Actievoerders woedend, omdat gesprek met leiding Surgold/Newmont uitblijft
In het Paramaccaans gebied blijft de situatie onrustig, aldus Starnieuws vanmiddag, donderdag 30 april 2015. Politie-eenheden hebben de barricade vanmorgen verwijderd van de Weg naar Langa Tabiki.
Inmiddels hebben de actievoerders echter op twee andere plekken binnen het Surgold-gebied toegangswegen geblokkeerd. De mensen zijn woedend, omdat er nog steeds geen gesprek is gekomen met de leiding van het goudbedrijf.
Adriaan Adawde, voorzitter van de Paramaccaanse Onderhandelingscommissie (POC), zegt dat de politie en mensen van een veiligheidsbedrijf in het gebied aanwezig zijn. Werknemers van Surgold worden onder escorte begeleid naar de werkplek.
'Wij willen een ordelijk gesprek hebben, maar als Surgold en de regering hier geen gehoor aan geven, zullen wij de situatie ook zo laten. Dan pas zal de zaak escaleren', zegt Adawde.
De groep goudzoekers uit het gebied is dinsdagavond begonnen met hun actie. De POC heeft ervoor gezorgd dat zaken niet uit de hand liepen. Er is een gesprek geweest met districtscommissaris Mavrick Boejoekoe. Hij zou weer naar met de actievoerders praten, maar dat is niet gebeurd.
'Als Surgold en de regering hun verantwoordelijkheid niet nemen, zullen wij van POC ons ook terugtrekken', kondigt Adawde aan.
Actievoerders woedend, omdat gesprek met leiding Surgold/Newmont uitblijft
In het Paramaccaans gebied blijft de situatie onrustig, aldus Starnieuws vanmiddag, donderdag 30 april 2015.
Politie-eenheden hebben de barricade vanmorgen verwijderd van de Weg
naar Langa Tabiki.
Inmiddels hebben de actievoerders echter op twee andere
plekken binnen het Surgold-gebied toegangswegen geblokkeerd. De mensen
zijn woedend, omdat er nog steeds geen gesprek is gekomen met de
leiding van het goudbedrijf.
Adriaan Adawde, voorzitter van de Paramaccaanse Onderhandelingscommissie
(POC), zegt dat de politie en mensen van een
veiligheidsbedrijf in het gebied aanwezig zijn. Werknemers van
Surgold worden onder escorte begeleid naar de werkplek.
'Wij willen een ordelijk gesprek hebben, maar als Surgold en de regering
hier geen gehoor aan geven, zullen wij de situatie ook zo laten. Dan
pas zal de zaak escaleren', zegt Adawde.
De groep goudzoekers uit het
gebied is dinsdagavond begonnen met hun actie. De POC heeft ervoor
gezorgd dat zaken niet uit de hand liepen. Er is een gesprek geweest met
districtscommissaris Mavrick Boejoekoe. Hij zou weer naar met de
actievoerders praten, maar dat is niet gebeurd.
'Als Surgold en de
regering hun verantwoordelijkheid niet nemen, zullen wij van POC ons ook
terugtrekken', kondigt Adawde aan.
Vicepresident zou opdracht tot verwijdering blokkade hebben gegeven
De politie heeft vanmorgen, donderdag 30 april 2015, de barricade op de Weg naar Langa Tabiki verwijderd. De actievoerders zijn 'heel boos', aldus Starnieuws, over de wijze waarop dit is gebeurd. 'De Surinaamse vlag die geplaatst was daar, is gewoon op de grond gesmeten. Dat kan toch niet. Bovendien weet districtscommissaris Mavrick Boejoekoe niks van de verwijdering. Hij heeft geen opdracht hiertoe gegeven', zegt Adriaan Adawde, voorzitter van de Paramaccaanse Onderhandelingscommissie (POC), op Starnieuws. De Ware Tijd Online weet te melden, dat de opdracht voor het verwijderen van de blokkade was gegeven door vicepresident Robert Ameerali.
De mensen uit het Paramaccaans gebied zeggen dat ze ter plekke zullen blijven, ook al heeft de politie opgetreden. Diverse kapiteins en basja's zijn naar de plek gekomen. Intussen zijn de mensen die hun voertuigen langs de kant hadden geparkeerd weggereden. De barricade heeft ruim dertig uren geduurd.
Adawde stelt, dat de actievoerders een leidinggevende van Surgold willen spreken. Adriaan van Kersen, de directeur van Surgold, verblijft echter in Londen. De demonstranten willen dat zijn vervanger naar het gebied moet komen.
'Gisteren hebben we nog afspraken gemaakt. Wij zien weer dat deze niet nagekomen worden, maar de barricade is verwijderd door de politie', aldus Adawde.
Vicepresident zou opdracht tot verwijdering blokkade hebben gegeven
De politie heeft vanmorgen, donderdag 30 april 2015, de barricade
op de Weg naar Langa Tabiki verwijderd. De actievoerders zijn 'heel boos', aldus Starnieuws,
over de wijze waarop dit is gebeurd. 'De Surinaamse vlag die geplaatst
was daar, is gewoon op de grond gesmeten. Dat kan toch niet. Bovendien
weet districtscommissaris Mavrick Boejoekoe niks van de verwijdering.
Hij heeft geen opdracht hiertoe gegeven', zegt Adriaan Adawde,
voorzitter van de Paramaccaanse Onderhandelingscommissie (POC), op
Starnieuws.
De Ware Tijd Online weet te melden, dat de opdracht voor het verwijderen van de blokkade was gegeven door vicepresident Robert Ameerali.
De mensen uit het Paramaccaans gebied zeggen dat ze ter plekke zullen
blijven, ook al heeft de politie opgetreden. Diverse kapiteins en
basja's zijn naar de plek gekomen. Intussen zijn de mensen die hun
voertuigen langs de kant hadden geparkeerd weggereden. De barricade heeft ruim dertig uren geduurd.
Adawde stelt, dat de actievoerders een leidinggevende van Surgold
willen spreken. Adriaan van Kersen, de directeur van Surgold, verblijft echter in Londen. De demonstranten willen dat zijn vervanger naar het gebied moet komen.
'Gisteren hebben we nog afspraken gemaakt. Wij zien weer dat deze niet
nagekomen worden, maar de barricade is verwijderd door de politie', aldus Adawde.
Politie en leger hebben nog niet ingegrepen: Paramaccaners weigeren blokkade te verwijderen
In tegenstelling tot wat Starnieuws eerder vanmiddag, woensdag 29 april 2015, liet weten, is de blokkade van de Weg naar Lange Tabbetje door boze Paramaccaners nog niet opgeheven. Ook is er geen sprake van geweest dat de blokkade door politie en leger zou zijn weggehaald. Districtscommissaris (dc) Mavrick Boejoekoe heeft met de actievoerders gesproken, maar er is nog geen oplossing bereikt. De weg is sinds afgelopen middernacht gebarricadeerd. Aan de actievoerders is gevraagd om de blokkade weg te halen, maar de mensen weigeren dit, zo bericht Starnieuws vanavond.
Adriaan Adawde, voorzitter van de Paramaccaanse Onderhandelingscommissie (POC), zegt dat de mensen door zullen gaan met de actie tot er een oplossing komt. De Paramaccaners zijn ontevreden over de uitvoering van de overeenkomst die getekend is met Surgold/Newmont dat een grote goudmijn aan het opzetten is in het Meriangebied. Zij vinden dat de goudmaatschappij zich niet houdt aan de overeenkomst. 'Wij zullen de barricade niet opheffen, want wij zijn met een rechtvaardige strijd bezig', zegt Adawde.
Paramaccaanse goudzoekers worden me regelmaat uit het Meriangebied verwijderd, terwijl zij geen nieuw werkgebied toegewezen hebben gekregen. Ook lijken zij buiten gesloten te worden van banen bij Surgold/Newmont.
Surgold heeft een functionaris van haar Public Relations-afdeling gestuurd om te praten met de actievoerders.
'Wij willen met een leidinggevende praten of met iemand die mandaat heeft. Wij willen oplossingen en geen beloften', stel Adawde. De dc heeft gevraagd om de barricade op te heffen, waarna verder gesproken kan worden.
'Maar, wij hebben uitgelegd dat er geen oplossing komt als wij nu de strijd opgeven. De mensen zijn van plan door te gaan. De dc zou praten met de politie', zegt Adawde. Hij benadrukt dat de gemoederen verhit zijn en de actie niet zonder meer zal worden opgeheven. Heel wat voertuigen zijn langs de kant geparkeerd, omdat de weg is versperd door zware houtblokken.
Politie en leger hebben nog niet ingegrepen: Paramaccaners weigeren blokkade te verwijderen
In tegenstelling tot wat Starnieuws eerder vanmiddag, woensdag 29 april 2015, liet weten, is de blokkade van de Weg naar Lange Tabbetje door boze Paramaccaners nog niet opgeheven. Ook is er geen sprake van geweest dat de blokkade door politie en leger zou zijn weggehaald. Districtscommissaris (dc) Mavrick
Boejoekoe heeft met de actievoerders gesproken, maar er is nog geen oplossing bereikt. De weg is sinds
afgelopen middernacht gebarricadeerd. Aan de actievoerders is gevraagd om de blokkade weg te halen, maar de mensen weigeren dit, zo bericht Starnieuws vanavond.
Adriaan Adawde, voorzitter van de Paramaccaanse Onderhandelingscommissie
(POC), zegt dat de mensen door zullen gaan met de actie
tot er een oplossing komt. De Paramaccaners zijn ontevreden over de
uitvoering van de overeenkomst die getekend is met Surgold/Newmont dat een grote goudmijn aan het opzetten is in het Meriangebied. Zij vinden
dat de goudmaatschappij zich niet houdt aan de overeenkomst. 'Wij zullen
de barricade niet opheffen, want wij zijn met een rechtvaardige strijd
bezig', zegt Adawde.
Paramaccaanse goudzoekers worden me regelmaat uit het Meriangebied verwijderd, terwijl zij geen nieuw werkgebied toegewezen hebben gekregen. Ook lijken zij buiten gesloten te worden van banen bij Surgold/Newmont.
Surgold heeft een functionaris van haar Public Relations-afdeling gestuurd om te
praten met de actievoerders.
'Wij willen met een leidinggevende praten
of met iemand die mandaat heeft. Wij willen oplossingen en geen
beloften', stel Adawde. De dc heeft gevraagd om de barricade op te
heffen, waarna verder gesproken kan worden.
'Maar, wij hebben
uitgelegd dat er geen oplossing komt als wij nu de strijd opgeven. De
mensen zijn van plan door te gaan. De dc zou praten met de politie',
zegt Adawde. Hij benadrukt dat de gemoederen verhit zijn en de actie
niet zonder meer zal worden opgeheven. Heel wat voertuigen zijn langs de
kant geparkeerd, omdat de weg is versperd door zware houtblokken.
Lichaam Braziliaanse goudzoeker via blokkade Weg naar Langa Tabbetje naar Moengo vervoerd
De politie van Snesikondre heeft vanochtend, woensdag 29 april 2015, het lichaam van een Braziliaanse goudzoeker ofwel garimpeiro geborgen. De man is hoogstwaarschijnlijk verdronken in een gat met water in het Meriangebied waar hij werkzaam was.
Toen hij voor het laatst gesignaleerd was, zou de man in beschonken toestand zijn geweest, aldus de Ware Tijd Online.
Door een blokkade van boze Paramaccaners van de weg van Moengo naar Langetabbetje (Langa Tabbetje) kon het lichaam niet met een lijkwagen opgehaald worden.
De politie van Snesikondre heeft toen een praktische oplossing gevonden door de verdronken Braziliaan in een politieauto richting Moengo te rijden. Bij de blokkade aangekomen werd het lichaam overgebracht in een politieauto van collega's die aan de andere kant van de blokkade stond. Van daar werd het stoffelijk overschot verder vervoerd.
Lichaam Braziliaanse goudzoeker via blokkade Weg naar Langa Tabbetje naar Moengo vervoerd
De politie van Snesikondre heeft vanochtend, woensdag 29 april 2015, het lichaam van
een Braziliaanse goudzoeker ofwel garimpeiro geborgen. De man is hoogstwaarschijnlijk
verdronken in een gat met water in het Meriangebied waar hij werkzaam was.
Toen
hij voor het laatst gesignaleerd was, zou de man in beschonken toestand zijn
geweest, aldus de Ware Tijd Online.
Door een blokkade van boze Paramaccaners van de weg van Moengo naar Langetabbetje (Langa Tabbetje) kon het lichaam niet met een lijkwagen opgehaald
worden.
De politie van Snesikondre heeft toen een praktische
oplossing gevonden door de verdronken Braziliaan in een politieauto richting Moengo
te rijden. Bij de blokkade aangekomen werd het lichaam overgebracht in
een politieauto van collega's die aan de andere kant van de blokkade
stond. Van daar werd het stoffelijk overschot verder
vervoerd.
Betogers boos vanwege constante verwijdering uit Meriangebied
De politie van Marowijne heeft de blokkade van de Weg naar Langa Tabbetje (Lange Tabbetje) opgeheven. De betogers, die ontevreden zijn met de gang van zaken, willen de districtscommissaris spreken. Zij zijn nog bij kilometer 55, waar de actie sinds middernacht gevoerd werd, zo bericht Starnieuws vanmiddag, woensdag 29 april 2015.
Het gaat om goudzoekers uit de Paramaccaanse dorpen. Zij hebben er moeite mee, dat ze steeds verwijderd worden uit het Meriangebied waar Surgold/Newmont bezig is een grote goudmijn op te zetten.
De bewoners vinden dat het bedrijf zich niet houdt aan het Memorandum of Understanding dat getekend is.
Volgens de politie gaat het om ongeveer honderd betogers, overwegend mannen. Zij doen, aldus de afdeling Public Relations van het Korps Politie Suriname, illegaal aan goudwinning in het Meriangebied. Zij zijn onder leiding van de politie uit het gebied verwijderd. De politie van Marowijne bevindt zich ter plaatse. De agenten worden bijgestaan door enkele leden van het Surinaams Nationaal Leger.
Betogers boos vanwege constante verwijdering uit Meriangebied
De politie van Marowijne heeft de blokkade van de Weg naar Langa Tabbetje (Lange Tabbetje)
opgeheven. De betogers, die ontevreden zijn met de gang van zaken,
willen de districtscommissaris spreken. Zij zijn nog bij kilometer 55,
waar de actie sinds middernacht gevoerd werd, zo bericht Starnieuws vanmiddag, woensdag 29 april 2015.
Het gaat om goudzoekers uit de Paramaccaanse dorpen. Zij hebben er
moeite mee, dat ze steeds verwijderd worden uit het Meriangebied waar Surgold/Newmont
bezig is een grote goudmijn op te zetten.
De bewoners vinden dat het bedrijf
zich niet houdt aan het Memorandum of Understanding dat getekend is.
Volgens de politie gaat het om ongeveer honderd betogers, overwegend mannen.
Zij doen, aldus de afdeling Public Relations van het Korps Politie Suriname, illegaal aan goudwinning in het Meriangebied. Zij zijn onder leiding van de politie uit
het gebied verwijderd. De politie van Marowijne bevindt zich ter
plaatse. De agenten worden bijgestaan door enkele leden van
het Surinaams Nationaal Leger.
Mensen worden steeds uit Meriangebied verwijderd zonder zicht structurele oplossing
(Bron: Google Earth/Red. De Surinaamse Krant)
Afspraken met Surgold blijken weinig waard
De Weg naar Langa Tabbetje (Langetabbetje) is rond middernacht geblokkeerd met houtblokken bij kilometer 50, vanuit Moengo. Mannen en vrouwen uit het Paramaccaanse gebied zijn betrokken bij deze actie, aldus Starnieuws vanochtend, woensdag 29 april 2015.
Na het opzetten van de blokkade werd contact gemaakt met Adriaan Adawde, voorzitter van de Paramaccaanse Onderhandelingscommissie (POC). Deze commissie is gesprekspartner van Surgold, dat met de Amerikaanse multinational Newmont werkt aan het opzetten van een grote goudmijn in het Meriangebied. De mensen zijn ontevreden over de gang van zaken en vinden dat er niet veel terecht is gekomen van de afspraken die gemaakt zijn met Surgold, de regering en de Commissie Ordening Goudsector.
Adawde was te Snesi Kondre toen hij gebeld werd door de actiegroep. De mensen drongen er op aan dat hij en andere bestuursleden ter plekke moesten komen. Iets vóór twee uur vanochtend kwam de delegatie aan bij de wegblokkade. Enkele trucks zijn langs de weg geparkeerd. De weg is geblokkeerd met houtblokken.
Na een gesprek met de actievoerders, zei Adawde dat de gemoederen behoorlijk verhit zijn. Het gaat om vijftig mannen en vrouwen. Tot iets voor half vier in de nacht was er nog geen politie ter plekke.
De mensen vinden dat zij telkens verwijderd worden uit het Meriangebied zonder dat er structurele oplossingen komen. 'Wij hebben een Memorandum of Understanding getekend. Daarin is afgesproken, dat Paramaccaners voorrang zouden krijgen voor werk. Maar, wij merken dat de meeste mensen alleen in aanmerking komen voor schoonmaak en huishoudelijk werk', zegt Adawde. Afgesproken was dat de Paramaccaners die daarvoor in aanmerking komen ook geschoold zouden worden. Volgens de woongemeenschap zouden de afspraken niet nageleefd worden.
'Er is veel ontevredenheid. Zo zijn er ook ondernemers in het gebied die transportfaciliteiten hebben. Toch wordt er een advertentie geplaatst om mensen van de stad naar het Meriangebied te vervoeren. Dat werk kan toch ook gegund worden aan lokale ondernemers', meent Adawde.
De mensen willen dat er structurele oplossingen komen. Zij hebben het gevoel dat ze met een kluitje in het riet worden gestuurd. Het POC zal ook afstemmen met het traditioneel gezag over verder te nemen stappen.
Mensen worden steeds uit Meriangebied verwijderd zonder zicht structurele oplossing
(Bron: Google Earth/Red. De Surinaamse Krant)
Afspraken met Surgold blijken weinig waard
De Weg naar Langa Tabbetje (Langetabbetje) is rond middernacht geblokkeerd met
houtblokken bij kilometer 50, vanuit Moengo. Mannen en vrouwen uit het
Paramaccaanse gebied zijn betrokken bij deze actie, aldus Starnieuws vanochtend, woensdag 29 april 2015.
Na het opzetten van de blokkade werd
contact gemaakt met Adriaan Adawde, voorzitter van de Paramaccaanse
Onderhandelingscommissie (POC). Deze commissie is gesprekspartner van
Surgold, dat met de Amerikaanse multinational Newmont werkt aan het opzetten van een grote goudmijn in het Meriangebied. De mensen zijn ontevreden over de gang van zaken en
vinden dat er niet veel terecht is gekomen van de afspraken die
gemaakt zijn met Surgold, de regering en de Commissie Ordening
Goudsector.
Adawde was te Snesi Kondre toen hij gebeld werd door de actiegroep. De
mensen drongen er op aan dat hij en andere bestuursleden ter plekke
moesten komen. Iets vóór twee uur vanochtend kwam de delegatie aan bij de
wegblokkade. Enkele trucks zijn langs de weg geparkeerd. De weg is
geblokkeerd met houtblokken.
Na een gesprek met de actievoerders, zei
Adawde dat de gemoederen behoorlijk verhit zijn. Het gaat
om vijftig mannen en vrouwen. Tot iets voor half vier in de nacht was er nog
geen politie ter plekke.
De mensen vinden dat zij telkens verwijderd worden uit het Meriangebied
zonder dat er structurele oplossingen komen. 'Wij hebben een Memorandum
of Understanding getekend. Daarin is afgesproken, dat Paramaccaners
voorrang zouden krijgen voor werk. Maar, wij merken dat de meeste mensen
alleen in aanmerking komen voor schoonmaak en huishoudelijk werk', zegt
Adawde. Afgesproken was dat de Paramaccaners die daarvoor in aanmerking
komen ook geschoold zouden worden. Volgens de woongemeenschap zouden de
afspraken niet nageleefd worden.
'Er is veel ontevredenheid. Zo zijn er ook ondernemers in het gebied die
transportfaciliteiten hebben. Toch wordt er een advertentie geplaatst
om mensen van de stad naar het Meriangebied te vervoeren. Dat werk kan
toch ook gegund worden aan lokale ondernemers', meent Adawde.
De mensen
willen dat er structurele oplossingen komen. Zij hebben het gevoel dat
ze met een kluitje in het riet worden gestuurd. Het POC zal ook
afstemmen met het traditioneel gezag over verder te nemen stappen.
Stichting SORTS komt maar weer eens met 'shaking tables' op de proppen
In november 2011 presenteerde Sarafina NV al werkwijze van 'schuddende tafels' met Amerikaans bedrijf Global Mining Solutions
Kleine legale en illegale goudzoekers, porknokkers, nemen nog steeds een afwachtende houding aan als het gaat om de overstap naar milieuvriendelijke goudwinningsmethoden en om kwik in de ban te doen. Dat bleek, zo berichten vandaag, maandag 20 april 2015, de Ware Tijd en Starnieuws, zaterdag bij een presentatie op het terrein van Grassalco te Maripaston van het gebruik van zogenoemde 'shaking tables' ofwel schuddende tafels, waarmee op een milieuvriendelijke wijze goud kan worden gewonnen.
De activiteit was georganiseerd door de stichting Ontwikkeling door Radio en Televisie in Suriname (SORTS) die zich beijvert voor het gebruik van kwikvrije methodes. Loes Trustfull, voorzitter van SORTS, zegt dat in een voortraject is begonnen met het bewust maken van de goudzoekers van de kwikvrije methoden.
'Nu laten we de goudzoekers zien en horen hoe het in de praktijk werkt', zei Trustfull. Zij heeft gekozen voor een aanpak waarbij geen sprake is van opleggen van een kwikvrije methode, maar dat het belangrijker is dat de goudzoekers zelf tot de overtuiging komen dat deze manier effectiever en vooral milieuvriendelijker is. Trustfull zei, dat onmogelijk alleen gekeken moet worden naar het einddoel, namelijk kwikvrij werken omdat er, zeker voor de individuele goudzoeker, een lang traject komt bij kijken voordat uiteindelijk gedurfd wordt de stap te maken.
De drempels die de afwachtende houding van de goudzoekers rechtvaardigt, zijn volgens Trustfull niet eenvoudig. 'Bewustwording is de ene kant, maar even belangrijk is dat het gaat om kleine ondernemers, in de meeste gevallen illegalen, die gewend zijn op hun manier snel hun winsten te maken. Daarnaast moeten we echt rekening mee houden dat een investering van gemiddeld 20.000 Amerikaanse dollar eigenlijk een bedrijfsinvestering is, die ze niet hebben. Ze kunnen geen eventuele bankgarantie geven, zijn meestal niet op een plek te vinden voor in geval van wanbetaling en zo kunnen we nog wat noemen', aldus Trustful.
Overigens is SORTS niet uniek in haar activiteit. Al in november 2011 werd de 'shaking table' gedemonstreerd en wel door de ondernemingen Sarafina NV van Claudetta Toney en LaWa Star van Julien Lansdorf. Het in het Amerikaanse Prineville, Oregon, gevestigde Global Mining Solutions toonde haar milieuvriendelijke manier van goudwinnen voor beide bedrijven op de Aqua Azul-concessie in Saramacca. Met de zogenoemde ‘shaking tables’ wordt door goudzoekers opgespoten aarde geschud waardoor goud gescheiden kan worden. Kwik wordt hierbij niet gebruikt. Met een ‘schuddende tafel’ blijft vijfennegentig procent grondstoffen, in plaats van de gebruikelijke vijfenveertig procent, over. Een kleine machine kost vierduizend Amerikaanse dollars, zo beek bij die presentatie. Lawa Star Industries is de lokale agent voor Global Mining Solutions.
SORTS had in de delegatie van zaterdag personen opgenomen die het verschil zouden kunnen maken, zo schrijft Starnieuws. Twee medewerkers van bankinstelling Godo, die alternatieve methoden uitlegden over hoe goudzoekers aan een lening zouden kunnen komen. Hoe dat in georganiseerd verband te doen in een coöperatie met een borgsom die de goudzoekers bijeen moeten brengen. Er wordt gezocht naar manieren om anders dan met geweld tot een werkbare oplossing te komen met de illegalen op hun concessies.
Houtconcessionaris Bert Schreuders van E-timber zou hebben aangeboden de machines te willen aanschaffen, die de goudzoekers vervolgens gedoogd mogen gebruiken op zijn concessie, met de mogelijkheid dat de machines eigendom worden van de goudzoekers. 'Mijn enige winst is dat op mijn concessie kwikvrij naar goud wordt gezocht en ik daarvoor milieucertificaten krijg', zegt de concessiehouder.
De aanwezige goudzoekers tonen zich enthousiast hierover, zeker bij het zien van de mogelijkheid waarbij de schuddende tafel behoorlijk wat fijn goud uit het erts produceert. Bij hun eigen werkmethode gaat het vooral om de grove delen van het metaal.
Trustfull, de bankmedewerkers en de concessiehouders wezen de goudzoekers erop, dat het belangrijk is in het proces dat de goudzoekers zich laten registeren, omdat illegaliteit een behoorlijke drempel kan zijn in het proces. Trustfull ziet graag dat er vanuit de overheid naast de rol van controle ook veel aandacht moet worden gegeven aan begeleiding en educatie.
Gerold Dompig, voorzitter van het Managementteam van de Commissie Ordening Goudsector, liet overigens een paar jaar geleden (2012) weten, dat er een speciaal fonds zou komen, waarop goudzoekers een beroep zouden kunnen doen voor de financiering van de aanschaf van milieuvriendelijke goudwinningsapparatuur. Dat fonds, voor zover bekend, nooit van de grond gekomen.
In het ‘Ontwikkelingsplan 2012 – 2016 - SURINAME IN TRANSFORMATIE’ van de regering Bouterse-Ameerali daterend van februari 2012, is onder ‘III.5.1. Goud en Ordening Goudsector, onder andere te lezen: ‘(...) De Regering zal een korte termijn een staatsbesluit slaan, betreffende de instelling van een investeringsfonds, ten behoeve van de ontwikkeling van de goudsector. Dit fonds zal het financieren van activiteiten in de sector die ondersteunend zijn naar de complete ordening en de duurzame ontwikkeling van de sector ter hand nemen. Kleine en middelgrote ondernemers alsook de overheid en Niet Gouvernementele Organisaties, NGO’s, zullen in aanmerking kunnen komen voor financiering van initiatieven en activiteiten, gericht op het opheffen van de chaotische, illegale en onveilige situatie in de goudrijke gebieden. (...)’
Achtereenvolgende Surinaamse regeringen hebben nauwelijks tot geen actie ondernomen om het gebruik van kwik tegen te gaan. Projecten hiertoe zijn er nauwelijks geweest. Op kleine schaal heeft het Wereld Natuurfonds Guianas getracht kleinschalige goudzoekers te bewegen over te stappen van het gebruik van kwik naar groene, milieuvriendelijke winningsmethoden. Een enkel klein goudwinningsbedrijf heeft zelf de aanzet gegeven om milieuvriendelijk goud te winnen, zoals Sarafina NV dat gebruik is gaan maken van zogenoemde ‘shaking tables’. Gesteld kan worden, dat Surinaamse regeringen en non-gouvernementele organisaties laks zijn geweest om het kwikgebruik aan te pakken. Niemand heeft ooit met goed doorwrochten plannen of projecten hiertoe enige aanzet willen geven, terwijl iedereen heel goed wist en weet dat wateren in het binnenland sterk vervuild zijn door kwik en dat inheemsen en marrons in bepaalde dorpen met gezondheidsproblemen kampen.
Voor specifieke opgezette projecten om het kwikgebruik uit te bannen kunnen landen en organisaties voor de financiering ervan ook een beroep doen op de zogenoemde Global Environment Facility (GEF) of op het Small Grants Programme (SGP), dat weer gefinancierd wordt door het GEF. Het GEF valt onder het VN Ontwikkelings Programma (UNDP, United Nations Development Programme). Het UNDP zetelt voornamelijk in New York City en voorziet ontwikkelingslanden - met de name de minst ontwikkelde landen - van advies, training en materiaal om armoede te bestrijden en ontwikkeling te stimuleren. UNDP voert daarbij zelf geen projecten uit maar organiseert en financiert deze, waarbij de uitvoering aan andere VN organisaties wordt uitbesteed.
Het in Washington, Amerika, gevestigde, GEF werd opgericht in 1992, na de VN-Top van de Aarde (Earth Summit) in juni van dat jaar in het Braziliaanse Rio de Janeiro. Die conferentie leverde een aantal belangrijke milieuconventies op die de ondertekenende landen dwingen hun economie op bepaalde punten ingrijpend aan te passen. Een speciaal fonds werd nodig geacht om de ontwikkelingslanden daarbij te helpen. Het fonds wordt beheerd door UNEP, UNDP en de Wereldbank. Een paar miljard Amerikaanse dollar is al in dat fonds gepompt voor milieuprojecten. Het fonds concentreert zich daarbij op initiatieven op de terreinen biodiversiteit, klimaatverandering, internationale wateren en stoffen die de ozonlaag aantasten. Het fonds heeft een partnerschap met 182 landen en organisaties en is het grootste publieke fonds te wereld ter verbetering van het milieu in die wereld. Het SGP is een soort klein broertje van het GEF. Het programma werd voor het eerst in Suriname geïntroduceerd in 1997. Het eerste door een non-gouvernementele organisatie ingediende project werd twee jaren later ter goedkeuring ingediend. Het SGP financiert projecten tot een bedrag van 50.000 Amerikaanse dollar per projectaanvraag.
Tanja Lieuw, National Coördinator van het SGP Suriname, liet op 14 januari 2013 weten: ‘Wij hebben na 2007 geen nieuwe projectvoorstellen ontvangen van non-gouvernementele organisaties die het probleem met kwik willen aanpakken, ons fonds gaat er namelijk wel vanuit dat de organisaties bij ons aankloppen met hun ideeen, die dan samen met ons worden uitgewerkt tot projectvoorstellen.’
Bij de grotere broer, het GEF, blijkt Suriname de afgelopen jaren nauwelijks projecten ter financiering te hebben ingediend. Uit de website van het GEF blijkt dat Suriname, tot januari 2013, voor zeven ingediende nationale projecten gelden heeft ontvangen voor een totaalbedrag van 15.655.356 Amerikaanse dollar. Het eerste project dateert uit 1997 en het laatste werd in november 2011 goedgekeurd. Twee projecten springen eruit vanwege de aanzienlijke bedragen die door het fonds beschikbaar werden gesteld. In 2001 keurde het GEF een projectvoorstel (nummer 661) goed, dat als doel had de ecosystemen en de biodiversiteit in het Guyana Schild en dan met name in het Centraal Suriname Natuurreservaat (CSNR) en in het Sipaliwini Natuurreservaat (SNR) beter te beschermen. Het GEF stelde 9.590.000 Amerikaanse dollar beschikbaar voor het in totaal op 18.390.000 Amerikaanse dollar begrote project.
Het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen ontving in november 2012 een bedrag van 4.400.000 Amerikaanse dollar voor een project (GEF-nummer 4497) ter ontwikkeling van duurzame energie, energie efficiency en elektrificatie van geheel Suriname, dus ook het binnenland. Het totale project is begroot op 25.900.000 Amerikaanse dollar.
Geen enkel project had echter betrekking op kwikgebruik en/of de kleinschalige goudwinning. Opmerkelijk, omdat het GEF zich onder andere specifiek richt op kwikproblematiek wereldwijd. Zo ondersteunt het fonds projectvoorstellen op het terrein van het terugdringen van kwikgebruik in producten, in industriële processen, het terugdringen van de uitstoot van kwikdampen en het verminderen van kwikgebruik in de kleinschalige goudwinning. Voor wat betreft het laatste doel heeft het GEF projecten goedgekeurd in onder andere Ecuador en Peru en Burkina Faso, Mali en Senegal.
Dat in Suriname geen projecten worden ontwikkeld en ter financiering worden voorgelegd aan de VN-fondsen met als doel het vervangen van kwik in de kleinschalige goudwinning door milieuvriendelijke winningsmethoden, is een gemiste kans. Vooral nu het GEF juist het terugdringen van kwikgebruik in de wereld als een van haar belangrijke aandachtspunten hanteert.
Een shaking table:
(Red. De Surinaamse Krant/de Ware Tijd/Starnieuws/goudwinning-suriname.blogspot.com)
Stichting SORTS komt maar weer eens met 'shaking tables' op de proppen
In november 2011 presenteerde Sarafina NV al werkwijze van 'schuddende tafels' met Amerikaans bedrijf Global Mining Solutions
Kleine legale en illegale goudzoekers, porknokkers, nemen nog steeds een afwachtende houding aan als het gaat om de overstap naar milieuvriendelijke goudwinningsmethoden en om kwik in de ban te doen. Dat bleek, zo berichten vandaag, maandag 20 april 2015, de Ware Tijd en Starnieuws, zaterdag bij een presentatie op het terrein van Grassalco te Maripaston van het gebruik van zogenoemde 'shaking tables' ofwel schuddende tafels, waarmee op een milieuvriendelijke wijze goud kan worden gewonnen.
De activiteit was georganiseerd door de stichting Ontwikkeling door Radio en
Televisie in Suriname (SORTS) die zich beijvert voor het gebruik van
kwikvrije methodes. Loes Trustfull, voorzitter van SORTS, zegt dat in
een voortraject is begonnen met het bewust maken van de goudzoekers van
de kwikvrije methoden.
'Nu laten we de goudzoekers zien en horen hoe het
in de praktijk werkt', zei Trustfull. Zij heeft gekozen voor een
aanpak waarbij geen sprake is van opleggen van een kwikvrije methode,
maar dat het belangrijker is dat de goudzoekers zelf tot de overtuiging
komen dat deze manier effectiever en vooral milieuvriendelijker is.
Trustfull zei, dat onmogelijk alleen gekeken moet worden naar het
einddoel, namelijk kwikvrij werken omdat er, zeker voor de individuele
goudzoeker, een lang traject komt bij kijken voordat uiteindelijk
gedurfd wordt de stap te maken.
De drempels die de afwachtende houding van de goudzoekers rechtvaardigt,
zijn volgens Trustfull niet eenvoudig. 'Bewustwording is de ene kant,
maar even belangrijk is dat het gaat om kleine ondernemers, in de meeste
gevallen illegalen, die gewend zijn op hun manier snel hun winsten te
maken. Daarnaast moeten we echt rekening mee houden dat een investering
van gemiddeld 20.000 Amerikaanse dollar eigenlijk een bedrijfsinvestering is, die ze
niet hebben. Ze kunnen geen eventuele bankgarantie geven, zijn meestal
niet op een plek te vinden voor in geval van wanbetaling en zo kunnen
we nog wat noemen', aldus Trustful.
Overigens is SORTS niet uniek in haar activiteit. Al in november 2011 werd de 'shaking table' gedemonstreerd en wel door de ondernemingen Sarafina NV van Claudetta Toney en LaWa Star van Julien Lansdorf. Het in het Amerikaanse Prineville, Oregon, gevestigde Global Mining Solutions toonde haar milieuvriendelijke manier van goudwinnen voor beide bedrijven op de Aqua
Azul-concessie in Saramacca. Met de zogenoemde ‘shaking tables’ wordt door
goudzoekers opgespoten aarde geschud waardoor goud gescheiden kan
worden. Kwik wordt hierbij niet gebruikt. Met een ‘schuddende tafel’
blijft vijfennegentig procent grondstoffen, in plaats van de
gebruikelijke vijfenveertig procent, over. Een
kleine machine kost vierduizend Amerikaanse dollars, zo beek bij die presentatie. Lawa Star
Industries is de lokale agent voor Global Mining Solutions.
SORTS had in de delegatie van zaterdag personen opgenomen die het
verschil zouden kunnen maken, zo schrijft Starnieuws. Twee medewerkers van bankinstelling Godo,
die alternatieve methoden uitlegden over hoe goudzoekers aan een lening zouden kunnen komen. Hoe
dat in georganiseerd verband te doen in een coöperatie met een borgsom
die de goudzoekers bijeen moeten brengen. Er wordt gezocht naar manieren
om anders dan met geweld tot een werkbare oplossing te komen met de
illegalen op hun concessies.
Houtconcessionaris Bert Schreuders van
E-timber zou hebben aangeboden de machines te willen aanschaffen, die de
goudzoekers vervolgens gedoogd mogen gebruiken op zijn concessie, met de
mogelijkheid dat de machines eigendom worden van de goudzoekers. 'Mijn
enige winst is dat op mijn concessie kwikvrij naar goud wordt gezocht en
ik daarvoor milieucertificaten krijg', zegt de concessiehouder.
De aanwezige goudzoekers tonen zich enthousiast hierover, zeker bij het
zien van de mogelijkheid waarbij de schuddende tafel behoorlijk wat
fijn goud uit het erts produceert. Bij hun eigen werkmethode gaat het
vooral om de grove delen van het metaal.
Trustfull, de bankmedewerkers en de concessiehouders
wezen de goudzoekers erop, dat het belangrijk is in het proces dat de
goudzoekers zich laten registeren, omdat illegaliteit een behoorlijke
drempel kan zijn in het proces. Trustfull ziet graag dat er vanuit de
overheid naast de rol van controle ook veel aandacht moet worden gegeven
aan begeleiding en educatie.
Gerold Dompig, voorzitter van het Managementteam van de Commissie Ordening Goudsector, liet overigens een paar jaar geleden (2012) weten, dat er een speciaal fonds zou komen, waarop goudzoekers een beroep zouden kunnen doen voor de financiering van de aanschaf van milieuvriendelijke goudwinningsapparatuur. Dat fonds, voor zover bekend, nooit van de grond gekomen.
In het
‘Ontwikkelingsplan 2012 – 2016 - SURINAME IN TRANSFORMATIE’ van
de regering Bouterse-Ameerali daterend van februari 2012, is onder
‘III.5.1. Goud en Ordening Goudsector, onder andere te
lezen:
‘(...) De Regering zal een korte termijn een
staatsbesluit slaan, betreffende de instelling van een
investeringsfonds, ten behoeve van de ontwikkeling van de goudsector.
Dit fonds zal het financieren van activiteiten in de sector die
ondersteunend zijn naar de complete ordening en de duurzame
ontwikkeling van de sector ter hand nemen. Kleine en middelgrote
ondernemers alsook de overheid en Niet Gouvernementele Organisaties,
NGO’s, zullen in aanmerking kunnen komen voor financiering van
initiatieven en activiteiten, gericht op het opheffen van de
chaotische, illegale en onveilige situatie in de goudrijke gebieden.
(...)’
Achtereenvolgende Surinaamse regeringen hebben nauwelijks tot geen actie ondernomen om het gebruik van kwik tegen te gaan. Projecten
hiertoe zijn er nauwelijks geweest. Op kleine schaal heeft het Wereld
Natuurfonds Guianas getracht kleinschalige goudzoekers te bewegen
over te stappen van het gebruik van kwik naar groene,
milieuvriendelijke winningsmethoden. Een enkel klein
goudwinningsbedrijf heeft zelf de aanzet gegeven om milieuvriendelijk
goud te winnen, zoals Sarafina NV dat gebruik is gaan maken van
zogenoemde ‘shaking tables’. Gesteld kan worden, dat Surinaamse
regeringen en non-gouvernementele organisaties laks zijn geweest om
het kwikgebruik aan te pakken. Niemand heeft ooit met goed
doorwrochten plannen of projecten hiertoe enige aanzet willen geven,
terwijl iedereen heel goed wist en weet dat wateren in het binnenland
sterk vervuild zijn door kwik en dat inheemsen en marrons in bepaalde
dorpen met gezondheidsproblemen kampen.
Voor specifieke opgezette projecten
om het kwikgebruik uit te bannen kunnen landen en organisaties voor
de financiering ervan ook een beroep doen op de zogenoemde Global
Environment Facility (GEF) of op het Small Grants Programme (SGP),
dat weer gefinancierd wordt door het GEF. Het GEF valt onder het VN
Ontwikkelings Programma (UNDP, United Nations Development Programme).
Het UNDP zetelt voornamelijk in New York City en voorziet
ontwikkelingslanden - met de name de minst ontwikkelde landen - van
advies, training en materiaal om armoede te bestrijden en
ontwikkeling te stimuleren. UNDP voert daarbij zelf geen projecten
uit maar organiseert en financiert deze, waarbij de uitvoering aan
andere VN organisaties wordt uitbesteed.
Het in Washington, Amerika,
gevestigde, GEF werd opgericht in 1992, na de VN-Top van de Aarde
(Earth Summit) in juni van dat jaar in het Braziliaanse Rio de
Janeiro. Die conferentie leverde een aantal belangrijke
milieuconventies op die de ondertekenende landen dwingen hun economie
op bepaalde punten ingrijpend aan te passen. Een speciaal fonds werd
nodig geacht om de ontwikkelingslanden daarbij te helpen. Het fonds
wordt beheerd door UNEP, UNDP en de Wereldbank. Een paar miljard
Amerikaanse dollar is al in dat fonds gepompt voor milieuprojecten.
Het fonds concentreert zich daarbij op initiatieven op de terreinen
biodiversiteit, klimaatverandering, internationale wateren en stoffen
die de ozonlaag aantasten. Het fonds heeft een partnerschap met 182
landen en organisaties en is het grootste publieke fonds te wereld
ter verbetering van het milieu in die wereld. Het SGP is een soort
klein broertje van het GEF. Het programma werd voor het eerst in
Suriname geïntroduceerd in 1997. Het eerste door een
non-gouvernementele organisatie ingediende project werd twee jaren
later ter goedkeuring ingediend. Het SGP financiert projecten tot een
bedrag van 50.000 Amerikaanse dollar per projectaanvraag.
Tanja Lieuw, National Coördinator
van het SGP Suriname, liet op 14 januari 2013 weten: ‘Wij
hebben na 2007 geen nieuwe projectvoorstellen ontvangen van
non-gouvernementele organisaties die het probleem met kwik willen
aanpakken, ons fonds gaat er namelijk wel vanuit dat de organisaties
bij ons aankloppen met hun ideeen, die dan samen met ons worden
uitgewerkt tot projectvoorstellen.’
Bij de grotere broer, het GEF,
blijkt Suriname de afgelopen jaren nauwelijks projecten ter
financiering te hebben ingediend. Uit de website van het GEF blijkt
dat Suriname, tot januari 2013, voor zeven ingediende nationale
projecten gelden heeft ontvangen voor een totaalbedrag van 15.655.356
Amerikaanse dollar. Het eerste project dateert uit 1997 en het
laatste werd in november 2011 goedgekeurd. Twee projecten springen
eruit vanwege de aanzienlijke bedragen die door het fonds beschikbaar
werden gesteld. In 2001 keurde het GEF een projectvoorstel (nummer
661) goed, dat als doel had de ecosystemen en de biodiversiteit in
het Guyana Schild en dan met name in het Centraal Suriname
Natuurreservaat (CSNR) en in het Sipaliwini Natuurreservaat (SNR)
beter te beschermen. Het GEF stelde 9.590.000 Amerikaanse dollar
beschikbaar voor het in totaal op 18.390.000 Amerikaanse dollar
begrote project.
Het ministerie van Natuurlijke
Hulpbronnen ontving in november 2012 een bedrag van 4.400.000
Amerikaanse dollar voor een project (GEF-nummer 4497) ter
ontwikkeling van duurzame energie, energie efficiency en
elektrificatie van geheel Suriname, dus ook het binnenland. Het
totale project is begroot op 25.900.000 Amerikaanse dollar.
Geen enkel project had echter
betrekking op kwikgebruik en/of de kleinschalige goudwinning.
Opmerkelijk, omdat het GEF zich onder andere specifiek richt op
kwikproblematiek wereldwijd. Zo ondersteunt het fonds
projectvoorstellen op het terrein van het terugdringen van
kwikgebruik in producten, in industriële processen, het terugdringen
van de uitstoot van kwikdampen en het verminderen van kwikgebruik in
de kleinschalige goudwinning. Voor wat betreft het laatste doel heeft
het GEF projecten goedgekeurd in onder andere Ecuador en Peru en
Burkina Faso, Mali en Senegal.
Dat in Suriname geen projecten worden
ontwikkeld en ter financiering worden voorgelegd aan de VN-fondsen
met als doel het vervangen van kwik in de kleinschalige goudwinning
door milieuvriendelijke winningsmethoden, is een gemiste kans. Vooral
nu het GEF juist het terugdringen van kwikgebruik in de wereld als
een van haar belangrijke aandachtspunten hanteert.
Een shaking table:
(Red. De Surinaamse Krant/de Ware Tijd/Starnieuws/goudwinning-suriname.blogspot.com)
Sarah Augustine en Dan Peplow zetten zich al sinds 2004 in voor bescherming bedreigde inheemse Wayana
'We hebben het definitieve bewijs dat lichamen van Wayana zijn verontreinigd met kwik'
Wat begon voor Sarah Augustine en Dan Peplow als een mondiaal gezondheidsonderzoeksreis in 2004 naar Suriname, veranderde in een duurzame strijd om een inheemse bevolkingsgroep te beschermen tegen malafide goudzoekers en een corrupte regering. Dat schrijft Rafael Guerrero in de editie van de Yakima Herald, Washington (VS), van gisteren, vrijdag 10 april 2015.
Waar Augustine en Peplow getuige van waren - een groeiende aanwezigheid van goudmijnbouw, ontheemde gezinnen, waarschijnlijk vergiftiging van het water en de voedselvoorziening - leidde hen ernaar om een non-profit organisatie op te richten, de Suriname Indigenous Health Fund of SIHF, een jaar na hun eerste bezoek.
Terwijl het echtpaar zich jarenlang ingezet heeft voor de rechten van inheemse gemeenschappen in de hele wereld, in Suriname hebben ze zich gericht op de Wayana van wie hun manier van leven in gevaar wordt gebracht door meer machtige krachten in de publieke en private sector.'Ze leven niet in het stenen tijdperk, Neolithicum', aldus Peplow, 62, over de Wayana. 'Ze zijn modern als wij. ... Het is gewoon een andere levensstijl', die wordt bedreigd.
Suriname, aan de noordkust van Zuid-Amerika, is iets kleiner dan de staat Washington. Het merendeel van de bevolking van ongeveer 500.000 leeft langs of in de buurt van de Atlantische kust.In het zuidoostelijk deel van het land, leeft de kleine Wayana-stam, die ook leefgebied heeft in buurland Brazilië en Frans-Guyana, en het slachtoffer is geworden van de vrije marktwerking ontketend door goudwinning.
Goud is een van de grootste exportproducten van het land geworden. Als gevolg daarvan heeft de overheid gronden verkocht aan de hoogste bieders - in dit geval, mijnbouwbedrijven - wiens praktijken vergaande gevolgen hebben gehad voor de Wayana.
De vrouw wendde zich voor hulp tot Augustine, die echter geen antwoorden had. Maar, hun gesprek werd een beslissend moment voor de professor: ze had haar doel in Suriname gevonden. Uiteindelijk richtten zij en Peplow het Suriname Indigenous Health Fund op.'Ik zou zeggen, dat onze belangrijkste doelstelling is om rechtstreeks met inheems bevolkingsgroepen de financiële structuren te onderhouden en onderhandelingen te voeren', aldus Augustine.Jaarlijkse heeft de organisatie een begroting van ongeveer 90.000 Amerikaanse dollar, gefinancierd door middel van subsidies en donaties.
Het fonds is opgezet, zodat inheemsen het laatste woord kunnen hebben over het onderzoek en de werkzaamheden die door de organisatie worden uitgevoerd. Volgens de SIHF mission statement, zorgen de leden van de organisatie 'dat de inheemsen in Suriname materialen en technische ondersteuning krijgen die zij nodig hebben om te onderhandelen en druk uit te oefenen voor sociaal en ecologisch verantwoorde activiteiten in hun eigen grondgebied'.
Dit kan onder meer inhouden het onderwijzen van de lokale bevolking in hoe zij kwik- en cyanide-testkits kunnen gebruiken en het verstrekken aan de bewoners van wetenschappelijke gegevens voor analyse.'Alles wat we doen wordt vertaald, wordt beoordeeld door hen, geanalyseerd, en zij nemen een beslissing', zegt Peplow. 'We kunnen niets doen zonder hun toestemming.'
Goudwinning levert ernstige gezondheidsproblemen voor de Wayana. Vorig jaar verzorgde Augustine een presentatie voor de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) in Washington over het reguleren van illegale mijnbouw in Suriname. Ze toonde gedocumenteerd aan de aantasting van het milieu door kwik- en arseenbesmetting van voedsel en water en verstoring van het traditioneel verzamelen van voedsel door de Wayana.'We hebben het definitieve bewijs, dat hun lichamen zijn verontreinigd met kwik, dat een neurologische impact heeft dat elke vorm van schade die u kunt bedenken veroorzaakt heeft', zei Augustine.
De Wayana overleven op een dieet, rijk aan vis die kwetsbaar is voor kwikvergiftiging, waardoor blootstelling van vooral zwangere vrouwen aan het gif een ernstig probleem is. Er is veel veranderd voor Augustine en Peplow sinds hun eerste bezoek aan Suriname in 2004. Ze trouwden dat jaar, hebben nu een zoon en wonen in White Swan. Aan de Heritage University is Augustine assistent-professor in de sociologie en Peplow is een lid van de faculteit die af en toe milieu- of natuurwetenschap doceert. En de twee zijn niet meer welkom in Suriname, met het stempel 'ongewenst' vanwege het bekritiseren van het overheidsbeleid op het terrein van mensenrechten. Maar, ze hebben daardoor geen afscheid genomen van Suriname.
Zij werken aan subsidieaanvragen voor onderzoek naar de effecten van kwikvergiftiging op wild. Ze zijn de vestiging van een mogelijk job-training centrum voor de inheemse bevolking aan het bespreken. Suriname, hoe ongastvrij de overheid ook is geworden, is als hun geadopteerde land. 'Ik raakte betrokken, omdat ik bezorgd was om de mensen die ik daar ontmoette', zegt Augustine.'Het is vrij schokkend om te gaan en te zien hoe mensen in die omstandigheden leven, mensen die intelligent zijn, modern en integer. Om gewoon dat te kunnen zien, heeft mijn leven veranderd.'
• Voor meer informatie of om te helpen bezoek www.sihfund.org.
Foto: Sarah Augustine en Dan Peplow op hun 200-acre grootte ranch in het Yakama Reservaat bij White Swan, Washington, dinsdag 7 april 2014. (Mason Trinca/Yakima Herald-Republic) (Red. De Surinaamse Krant/Yakima Herald)
Sarah Augustine en Dan Peplow zetten zich al sinds 2004 in voor bescherming bedreigde inheemse Wayana
'We hebben het definitieve bewijs dat lichamen van Wayana zijn verontreinigd met kwik'
Wat
begon voor Sarah Augustine en Dan Peplow als een mondiaal
gezondheidsonderzoeksreis in 2004 naar Suriname, veranderde in een duurzame strijd om een inheemse bevolkingsgroep te beschermen tegen malafide goudzoekers en een corrupte regering. Dat schrijft Rafael Guerrero in de editie van de Yakima Herald, Washington (VS), van gisteren, vrijdag 10 april 2015.
Waar Augustine en Peplow getuige van waren - een groeiende aanwezigheid van goudmijnbouw, ontheemde gezinnen, waarschijnlijk vergiftiging van het water
en de voedselvoorziening - leidde hen ernaar om een non-profit organisatie op te
richten, de Suriname Indigenous Health Fund of SIHF, een jaar na hun
eerste bezoek.
Terwijl het echtpaar zich jarenlang ingezet heeft voor de rechten
van inheemse gemeenschappen in de hele wereld, in Suriname hebben ze zich gericht op
de Wayana van wie hun manier van leven in gevaar wordt gebracht door meer
machtige krachten in de publieke en private sector.'Ze leven niet in het stenen tijdperk, Neolithicum', aldus Peplow, 62, over de Wayana. 'Ze zijn modern als wij. ... Het is gewoon een andere levensstijl', die wordt bedreigd.
Suriname, aan de noordkust van Zuid-Amerika, is iets kleiner dan de staat Washington. Het merendeel van de bevolking van ongeveer 500.000 leeft langs of in de buurt van de Atlantische kust.In het zuidoostelijk deel van het land, leeft de kleine Wayana-stam, die
ook leefgebied heeft in buurland Brazilië en Frans-Guyana, en het
slachtoffer is geworden van de vrije marktwerking ontketend door
goudwinning.
Goud is een van de grootste exportproducten van het land geworden. Als gevolg daarvan heeft de overheid gronden verkocht aan de
hoogste bieders - in dit geval, mijnbouwbedrijven - wiens
praktijken vergaande gevolgen hebben gehad voor de Wayana.
De vrouw wendde zich voor hulp tot Augustine, die echter geen antwoorden had. Maar, hun gesprek werd een beslissend moment voor de professor: ze had haar doel in Suriname gevonden. Uiteindelijk richtten zij en Peplow het Suriname Indigenous Health Fund op.'Ik zou zeggen, dat onze belangrijkste doelstelling is om rechtstreeks met inheems bevolkingsgroepen de financiële
structuren te onderhouden en onderhandelingen te voeren', aldus Augustine.Jaarlijkse heeft de organisatie een begroting van ongeveer 90.000 Amerikaanse dollar, gefinancierd door middel van subsidies en donaties.
Het
fonds is opgezet, zodat inheemsen het laatste woord kunnen hebben over het
onderzoek en de werkzaamheden die door de organisatie worden uitgevoerd. Volgens de SIHF mission statement, zorgen de leden van de organisatie 'dat de inheemsen in Suriname materialen en technische ondersteuning krijgen die zij nodig hebben om te onderhandelen en druk uit te
oefenen voor sociaal en ecologisch verantwoorde activiteiten in hun
eigen grondgebied'.
Dit kan onder meer inhouden het onderwijzen van de lokale bevolking in hoe zij kwik- en
cyanide-testkits kunnen gebruiken en het verstrekken aan de bewoners van wetenschappelijke gegevens voor analyse.'Alles wat we doen wordt vertaald, wordt beoordeeld door hen, geanalyseerd, en zij nemen een beslissing', zegt Peplow. 'We kunnen niets doen zonder hun toestemming.'
Goudwinning levert ernstige gezondheidsproblemen voor de Wayana. Vorig
jaar verzorgde Augustine een presentatie voor de Organisatie van Amerikaanse
Staten (OAS) in Washington over het reguleren van illegale mijnbouw in
Suriname. Ze toonde gedocumenteerd aan de aantasting van het milieu door kwik- en arseenbesmetting
van voedsel en water en verstoring van het traditioneel verzamelen
van voedsel door de Wayana.'We hebben het definitieve bewijs, dat hun lichamen zijn verontreinigd
met kwik, dat een neurologische impact heeft dat elke vorm van schade die u
kunt bedenken veroorzaakt heeft', zei Augustine.
De Wayana overleven op een dieet, rijk aan vis die kwetsbaar is voor
kwikvergiftiging, waardoor blootstelling van vooral zwangere vrouwen aan
het gif een ernstig probleem is. Er is veel veranderd voor Augustine en Peplow sinds hun eerste bezoek aan Suriname
in 2004. Ze trouwden dat jaar, hebben nu een zoon en wonen in White
Swan. Aan de Heritage University is Augustine assistent-professor in de sociologie en
Peplow is een lid van de faculteit die af en toe milieu- of natuurwetenschap doceert. En de twee zijn niet meer welkom in Suriname, met het stempel 'ongewenst' vanwege het bekritiseren van het overheidsbeleid op het terrein van mensenrechten. Maar, ze hebben daardoor geen afscheid genomen van Suriname.
Zij werken aan subsidieaanvragen voor onderzoek naar de effecten van kwikvergiftiging op wild. Ze zijn de vestiging van een mogelijk job-training centrum voor de inheemse bevolking aan het bespreken. Suriname, hoe ongastvrij de overheid ook is geworden, is als hun geadopteerde land. 'Ik raakte betrokken, omdat ik bezorgd was om de mensen die ik daar ontmoette', zegt Augustine.'Het is vrij schokkend om te gaan en te zien hoe mensen in die omstandigheden leven, mensen die intelligent zijn, modern en integer. Om gewoon dat te kunnen zien, heeft mijn leven veranderd.'
• Voor meer informatie of om te helpen bezoek www.sihfund.org.
Foto: Sarah Augustine en Dan Peplow op hun 200-acre grootte ranch in het Yakama Reservaat bij White Swan, Washington, dinsdag 7 april 2014. (Mason Trinca/Yakima Herald-Republic) (Red. De Surinaamse Krant/Yakima Herald)
Actievoerders woedend, omdat gesprek met leiding Surgold/Newmont uitblijft
_Detailfoto.jpg)
