net zoveel van de goudwinningssector en het gebruik van kwik als de doorsnee Surinamer. Daarenboven is hij een aantal jaren als communicatiemedewerker werkzaam geweest bij de organisatie die het Brownsberg Natuurpark had moeten beschermen, Stinasu (Stichting Natuurbehoud Suriname). Maar, die stichting heeft juist willens en wetens meegewerkt aan de activiteiten van illegale goudwinningsactiviteiten door kleinschalige goudzoekers in dat natuurgebied. De directeur van Stinasu ontving zelfs goud van goudzoekers in ruil voor het ongestoord goud winnen in het natuurgebied door goudzoekers. Hierdoor is het unieke gebied deels vernietigd en van enig herstel is geen sprake. Verder heeft Sleur actief meegewerkt met de presidentiële Commissie Ordening Goudsector door met het plaatsen van een soort grensbordjes een gebied in het Browsberg Natuurpark aan te geven waar goudzoekers legaal mogen werken. Ter compensatie zou een stuk grond aan het natuurgebied worden toegevoegd. Sleur heeft meegewerkt aan het toestaan van goudwinningsactiviteiten van goudzoekers in het natuurgebied.... Van een serieuze milieuactivist is dan ook niet echt sprake.
De makers van de documentaire hadden als echte deskundigen beter kunnen kiezen voor iemand als de Amerikaan Daniel Peplow die onder andere onderzoek heeft gedaan naar het kwikgehalte in de haren van de inheemse Wayana's in Apetina, een dorp in het zuidoosten van Suriname, of voor bioloog Paul Ouboter, directeur van de Nationale Zoölogische Collectie van Suriname, die onder andere onderzoek heeft gedaan naar de aanwezigheid van concentraties kwik in vissen.
De makers van de documentaire hadden als echte deskundige beter kunnen kiezen voor iemand als de Amerikaan Daniel Peplow die onder andere onderzoek heeft gedaan naar het kwikgehalte in de haren van de inheemse Wayana's in Apetina, een dorp in het zuidoosten van Suriname, of voor bioloog Paul Ouboter, directeur van de Nationale Zoölogische Collectie van Suriname, die onder andere onderzoek heeft gedaan naar kwik in vissen.
Al met al geeft de documentaire goed weer in welke mate de goudindustrie schadelijk is voor de Surinaamse volksgezondheid. Er worden veel verschillende personen aan het woord gelaten, met allen een compleet ander verhaal. Dit maakt het leuk om naar te luisteren, en ook de prachtige beelden van het Surinaamse landschap zijn een lust voor het oog.
Wel wordt je als kijker soms heel dom ingeschat: als iemand klaar is met zijn verhaal doen, herhaalt host Gwen de laatste twee zinnen nog even, maar dan met iets andere woorden.
Dat er niet wordt ingegaan op de vermeende corruptie waar Suriname mee kampt is jammer. De documentaire heet natuurlijk De gouden bergen van Suriname, en wil duidelijk op het verhaal achter de goudwinning wil focussen, maar laat nu een onderwerp liggen dat wel te berde wordt gebracht. Het is een indrukwekkende documentaire; de beelden zijn mooi, de geïnterviewden interessant en wat er aan bod komt, wordt heel duidelijk uitgelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten